Από παιδί, υπήρχε ένα διαρκές ερωτηματικό, του τι σήμαινε όλος αυτός ο θόρυβος και η οχλαγωγία, περί την 25η Μαρτίου.
Το ότι όλα αυτά, που μαθαίναμε στην ιστορία, περί τη επανάσταση του 1821, τα γεγονότα, οι μάχες και άλλα πολλά, κατάλαβα ότι υπήρχαν, ως πραγματικά συμβάντα όταν το ?65 πήγαμε εκδρομή, οικογενειακή, γύρος της Πελοποννήσου ελέγετο και πήγαμε στο Ναύπλιο, όπου είδαμε τις τρύπες από τις σφαίρες που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, είδαμε τις πινακίδες για διάφορα τοπωνύμια που είχαμε μάθει στη ιστορία, συνειδητοποίησα κι εγω, ότι ηταν μεσα στη σφαίρα τη πραγματικότητας κι όχι του φανταστικού…
Τίποτε από όλα αυτά, δεν το θεωρούσα δικό μου, έστω κοντινό μου και όχι εξαιτίας κάποιου τοπικιστικού συναισθήματος, αλλά, γιατί τα θεωρούσα πως βρίσκονται μακριά μου.
Όταν δε μεγαλώνοντας και εμβαθύνοντας την ιστορία, βρέθηκα μπροστά σε δεκάδες ερωτηματικά, αντιλήφθηκα ότι σε μια χώρα, που κινήθηκε σε δύο και τρεις διαφορετικές ταχύτητες, μέχρι την ολοκλήρωση της τελικής της μορφής, σε μια χώρα όπου μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, που την κατοικεί, προέκυψε μετά τα 100 χρόνια, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, θα έπρεπε να υπάρξουν πολύ διαφορετικά κριτήρια, για την δημιουργία δεσμών που ενοποιούν το κατακερματισμένο της δέμας.
Όταν δε είδα, τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν η προσέγγιση των 200 χρόνων, από τη επανάσταση του ?21, αναρωτήθηκα εάν έχει ληφθεί μέριμνα, ούτως ώστε να προσεγγίσουν, εάν είναι δυνατόν, τις αντιλήψεις που, για πάνω από έναν αιώνα, ταλανίζουν την έρμη την χώρα μας.
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου, σχεδόν καθόλου, δεν αντιλήφτηκαν το τι είχε συμβεί στην ελληνική επικράτεια, έναν αιώνα πριν τον εκπατρισμό τους. Η γιαγιά μου γεννημένη το ?03, μέχρι που έφυγε από κοντά μας, όταν έλεγε πατρίδα, εννοούσε τον Πόντο και δεν είχε γνωρίσει άλλη τέτοια.
Γι αυτήν βαρυγκωμούσε που την είχε χάσει.,
Αυτό επομένως το χάσμα, νομίζω ότι ήταν το πρώτο και σημαντικότερο καθήκον, που θα έπρεπε να γεφυρώσει με την δράση της, αυτή η Επιτροπή, που στήθηκε για να υπάρχει κι αυτή και να κάνει δουλειές, αργότερα. Γιατί, δεν θα ήθελα να επιμείνετε στην αφέλεια, πως η κυρία που μετέτρεψε σε μπίζνα περιωπής, την παγκόσμια κοινότητα και τους Ολυμπιακούς αγώνες, θα άφηνε να της ξεφύγει, μία τέτοια γιγαντιαία καμπάνια, πληρωμένη από άλλους, για να φιληθεί σταυρωτά με τον Κάρολο και την Καμίλα του.