Η επικράτηση της ΝΔ στις πρόσφατες εκλογές έχει ξεκινήσει μία μεγάλη συζήτηση. Οι απόψεις είναι πολλές και ενδιαφέρουσες. Αφορούν τις συντηρητικές τάσεις της Ελληνικής κοινωνίας (όπως και σε όλη την Ευρώπη), την καλλιέργεια χαμηλών προσδοκιών από τους πολίτες μετά την κόπωση από τις μνημονιακές υποχρεώσεις, τα λάθη της αντιπολιτευτικής γραμμής. Σχετικά με το ζήτημα της ποιότητας της αντιπολίτευσης προφανώς υπάρχουν κεντρικές ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ. Η αίσθηση ματαίωσης από τις τεράστιες υποσχέσεις και την χαμηλή κυβερνητική πτήση, η περιπέτεια με το δημοψήφισμα, η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, η κακή ποιότητα κριτικής στην ΝΔ με σκανδαλολογία και προσωπικές επιθέσεις συγκροτούν μερικές σύντομες παραθέσεις της λαθεμένης πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτής, που ορίστηκε με έναν σαρκαστικό τρόπο ως «χορηγία» στον Κυριάκο. Ωστόσο τα πράγματα εξελίσσονται. Είμαστε τώρα σε μία νέα κατάσταση με πανίσχυρη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί συντριβή και μετράει τα λάθη του. Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ έχει ανοδική διαδρομή και καλύτερες εκλογικές καταγραφές. Χωρίς όμως να φαίνεται εφικτή η ριζική αλλαγή των συσχετισμών. Χωρίς να υπάρχει κλίμα ανατροπής της συντηρητικής κυριαρχίας αν προσμετρήσουμε και την πίεση των ακροδεξιών σχημάτων τα οποία προστέθηκαν στο παιχνίδι. Από αυτήν την άποψη η Κεντροαριστερά οφείλει να σταθμίσει τις κινήσεις και τους σχεδιασμούς της. Η ισχυροποίηση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ είναι ένα καλό νέο. Είναι μια ελπίδα αξιόπιστης και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης την ώρα που η εσωστρέφεια και η κρίση ταυτότητας θα κορυφώνονται στην σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Η στρατηγική της αυτόνομης πορείας του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ είναι μία σωστή κατεύθυνση η οποία δεν πρέπει να αλλάξει. Χρειάζεται όμως να προσαρμοστεί στις δύσκολες νέες συνθήκες. Μία εικόνα ατέλειωτης σύγκρουσής του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ σε ένα είδος «μπουγαδοκαυγά» με τον ΣΥΡΙΖΑ για το «ποιος είναι η Κεντροαριστερά» που θα θυμίζει την αντιπαράθεση στο παρελθόν μεταξύ ΚΚΕ εσ. και ΚΚΕ εξ. για το «ποιος είναι ο εκφραστής της κομμουνιστικής θέσης» δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Θα δίνει μόνο πόντους στην ΝΔ να παίζει με αδύνατους αντίπαλους. Άλλωστε μια μερίδα των ΜΜΕ -από αυτά που είναι στρατευμένα για την κυβερνητική προπαγάνδα -θα διευκολύνει την πασίγνωστη αρχή εξουσίας του «διαιρεί και βασίλευε».
Θα πρόκειται για μια νέα εκδοχή «χορηγίας» στον Κυριάκο. Αντίθετα ο στοιχειώδης συντονισμός στο κοινοβουλευτικό επίπεδο μεταξύ ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ για πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις με θεσμικά αντίβαρα στην κυβερνητική ηγεμονία θα είναι χρήσιμος στόχος. Όπως και κάποιες συμπράξεις στην Αυτοδιοίκηση. Το ίδιο αφορά την κοινή δράση στα συνδικάτα και στα κοινωνικά κινήματα. Η προγραμματική αντιπαράθεση των σοσιαλδημοκρατικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ με τις πολιτικές της Ριζοσπαστικής Αριστεράς αν περιχαρακωθεί σε αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα πάψει να υπάρχει. Είναι ανάγκη του δημοκρατικού ανταγωνισμού των κομμάτων. Αυτό όμως είναι κάτι άλλο από μία ορθή επιλογή ιεραρχήσεων. Δηλαδή, τι είναι πιο σημαντικό για τους πολίτες και την κριτική στην κυβέρνηση; Μία εικόνα πολέμου στην αντιπολίτευση ή μια έξυπνη και λογική συνεννόηση εκεί που η κυβέρνηση κινείται σε αρνητικά πεδία; Η εμμονή στα ξεκαθαρίσματα του παρελθόντος με αφορμή τις ακρότητες του ΣΥΡΙΖΑ στην ρητορική της σύγκρουσης ή το μέλλον της χώρας; Νομίζω η απλή λογική-χωρίς μεγάλες ιδεοληψίες- δίνει τις απαντήσεις.
Πηγή: www.ieidiseis.gr