Μια οικογενειακή φωτογραφία είναι κατά παράδοση μια ευχάριστη και χαλαρή στιγμή. Στην πολιτική, οι «οικογενειακές φωτογραφίες» είναι κατά κανόνα αναμνηστικές φωτογραφίες που απαθανατίζουν επίσημα γεγονότα Κυβερνήσεων, Συνόδων και άλλων συναντήσεων, λιγότερο χαλαρών, αλλά τυπικά τουλάχιστον εγκάρδιων. Ο κανόνας αυτός φαίνεται να μην ισχύει απόλυτα για την καθιερωμένη «οικογενειακή φωτογραφία» της ομάδας των ευρωσοσιαλιστών στις τακτικές συνόδους της, με τη συμμετοχή των μελών της -εκπροσώπων και προέδρων των κομμάτων που την απαρτίζουν- και με προσκεκλημένο ως παρατηρητή, τα τελευταία χρόνια, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα. Σε αυτή, λαμβάνονται επιμελώς αποστάσεις μεταξύ των προέδρων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει αμηχανία στην ατμόσφαιρα και κάθε φορά η οικογενειακή φωτογραφία δίνει λαβή για διάφορες ερμηνείες και παραπολιτικά σχόλια.
Είναι, ομολογουμένως, πολιτικά οξύμωρο το γεγονός ότι πρόεδρος κόμματος μέλους μιας πολιτικής ομάδας στο ευρωκοινοβούλιο συμμετέχει ως παρατηρητής σε άλλη πολιτική ομάδα, με δικαίωμα παρέμβασης. Στο ευρωκοινοβούλιο, εθνικά κόμματα και Βουλευτές εντάσσονται σε πολιτικές ομάδες, ενώ η συμμετοχή σε δύο πολιτικές ομάδες ταυτόχρονα απαγορεύεται ρητά. Γι’ αυτό επινοήθηκε η «πατέντα» του παρατηρητή για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανήκει στην ομάδα της Αριστεράς, μαζί με το κόμμα του Μελανσόν, τους Ποδέμος, το Μπλόκο κ. ά.. Το οξύμωρο αυτό γεγονός είναι και πολιτικά πλέον άκρως προβληματικό.
Μπορεί οι προσκλήσεις με την ιδιότητα του παρατηρητή να ξεκίνησαν από την περίοδο που το ΑΚΕΛ ήταν Κυβέρνηση στην Κύπρο, αλλά έληξαν με την αλλαγή της προεδρικής πλειοψηφίας. Με τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι προσκλήσεις ξεκίνησαν από το 2015 με την άνοδό του στην εξουσία, με τους ευρωπαίους σοσιαλιστές να νομίζουν- παρά τη σφοδρή αντίδραση της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά- ότι έτσι δέσμευαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάλογο, τα χρόνια της πιο βαθιάς κρίσης για την Ελλάδα. Όπως είχε τότε σχολιάσει κυνικά ένας σοσιαλιστής ευρωπαίος αξιωματούχος «ας τους βάλουμε στο σαλόνι, για να τους επιτηρούμε καλύτερα». Ωστόσο, οι προσκλήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται ακόμα και σήμερα που είναι στην αντιπολίτευση, παρά την αρνητική θέση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη, δίνοντας βήμα στον παρατηρητή κ. Τσίπρα να εκφράζει πολιτικές αντίθετες με αυτές του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είναι μέλος της ομάδας των ευρωσοσιαλιστών. Πρόκειται για πολιτικό παραλογισμό.
Η ευρωπαϊκή οικοδόμηση και εξέλιξη στηρίχθηκε πάντα στις δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες του ΕΛΚ και των Σοσιαλδημοκρατών και στις συμμαχίες τους με μικρότερες πολιτικές ομάδες των φιλελευθέρων και των πρασίνων. Όλοι αυτοί, και ο καθένας από τη δική του αφετηρία, έχουν μια συμβατή αντίληψη για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και τοποθετούνται αταλάντευτα απέναντι στο λαϊκισμό, τον ευρωσκεπτικισμό, και τον ακροδεξιό αρνητισμό. Όπως δεν προσκαλούνται ως παρατηρητές από τους ευρωσοσιαλιστές ο κ. Μελανσόν ή οι Ποδέμος, έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσκαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοιου είδους προσκλήσεις δεν μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο «εθνικό» φαινόμενο, ιδιαίτερα όταν το κόμμα-μέλος της ευρωομάδας εκφράζει σταθερά τη διαφωνία του. Εν όψει της προεκλογικής περιόδου, αλλά και των επερχόμενων ευρωεκλογών δεν χωρούν πολιτικές αμφισημίες με «ευγένειες εξωτερικού» και πολιτικές λεηλασίας εσωτερικού. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συγχρωτίζονται στην ίδια πολιτική γειτονιά, δεν μπορούν να συνυπάρχουν στην ίδια πολιτική οικογένεια. Γι’ αυτό, θα πρέπει να δοθεί μια ριζική λύση τώρα, με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, για να σταματήσει αυτή η πολιτική μασκαράτα. Συνήθως, στις οικογενειακές φωτογραφίες κανείς δεν θέλει «παρατηρητές».
Πηγή: www.tanea.gr