Νομίζει κανείς ότι η μεγάλη πλειοψηφία των υποψηφίων (δεν τολμώ να χρησιμοποιήσω τον όρο «πολιτικών») που περιλαμβάνονται στους διάφορους συνδυασμούς, έχει θέσει υποψηφιότητα μάλλον για τη Βουλή κάποιου άλλου πλανήτη…

.

Λες και δεν έχουν καταλάβει σε ποιο σημείο βρίσκεται η χώρα, ή τι αντιμετωπίζει καθημερινά η κοινωνία και έχουν ήδη αρχίσει να μας βομβαρδίζουν με μηνύματα του τύπου «στρατεύτηκα στην…», «δώσε μου δύναμη να…» κ.λπ…

.

Όλα αυτά, βέβαια, ανταποκρίνονται πλήρως και στο επίπεδο της προεκλογικής συζήτησης και αντιπαράθεσης, που μέχρι στιγμής αποφεύγει επιμελώς να μπει στην ουσία των προβλημάτων.
Χωριζόμαστε σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, χωρίς να μπούμε στον κόπο να διαβάσουμε καν το μνημόνιο και χωρίς να σκεφτούμε ποιες από τις μεταρρυθμίσεις του θα έπρεπε να έχουν γίνει πριν από πολύ καιρό και ποια είναι τα μέτρα εκείνα από τα οποία θα πρέπει να προσπαθήσουμε να απαγκιστρωθούμε το συντομότερο δυνατόν.

.

Τσακωνόμαστε για το ευρώ ή τη δραχμή και δεν συζητάμε για τη θέση και το ρόλο της Ελλάδας στην Ευρώπη, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, τι συμμαχίες και με ποιους πρέπει να γίνουν για ν’ αλλάξει η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική εξόδου από την κρίση, τι θα σημάνει η δραχμή για το παρόν και το μέλλον μας.

.

Διαφωνούμε για το εάν κακώς ο Άκης έκανε Ανάσταση «μέσα», ή κακώς έκανε τόσες Αναστάσεις έξω, αλλά δεν συζητάμε πώς θα κατεδαφιστεί άμεσα όλο αυτό το διεφθαρμένο σύστημα των κρατικών προμηθειών σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα.

.

Καταδικάζουμε τη φοροδιαφυγή, αλλά όλοι θορυβούμαστε όταν ακούμε να ζητάει, επιτέλους, το κράτος, στοιχεία από τα ιδιωτικά νοσοκομεία και σχολεία, τα φροντιστήρια, τα τουριστικά γραφεία, τις τράπεζες κ.λπ…

.

Η συνθηματολογία των κομμάτων και οι στόχοι που έχουν θέσει οι ηγεσίες τους, είναι εκτός πραγματικότητας και συγκυρίας επίσης.

.

Η ΝΔ ζητάει αυτοδυναμία για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Ποιός; Το κόμμα που πήρε αυτοδυναμία για να «επανιδρύσει» το κράτος και το διέλυσε, που έφτασε το έλλειμμα στο 15% και το ’σκασε νύχτα! (Απλώς, ο Σαμαράς θέλει να γίνει πρωθυπουργός.)

.

Το ΠΑΣΟΚ θέλει να βγει πρώτο κόμμα για να γίνει η Ελλάδα «αυτοδύναμη». Μα πρώτο κόμμα – και μάλιστα αυτοδύναμο – δεν ήταν όλα αυτά τα χρόνια που η Ελλάδα βυθιζόταν στη κρίση όλο και πιο αδύναμη; (Απλώς, ο Βενιζέλος θέλει να έχει το πάνω χέρι στη συγκυβέρνηση.)
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει την καταδίκη των μνημονιακών δυνάμεων – όχι, φυσικά, των αντιμνημονιακών ΛΑΟΣ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή – και υπερψήφιση των δραχμικών, δηλαδή ακυβερνησία, όπως άλλωστε, για λόγους… αρχής κάνει, ανεξαρτήτως συνθηκών και το ΚΚΕ. (Απλώς, ο Αλέξης και η Αλέκα στην ακυβερνησία χαίρονται.)

.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που θέριεψαν από τις κωλοτούμπες του Σαμαρά, θέλουν αντιμνημονιακή κυβέρνηση, πιστεύοντας ότι θα πείσουν κι άλλους Δημαράδες… (Απλώς, ο Καμμένος πάει για αρχηγός της ΝΔ.)

.

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει κρατήσει, μέχρι στιγμής, λογική και υπεύθυνη στάση. Δεν επεδίωξε να γίνει λαϊκίστικος πόλος έλξης της ψήφου της τιμωρίας και της καταδίκης, προσπάθησε να κατευθύνει τη δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των πολιτών στο δρόμο μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας, που θα βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις. Και, φυσικά, δε συζητάει το ενδεχόμενο να γίνει ο αριστερός μαϊντανός που θα… νοστιμέψει μια συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, που, έτσι κι αλλιώς, αν γίνει, θα κινηθεί σε συντηρητική τροχιά, αλλά ούτε και να συμπληρώσει τον αριθμό 151 σε μια κυβέρνηση που θα συνεχίσει την ίδια πολιτική που μας έφερε ως εδώ. Χάρη σ’ αυτές τις θέσεις, η ΔΗΜΑΡ κατάφερε να ξεχωρίσει από τη στείρα αρνητική στάση τής άλλης αριστεράς και ταυτόχρονα άντεξε, δημοσκοπικά, στην προσπάθεια επανασυσπείρωσης που έκανε η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που δεν συνοδεύτηκε όμως και από ανάλογη αλλαγή πλεύσης στην πολιτική του κατεύθυνση.

