Δεν υπάρχει κόμμα, πολιτικοί και επιχειρηματίες που να μην καταφεύγουν σε «κρυφές» ή δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις. Είναι προφανές ότι οι εταιρείες δημοσκοπήσεων στην μεγάλη πλειοψηφία τους τηρούν απαρέγκλιτα τους κανόνες που διέπουν την το επάγγελμα. Όμως συχνά είτε πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους.
Όπως ξέρουμε σε πολλές χώρες της Δύσης οι Δημοκρατίες κινδυνεύουν. Καθώς εθνικιστικές κυβερνήσεις εκλέγονται σε αυτές, όλο και περισσότερο απειλείται η συνοχή των χωρών που ασπάζονται την φιλελεύθερη δημοκρατία.
Όμως τον τελευταίο καιρό τα πράγματα όπως εξελίσσονται μετά την ολοκλήρωση του εκλογικού κύκλου σε μια σειρά από χώρες δίνουν κάποιες ελπίδες για αναστροφή της κατάστασης.
Στην Ιταλία το ακροδεξιό φιλορωσικό μπλοκ δείχνει σημάδια ρεαλισμού. Η κ. Μελόνι, που εκλέχτηκε με το σύνθημα «Πρώτα η Ιταλία» και με το βλέμμα στραμμένο στην Ουγγαρία, τώρα ευθυγραμμίζεται με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Συμμετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και προσπαθεί να σώσει την Οικονομία της που παραπαίει αξιοποιώντας τα ευρωπαϊκά προγράμματα και ακολουθεί τους κανόνες για την εξυγίανσης τού δημόσιου χρέους.
Στην ουδέτερη Σουηδία κέρδισε η ακροδεξιά συμμαχία και αγωνίζεται μαζί με την Φιλανδία για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Μοναδικό εμπόδιο, ποιος άλλος, η Τουρκία του Ερντογάν. Η απαίτηση-εκβιασμός για έκδοση των αντιπάλων του προσκρούει στην παράδοση για προστασία των διωκόμενων προσφύγων του PKK.
Στο Ισραήλ, η απρόσμενη θριαμβευτική νίκη του ακροδεξιού συνασπισμού του κ. Νετανιάου έφερε σε δύσκολη θέση το ίδιο το κράτος του με τις αντιδράσεις τόσο από τούς φιλελεύθερους Εβραίους των ΗΠΑ, αλλά και την όξυνση της σχέσης με το Ιράν. Και εδώ είχαμε την ίδια κατάληξη. Ο φιλελεύθερος ως προς την οικονομία ηγέτης προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα δηλώνοντας ότι η κυβέρνησή του είναι για όλους τους ισραηλινούς
Στην άλλη άκρη της Γης, ο ανεκδιήγητος τραμπικός και σφαγέας των δασών του Αμαζονίου Μπολσονάρο παρέδωσε την σκυτάλη στον αντίπαλό του και καταδικασμένο σε πολυετή φυλάκιση Λούλα. Παρά τις αρχικές απειλές τού ίδιου και των οπαδών του η λογική επικράτησε του μίσους.
Στις ΗΠΑ. Με αγωνία όλος πλανήτης περίμενε τα αποτελέσματα των ενδιάμεσων εκλογών. Όλες σχεδόν οι μετρήσεις έδειχναν την έλευση του «κόκκινου κύματος». Δηλαδή των ρεπουμπλικανών. Τα αποτελέσματα όμως έδωσαν την πλειοψηφία στους Δημοκρατικούς στο Κογκρέσο και διεκδικούν ακόμη και την Βουλή των αντιπροσώπων, την οποία παραδοσιακά κερδίζει η αντιπολίτευση. Ακόμη και σε περίπτωση που την κερδίσουν οι Ρεπουμπλικάνοι θα έχουν μικρή απόσταση από τους Δημοκρατικούς.
Η νίκη του Μπάιντεν οφείλεται σε πολλούς λόγους. Οι αμβλώσεις έπαιξαν σημαντικό ρόλο και κινητοποίησαν την λεγόμενη γενιά Ζ, δηλαδή τους νέους, και τις γυναίκες. Η αναχρονιστική απόφαση του συντηρητικού Ανώτατου Δικαστηρίου ήταν αποτέλεσμα τής πρωτοφανούς για τα χρονικά πολιτικής ουδετερότητας του Δικαστηρίου. Ο Τραμπ διόρισε τους νέους δικαστές με πολιτική σκοπιμότητα.
Ο ίδιος ο Τραμπ κούρασε ή και εξόργισε τους ψηφοφόρους με τον διχαστικό λόγο του, τα ψέματα και την πολιτική του στην αντιμετώπιση της πανδημίας και της κλιματικής κρίσης. Η οικονομική κρίση που είναι συνέπεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία αντιμετωπίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο από την κυβέρνηση και την Κεντρική Τράπεζα.
Τώρα αυτό που μένει είναι να παρακολουθήσουμε το νομοθετικό έργο που έχει υποσχεθεί ο Μπάιντεν. Με τα χέρια λυμένα για δυο ακόμη χρόνια μπορεί να χρηματοδοτήσει με διάφορους τρόπους την εργατική τάξη και όσους ζουν-και είναι πολλοί- κάτω από το όριο της φτώχειας ή όσους βλέπουν να χάνουν τα σπίτια τους από τα δάνεια που έχουν λάβει από τις Τράπεζες λόγω πληθωρισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εργατική τάξη ήταν αυτή που είχε «αγκαλιάσει» τον Τραμπ εκλογικά. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να αυξήσει τους φόρους στις πανίσχυρες πολυεθνικές, χρηματοδότες και των δυο κομμάτων.
Στην εξωτερική πολιτική πιστεύω ότι θα συνεχίσει την καλή συνεργασία με την Ε.Ε. και την πολιτική κατευνασμού με την Κίνα. Σε ότι αφορά την Ρωσία, είναι βέβαιο ότι θα συνέλθει από τις αναθεωρητικές της πολιτικές με ή δίχως τον Πούτιν.
Μένει ακόμη ένα ερώτημα. Σε δυο χρόνια που θα διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές οι δυο αντίπαλοι δηλώνουν ότι θα είναι υποψήφιοι. Παρά την ηλικία τους την. Για τον Τραμπ τα πράγματα είναι δύσκολα. Το ότι τον εγκαλούν για την ήττα οι ίδιοι οι δικοί του, και το γεγονός ότι και το υπερσυντηρητικό συγκρότημα Μέρντοχ τον εγκατέλειψε στην προεκλογική περίοδο δεν φαίνεται να είναι καλό σημάδι για τον ίδιο. Εξ άλλου ο θριαμβευτής στην άλλοτε δημοκρατική Φλώριδα ντε Σάντις έχει προβάλλει ως διάδοχός του. Στους δημοκρατικούς πάλι ο Μπάιντεν δηλώνει ότι θα είναι υποψήφιος, αφήνοντας ένα παραθυράκι ότι υπάρχει ακόμη χρόνος να το σκεφτεί. Όμως χρόνος δεν υπάρχει. Κανονικά από αύριο θα πρέπει να αρχίσουν οι διαδικασίες για τις προεδρικές εκλογές.
Σήμερα όλα δείχνουν ότι οι κρίσεις που ζούμε δεν θα διαρκέσουν πολύ. Το ζήτημα είναι να αντέξουμε.
Πηγή: www.tovima.gr