Το γεγονός ότι η κ. Μυρσίνη Λοΐζου κέρδιζε τη ζωή της εισπράττοντας παρανόμως την σύνταξη της μητέρας της επί 5,5 χρόνια μετά τον θάνατό της και νομίμως τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών του πατέρα της είναι κάτι που αφορά την ίδια και τις δοσοληψίες της με τα δικαστήρια και τη συνείδησή της φυσικά.

Το ότι παρ’ όλα αυτά συμπεριελήφθη στο ευρωψηφοδέλτιο της κυβερνώσας αριστεράς και μάλιστα με περηφάνια ως αχθοφόρος του ονόματος ενός πραγματικά σπουδαίου ανθρώπου, είναι κάτι που αφορά την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το χαμένο από καιρό «ηθικό» της πλεονέκτημα και τους ψηφοφόρους που – εν αντιμνημονιακή συγχύσει οι περισσότεροι – την ανέδειξαν στην εξουσία πριν από τέσσερα και πλέον χρόνια.

Το γεγονός ωστόσο ότι η κ. Λοΐζου υποχρεώθηκε σε παραίτηση μόνον όταν ήρθε δημοσίως στο φως η κομπίνα με την σύνταξη της μητέρας της και όχι όταν, αμέσως σχεδόν με την θριαμβευτική της ανακήρυξη ως υποψηφίας, δημοσιεύτηκε και η δήλωσή της ότι τα θύματα της τρομοκρατίας πρέπει να σηκωθούν από τους τάφους και να ζητήσουν συγνώμη από τους δολοφόνους τους είναι θέμα που αφορά όλο το πολιτικό σύστημα, όλους τους πολίτες της χώρας αυτής.

ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!