.

Ο εκλογικός στόχος της ΔΗΜΑΡ για προοδευτική πλειοψηφία και διακυβέρνηση της χώρας, έχει ήδη βρει ανταπόκριση σε σημαντική μερίδα του προοδευτικού κόσμου, που δεν δέχεται να οδηγηθεί μοιρολατρικά στην προσφερόμενη στο πιάτο «ρεαλιστική» λύση Σαμαρά – Βενιζέλου. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διαφοροποιεί τελευταία τις θέσεις του, λέγοντας ότι «δεν είναι δεδομένος» και ότι η νέα κυβέρνηση «πρέπει να είναι σε προοδευτική κατεύθυνση».

.

Χρειάζεται, ωστόσο, η πρόταση αυτή προς τις προοδευτικές δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να συμβάλλουν σε μια τέτοια εξέλιξη, να παίρνει όλο και πιο συγκεκριμένη μορφή, όσο θα πλησιάζει η 6η Μαϊου. Μόνον έτσι η προοδευτική διέξοδος θα γίνεται πιο πειστική – και πιεστική – και θα διεκδικήσει την όσο γίνεται μεγαλύτερη ενίσχυσή της από την κάλπη. Και μόνον έτσι θα γίνεται κατανοητό ότι το σύνθημα για ισχυρή ΔΗΜΑΡ, αποβλέπει σε ισχυροποίηση της προοπτικής της προοδευτικής διεξόδου από την κρίση.

Θεωρώ ότι μερικά σημεία, όπως τα παρακάτω, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημεία συζήτησης και σύγκλισης ενός προγράμματος προοδευτικής διακυβέρνησης:

.

.
1. Εξασφάλιση της παραμονής μας στη Ευρώπη και την Ευρωζώνη. Επιδίωξη συγκρότησης μετώπου με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας, καθώς και χώρες με αντίστοιχο δημοσιονομικό πρόβλημα, με στόχο την αλλαγή της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής εξόδου από την κρίση, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική και λιγότερο επώδυνη.

.

2. Σταδιακή απαγκίστρωση από τους δυσβάστακτους για τα αδύναμα λαϊκά στρώματα όρους του μνημονίου, με δικαιότερη κατανομή των βαρών, ή και αντικατάσταση μέτρων με άλλα, ισοδύναμα, στο βαθμό που θα προωθούνται οι μεταρρυθμίσεις και θα αποδίδουν τα αναπτυξιακά μέτρα.

.

3. Ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολιτικό μας σύστημα, σε ό,τι αφορά τις ευθύνες των πολιτικών προσώπων, τον αριθμό, τον τρόπο εκλογής και τις θητείες των βουλευτών, καθώς και τον έλεγχο των οικονομικών πόρων των κομμάτων και της διαφάνειας σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση και τη δημοκρατική τους λειτουργία.

.

4. Δίχτυ κοινωνικής προστασίας για την εξασφάλιση ενός στοιχειώδους βιοτικού επιπέδου για τους άνεργους και τους οικονομικά αδύναμους. Ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ενθάρρυνση επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στο κέντρο και στην περιφέρεια.

.

5. Πρόγραμμα αναγκαίων και επειγουσών θεσμικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων, με στόχο την κατεδάφιση της γραφειοκρατίας, την αποδοτική αναδιοργάνωση της κρατικής μηχανής και το ξεμπλοκάρισμα της οικονομίας από τα συμφέροντα των μεγάλων και μικρών συντεχνιών.

.

6. Υποχρεωτική πληρωμή φόρων από όλους, μέσω ενός δίκαιου, αυστηρού και ελεγχόμενου, ως προς την εφαρμογή του, φορολογικού νόμου. Μέτρα που να δηλώνουν ξεκάθαρα την πολιτική βούληση για το χτύπημα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής.

.

7. Πολιτική κινήτρων για ελληνικές (με επιστροφή κεφαλαίων) και ξένες επενδύσεις, με στόχο την αναθέρμανση της οικονομίας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Διαφάνεια και έλεγχος στις αναγκαίες αποκρατικοποιήσεις.

.

8. Χάραξη αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής σε συνεργασία με την Ευρώπη και τις γειτονικές χώρες, που θα αποτρέπει και θα αποθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση, θα εξασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες και χρονοδιάγραμμα παραμονής παράνομων μεταναστών στη χώρα μας, μέχρι την επαναπροώθησή τους και θα εγγυάται την ασφάλεια και την προστασία των Ελλήνων πολιτών και των περιουσιών τους.

.