«…Είμαι σοσιαλιστής στην κοινωνική πολιτική, φιλελεύθερος στην οικονομία και αναρχικός στον Πολιτισμό…»
Μπρούνο Κράισκι, πρώην καγκελάριος της Αυστρίας
Κάθε λογικός άνθρωπος ανεξάρτητα από κομματική προτίμηση έχει κατανοήσει, ότι η αναγέννηση της κεντροαριστεράς είναι προϋπόθεση για την επάνοδο της χώρας στην κανονικότητα. Όχι μόνο για την οικονομία, της οποίας το μέγεθος της ζημιάς της περιόδου Βαρουφάκη και των καθυστερήσεων στις αξιολογήσεις έχει εκτιμηθεί και κόστισε πολλά δις, αλλά και για τις σχέσεις μας με την Ε.Ε. , τις αξίες της και την ίδια την εθνική μας υπόσταση. Για να συμβεί αυτό, πιστεύω ότι πρέπει να εκπληρωθούν τρεις προϋποθέσεις. Ο Κεντροαριστερός χώρος οφείλει.
- Να εκτιμήσει, προσδιορίσει και ενημερώσει τους Έλληνες για τους λόγους της πτώχευσης, για την οποία και η κεντροαριστερά έχει μέρος της ευθύνης. Με θάρρος και χωρίς επιδιώξεις αυτοεπιβεβαίωσης ή αυτομαστίγωσης. Και με καθαρές κουβέντες για τα επί μέρους στοιχεία της πολιτικής του, όπως ο κρατισμός, η ανικανότητα διοίκησης του δημόσιου τομέα, ο νεποτισμός, η διαφθορά και ο πελατειακός τρόπος συμπεριφοράς απέναντι στην κοινωνία. Κυρίως όμως η αδυναμία πρόβλεψης και προσαρμογής με μεταρρυθμίσεις στο κύμα των μεταβολών που προκαλούν ο ανταγωνισμός και οι νέες τεχνολογίες που σαρώνουν τις μέχρι σήμερα παραστάσεις και συμπεριφορές μας στην Εκπαίδευση, στην Οικονομία και στην λειτουργία του Κράτους Δικαίου.
- Να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει χώρος για μοναχικές πολιτικές πορείες. Η πολυτέλεια της πολυδιάσπασης δεν επιτρέπεται. Η πόλωση και η ανάγκη εκλογής σταθερής διακυβέρνησης για την μετά την ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εποχή θα πιέσουν τα μικρά λεγόμενα κόμματα. Την ημέρα της κάλπης, θα μετρήσει η στάση κάθε κόμματος για την επόμενη μέρα. Και η επόμενη ημέρα απαιτεί σταθερότητα, που με τον νέο εκλογικό Νόμο υπονομεύεται από την απλή αναλογική των μεθεπόμενων εκλογών. Οφείλει λοιπόν να ξεκαθαρίσει, ότι αν χρειαστεί δεν θα διστάσει να συνεργαστεί με το πρώτο κόμμα με προοπτική τετραετίας.
- Η ηγεσία της νέας ενωμένης παράταξης θα πρέπει να είναι απαλλαγμένη στην πρώτη γραμμή της από πολιτικούς που κούρασαν, ή έχουν την ανάγκη να αποκτήσουν την θέση που νομίζουν ότι τους αρμόζει στην Ιστορία. Ο/η ηγέτης οφείλει να είναι να έχει καθαρή εικόνα των ανακατατάξεων που συμβαίνουν στην παγκόσμια, την Ευρωπαϊκή και την Βαλκανική σκηνή. Να μην αισθάνεται ανασφάλεια, ώστε να βγαίνει έξω από το πλαίσιο που έχει οριοθετήσει η όποια ιδεολογία του παρελθόντος. Και να σηκώσει ψηλά την σημαία της Πατρίδας και της Ευρώπης χωρίς να χάσει την συνέχεια με την κοιτίδα του παγκόσμιου πνεύματος, της Επιστήμης και της Δημοκρατίας που ναι μεν γεννήθηκαν εδώ, αλλά είναι κτήμα της Ανθρωπότητας. Και να αλλάξει με αξιόπιστο τρόπο τον πολιτικό λόγο. Ο λαϊκιστικός, υπερφίαλος, εμπρηστικός και ψευδολόγος Λόγος εξαντλήθηκε από τον κατά κόρον χρήση του. Και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Κατά προτίμηση, ένα νέο πρόσωπο θα πρέπει να ηγηθεί της παράταξης γυρίζοντας την πλάτη στο παρελθόν. Αν πάλι δεν είναι κάτι τέτοιο εφικτό, ας παραμείνει ο χώρος διασπασμένος, δουλεύοντας όμως συστηματικά για το επόμενο βήμα της συνένωσης.
Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε την νέα επικοινωνιακή πολιτική της Κυβέρνησης που φαίνεται να έχει στόχους την στροφή στον πραγματισμό, την Κοινοτική νομιμότητα και τον απογαλακτισμό της από την συγκατοίκηση με λαϊκιστές κάθε είδους. Με στόχο την ένταξη σε ένα είδος σοσιαλδημοκρατίας. Με στόχο να ηγηθεί της διευρυμένης κεντροαριστεράς. Μακάρι να το πράξει. Πρέπει όμως να πραγματοποιήσει μια βαθιά τομή στο εσωτερικό του εναπομείναντος κόμματός της και να ξεπεράσει την εύλογη έλλειψη εμπιστοσύνης στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα αποτοξίνωσης από τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό με τη σειρά του απαιτεί ένα χρονικό διάστημα αποχής από την εξουσία, που ούτως ή άλλως θα προκύψει μετά τις εκλογές.
Η κεντροαριστερά και το φιλελεύθερο Κέντρο θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν, ότι καμία συνεργασία μετεκλογικά δεν θα γίνει αποδεκτή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ταυτόχρονα η νέα παράταξη δεν θα επιτρέψει να μείνει ακυβέρνητη πολιτεία η χώρα στο πιο κρίσιμο σημείο της διαδρομής για την έξοδο από την κρίση, την ανάπτυξη και την μάχη κατά της ανεργίας, την θεσμική θωράκιση, την αντιστροφή και την διαδικασία της Ευρωπαϊκής ανασυγκρότησης.
Θέλω να πιστεύω, ότι οι τελευταίες κινήσεις της κ. Γεννηματά και η παρουσία του σεβαστού από όλους Ν.Αλεβιζάτου στον κρίσιμο ρόλο που αποδέχτηκε, θα οδηγήσουν το σύνολο των δυνάμεων στη συστράτευση και το ταχύτερο δυνατόν. Ο χρόνος τρέχει αμείλικτα.