Στις μέρες της «πρώτης φοράς Αριστερά» στην Κυβέρνηση έρχονται και τα πρώτα μηνύματα απαξίωσης του νέου πολιτικού προσωπικού, διακρίνονται και τα πρώτα σημάδια πολιτικού οπορτουνισμού, με άδηλες η/και πρόδηλες διασυνδέσεις υπουργού και εκλογικής πελατείας.

Έχοντας ως δεδομένο ότι κάθε εκπρόσωπος στο κοινοβούλιο ειναι και εκφραστής συμφερόντων της εκλογικής του βάσης, των κομματικών συμφερόντων και της ιδεολογικής του αναφοράς, γεννάται το ερώτημα κατα πόσο είναι νόμιμη και ηθικά αποδεκτή η στάση και συμπεριφορά ενός υπουργού που εκ της θέσης και του ρόλου του δύναται να διαμορφώσει πολιτικές προς εύνοια ομάδας πελατών απο την προηγούμενη επαγγελματική του ενασχόληση.
Έχοντας περάσει τα μύρια όσα η πολιτική αλλά και οι πολιτικοί τα προηγούμενα χρόνια, και που όλοι οι πολίτες εξέφραζαν τη ρήση όλα διαυγή κάτω απο το φως του ηλίου, έρχεται ξαφνικά μια ηλιακή έκλειψη (. .. )που θαμπώνει το ηλιακό φως και την ηθική νομιμοποίηση του πολιτικού ανδρός. Ενός ανδρός που τυγχάνει υπουργός σε κομβικό χαρτοφυλάκιο με ευθεία αναφορά  στη διαχείριση και διευθέτηση των προσλήψεων που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση προς αποκατάσταση των αδικιών του μνημονίου.
Ένας πολιτικός εκφραστής μιας αντιμνημονιακής ρητορείας, αρωγός των προσβαλλομένων αλλά και απολυμένων του παρελθόντος, έρχεται μέσα από μια ολική έκλειψη και ξαναφωτίζει το μέλλον αυτών των ανθρώπων … Με μια μονάχα διαφορά ένα απλό 12% ως μέρισμα για τον ήλιο που τους υποσχέθηκε να ξαναδούν!