Ολα πάλι στον αέρα

Λυκούργος Λιαρόπουλος 10 Ιουλ 2013

Καλοκαίρι του 2013, και όλα δείχνουν να παίζονται. Οχι με τον ίδιο τρόπο, αλλά ίσως ακόμη πιο απειλητικά, παρ? όλο που τα «πράγματα» μοιάζουν να έχουν τελειώσει ευνοϊκά. Χθες στο Eurogroup, αποφασίσθηκε, για άλλη μία φορά, ότι η Ελλάδα «θα πάρει τη… δόση της». Κάτι… κόπηκε, κάτι ετεροχρονίσθηκε, οι Γερμανοί πάλι κάνουν τα δικά τους, αλλά… συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Αλλωστε, τώρα είμαστε κοντά στο… «πρωτογενές πλεόνασμα». Σε λίγο δεν θα τους έχουμε ανάγκη.

Ομως, εμένα τα πράγματα μου φαίνονται απειλητικά. Κάτι δεν μου πάει καλά. Κοιτώ γύρω και όχι… πρωτογενές δεν βλέπω, αλλά ούτε ταμειακό, ούτε στη φαντασία μου.

Ούτε καν στα όνειρα που συνήθως γίνονται εφιάλτες. Το μόνο πλεόνασμα που νιώθω εγώ είναι αυτό του φόβου και της αγωνίας. Ο λόγος είναι ότι τίποτε δεν βλέπω να έχει αλλάξει τόσο που να δικαιολογεί την αισιοδοξία. Ακόμη χειρότερα, βλέπω την οικονομία σε παγκόσμιο επίπεδο να τα…φτύνει. Αλλά, ας μη… μεγαλοπιανόμαστε. Εμείς, τουλάχιστον, το… πλεόνασμα το ?χουμε. Εύκολο, το ?πε και ο Ρεν. Ισως ακόμη και ο Σόιμπλε, δεν θυμάμαι.

Αλήθεια, τι έχει, πραγματικά, αλλάξει στην Ελλάδα, από το 2010, που μας κάνει αισιόδοξους; Αν εξαιρέσεις ότι αφαιρέσαμε 50-60 δισ. από το ΑΕΠ, στέλνοντας ένα εκατομμύριο στην ανεργία, τι άλλαξε στην παραγωγική δυνατότητα της χώρας;

Οι τράπεζες είναι τέζα, οι τσιμινιέρες πάγωσαν για τα καλά, η ναυτιλία έχει τα δικά της προβλήματα, η κοινωνία είναι στα κάγκελα, είμαστε ένα βήμα από μία καταστροφική πολιτική αλλαγή, οι ξένες επενδύσεις εξακολουθούν να είναι όνειρο απατηλό και οι πρυτάνεις ακόμη παλεύουν να ματαιώσουν τη μεταρρύθμιση.

Σαν να μην άλλαξε μια μέρα. Ξέχασα, όμως. Ο τουρισμός θα κάνει ρεκόρ. Σε επισκέπτες, ίσως. Σε εισπράξεις ξενοδόχων και λοιπών εμπλεκόμενων, πάλι ίσως. Σε έσοδα για το κράτος; Το πιστεύετε;

Κακά τα ψέματα. Χωρίς αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο, με απελευθέρωση της οικονομίας, άμεση αναγέννηση των τραπεζών, αναμόρφωση της φορολογίας και του φοροεισπρακτικού μηχανισμού για αύξηση των εσόδων κατά δέκα μονάδες του ΑΕΠ και πολύ μεγάλες ξένες επενδύσεις, για ετήσια μεγέθυνση της οικονομίας πάνω από 6%, δεν πάμε πουθενά. Εσείς αυτά τα βλέπετε στον ορίζοντα;