Ο Αλέξης Τσίπρας το έχει ξεκαθαρίσει από καιρό. Με την προϋπόθεση ότι θα κερδίσει τις εκλογές, θέλει να διαμορφώσει μια «προοδευτική διακυβέρνηση» με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τις άλλες δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Με το πολιτικό αυτό σχέδιο, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στοχεύει να προσελκύσει ακόμα περισσότερα στελέχη και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ στη δική του κάλπη για να κερδίσει τις εκλογές και να συγκυβερνήσει στη συνέχεια με όσους θα έχουν (απο)μείνει πιστοί στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εμφανίζεται μονίμως ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σφετεριζόμενος τα συνθήματα και τα σύμβολα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από την άλλη, έχει επιλέξει τον στόχο της αυτοδυναμίας στον βωμό της οποίας θυσίαζε μέχρι σήμερα κάθε προοπτική συνεργασίας κατατάσσοντας μάλιστα το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην «αριστερή πολυκατοικία» του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» (15/1/23) ο πρωθυπουργός κάνει μια σημαντική στροφή στην πολιτική του στο θέμα των συνεργασιών. Απαντώντας στη σχετική ερώτηση λέει ότι, αν και μετά τη δεύτερη κάλπη δεν εξασφαλίσει την αυτοδυναμία σημαίνει ότι οι πολίτες επιθυμούν κυβέρνηση συνεργασίας και σαν τέτοια προοπτική δεν βλέπει παρά την προοπτική συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αποκλείοντας κάθε άλλο σχήμα είτε προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά της ΝΔ.
Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού είναι θετική από πολλές πλευρές. Πρώτον γιατί φαίνεται ότι η χώρα, όσο εξαρτάται από αυτόν τουλάχιστον, θα αποφύγει μια τρίτη, καταστροφική προσφυγή στις κάλπες. Δεύτερον γιατί απομακρύνει τον κίνδυνο να ξαναβιώσουμε την εμπειρία ενός νέου Καμμένου, από την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος αυτή τη φορά. Και τρίτον γιατί ανοίγει και από τον πρωθυπουργό η συζήτηση για κυβερνήσεις ευρύτερης προγραμματικής συνεργασίας που μπορούν, εφ’ όσον χρειαστεί, να δώσουν λύση στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας διασφαλίζοντας την πολιτική σταθερότητα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει μιλήσει ήδη για την προοπτική μιας προγραμματικής διακομματικής συγκυβέρνησης, από την πρώτη μάλιστα κάλπη της απλής αναλογικής, εφ’ όσον προκύψει τέτοια δυνατότητα με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα. Η καθολική αποδοχή του αποφασιστικού ρυθμιστικού ρόλου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ την επόμενη μέρα, σε συνδυασμό με την δηλωμένη πρόθεσή του να συνεργαστεί πολιτικά και προγραμματικά, δίνουν στον νέο Πρόεδρο τη δυνατότητα να εγγυηθεί την πολιτική σταθερότητα της χώρας ζητώντας από τους πολίτες ισχυρή εκλογική δύναμη. Είναι μια καλή ευκαιρία για τη δυναμική επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική σκηνή και για την υλοποίηση, μέσω μιας κυβερνητικής προγραμματικής συμφωνίας, βασικών σημείων του σοσιαλδημοκρατικού του προγράμματος.