Η επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα, η πρώτη Αμερικανού προέδρου μετά από εκείνη του Μπιλ Κλίντον το 1999, έχει μεγάλη συμβολική σημασία. Ολος ο δημοκρατικός κόσμος περιμένει να ακούσει το πολιτικό του μήνυμα μετά τη νίκη Τραμπ, ολόκληρη η Ευρώπη θα προσπαθήσει να καταλάβει για ποιο λόγο επέλεξε να περάσει τον Ατλαντικό δύο περίπου μήνες πριν από την οριστική έξοδό του από τον Λευκό Οίκο.

Ας μην τα σκεπάσει όλα η ελληνική εσωστρέφεια: Η Διδασκαλική Ομοσπονδία που καλεί σε κινητοποιήσεις, ο δήμος Καισαριανής που τον κήρυξε ανεπιθύμητο, όλοι όσοι έχουν ξεσηκωθεί εναντίον μιας επίσκεψης που τιμά τη χώρα μας και τον πολιτισμό μας. Και ακόμη, τι θα πει και δεν θα πει για το χρέος, αν μπορεί ή δεν μπορεί να επηρεάσει το ΔΝΤ και όλα όσα κυριαρχούν στην εσωτερική αυτοαναφορική συζήτηση.

Ας υποδεχθούμε τον Μπαράκ Ομπάμα σαν αυτό που είναι: Ενας χαρισματικός ηγέτης, ο μοναδικός τόσο λαμπερός στη σύγχρονη Δύση, που πάλεψε για πολλά, κατάφερε κάποια, απέτυχε σε άλλα, έπεισε όμως ότι έρχεται από το δρόμο του καλού και του ωραίου για να προσπαθήσει για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν είναι λίγο και δεν είναι αυτονόητο.