Όταν ο γραφικός χαρακτήρας του Βασίλη Λεβέντη ήταν της μόδας και κάθε δύο μέρες βρισκόταν καλεσμένος σε τηλεοπτικές εκπομπές, είχε τη συνήθεια να κάνει -συνήθως αποτυχημένες- πολιτικές προβλέψεις. Σε καμία ποτέ δεν έπεσε μέσα, εκτός από εκείνη των πρόωρων εκλογών. Βεβαίως οι λόγοι που εκτιμούσε ότι θα στηθούν κάλπες ήταν πολύ διαφορετικοί από τον ένα και μοναδικό λόγο που τελικά υποχρέωσαν τον Τσίπρα να συρθεί ανόρεχτα σε εκλογές δύο μήνες νωρίτερα: η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.
Πιο κοντά από ποτέ
Κάπως έτσι και τώρα, τα συνεχόμενα ρεπορτάζ και άρθρα που προβλέπουν πρόωρες εκλογές, δεν έχουν παρά να επιβεβαιωθούν τους επόμενους 10 μήνες, αφού ο πρωθυπουργός έχει κάνει γνωστό ότι πρόθεσή του είναι να στηθούν κάλπες την άνοιξη του 2023. Ωστόσο, μέρα με τη μέρα όσοι ποντάρουν στο ενδεχόμενο εκλογών το προσεχές φθινόπωρο μάλλον κερδισμένοι θα βγουν, αφού τα σημάδια που δείχνουν κάλπες Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο είναι μπροστά μας και μας καλούν να τα δούμε.
Οι αντιφάσεις Μητσοτάκη
Μάλιστα, όσοι υποστηρίζουν το εν λόγω σενάριο, δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο σύμμαχο από τις ίδιες τις αντιφάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, που σε κάθε δήλωσή του περί εξάντλησης της τετραετίας δίνει και μια ατάκα που οδηγεί στην ακριβώς αντίθετη εκτίμηση. Την ώρα που δηλώνει σε συνέντευξή του στο «Βήμα» ότι είναι θεσμικός παίχτης, ανακοινώνει την μία μετά την άλλη τις βουλευτικές υποψηφιότητες υπουργών και υφυπουργών. Από την μία ξεκαθαρίζει στην ΕΡΤ ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2023, αλλά την ίδια στιγμή μιλά για τοξικό πολιτικό κλίμα που δεν μπορεί να συνεχιστεί επί ένα ολόκληρο έτος. Ενώ στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου καλεί τα μέλη του να πάψουν να ασχολούνται με τις εκλογές, στέλνει βασικά κυβερνητικά στελέχη σε επίσημες περιοδείες ανά την περιφέρεια, προκειμένου να εγκαινιάσουν νέα ή παλαιότερα έργα. Και ενώ λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν και οι οίκοι αξιολόγησης δεν λένε να αναβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, ξεφυτρώνουν από το πουθενά οριζόντιες επιδοτήσεις σε λογαριασμούς ρεύματος και ενέργεια, αναδρομικές αυξήσεις σε συντάξεις, παράταση του μειωμένου ΦΠΑ, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και άλλα μέτρα, που εντελώς τυχαία θα αρχίσουν να φαίνονται στην τσέπη των ενδιαφερομένων στις αρχές του φθινοπώρου. Εννοείται, ότι για αλλαγή του αποτυχημένου παραγωγικού μοντέλου, που γεννά συνεχώς κρίσεις, δεν γίνεται και ούτε πρόκειται να γίνει, κουβέντα.
Περί νωπής πλειοψηφίας
Βεβαίως για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών χρειάζεται μία περισσότερο ή λιγότερο πειστική επίσημη δικαιολογία, έτσι ώστε το Σύνταγμα να «κουμπώσει» με τον Κανονισμό της Βουλής και όταν ο πρωθυπουργός σταθεί μπροστά στην Πρόεδρο και της ζητήσει να αποδεχθεί το αίτημά του, να μπορεί να ακουστεί το «για λόγους εθνικού συμφέροντος». Για παράδειγμα, υπάρχει εδώ και καιρό η δικαιολογία ότι είναι αναγκαία μια νέα κυβέρνηση, με νωπή εντολή, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Ή ακόμα πιο πειστικό το -σχεδόν πάντα επίκαιρο- επιχείρημα μιας νέας ισχυρής κυβέρνησης, που θα κληθεί να διαχειριστεί την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε Αιγαίο και Έβρο.
Το ρίσκο της καθυστέρησης
Με λίγα λόγια, το κλίμα για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες έχει αρχίσει ήδη να φτιάχνεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς αλλά και τα «φιλικά» ΜΜΕ. Οι δικαιολογίες που θα «ντύσουν» την συνταγματικότητα της απόφασης υπάρχουν, ενώ οι ακόμα θετικές για τη Ν.Δ. δημοσκοπήσεις, δεν έχουν απομακρύνει οριστικά το ενδεχόμενο της έστω οριακής αυτοδυναμίας στις εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής. Μοναδικοί αστάθμητοι παράγοντες είναι πιθανές καταστροφικές πυρκαγιές ή κάποιο άλλο μείζον γεγονός μέσα στο καλοκαίρι, που μπορεί να αλλάξει άρδην το πολιτικό κλίμα. Σε κάθε άλλη περίπτωση το ρίσκο της καθυστερημένης κάλπης είναι μεγάλο για την σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία.