Μπορεί να πέρασαν 70 χρόνια από τότε που ο Τζόρτζ Οργουελ ανέδειξε τη «Νέα Γλώσσα» ως βασικό προπαγανδιστικό εργαλείο ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, μπορεί ο κόσμος να έχει προοδεύσει και να είναι(;) σε θέση να διακρίνει καλύτερα τις στοχεύσεις του, αλλά αυτό το Newspeak ζει και βασιλεύει.
Λέξεις, φράσεις, έννοιες διαστρέφονται, προκειμένου να υπηρετηθεί αυτός ο στόχος. Άλλο λες, άλλο εννοείς, άλλο βγαίνει στο τέλος. Λες ΟΧΙ και βγαίνει ΝΑΙ. Λες «προστασία» και βγαίνει «ασυδοσία».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τέτοιου Newspeak είναι τα συμβαίνοντα στον χώρο της εργασίας και ο τρόπος που τα περιγράφει ο αρμόδιος υπουργός. Ο οποίος επί μήνες διατυμπάνιζε ότι θα προστατευθούν πλήρως οι συντάξεις. Σε τέτοιο βαθμό που οι πολλοί τον πίστεψαν. Αλλά, όταν πήγαν στα ATM και στα γκισέ, έχασαν τον κόσμο. Ηταν τέτοιο το σοκ που ορισμένοι (επιφανείς ΣΥΡΙΖΑίοι) δεν άντεξαν και ξεσπάθωσαν (εδώ).
Η φάση αυτή πέρασε. Τώρα, αυγουστιάτικα, ο κ. Κατρούγκαλος επιδίδεται σε ένα νέο ρεσιτάλ καθημερινών διαβεβαιώσεων και λεονταρισμών εν όψει της φθινοπωρινής «μάχης» που θα δώσει με την Τρόικα. Τη μια θα «απομονώσει» το ΔΝΤ, την άλλη θα «προστατεύσει» τις συμβάσεις και δεν θα δεχθεί τον «εργατικό κώδικα του (δικτάτορα της Χιλής) Πινοσέτ». Ξεκίνησε να τα λέει τον Ιούλιο (εδώ) και συνεχίζει ακάθεκτος (εδώ).
Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς πολύ για να γίνει αντιληπτό ότι ο κ. Κατρούγκαλος λέει ψέματα (αυτό έχει αποδειχθεί) και επιδίδεται σε λεκτικές ακροβασίες και κορδακισμούς. Η πραγματικότητα βοά. Ποιες συμβάσεις θα προστατεύσει όταν η αγορά εργασίας είναι ζούγκλα; Ποια σύμβαση θα ισχύσει για το νέο εργαζόμενο που δουλεύει 3-4 ώρες, συνήθως ανασφάλιστος και με αμοιβή που επαφίεται στην καλή προαίρεση του εργοδότη του; Δεν γνωρίζει ο υπουργός Εργασίας ότι αυτά δεν αλλάζουν με ντιρεκτίβες και, πολύ περισσότερο, με δηλώσεις «αντίστασης» που στο τέλος γίνονται έπεα πτερόεντα;
Αντί, λοιπόν, να επιδίδεται στο σπορ της παραπλάνησης-και αυτός και οι συναρμόδιοι υπουργοί-ας φροντίσουν, έστω τώρα, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την παραγωγή θέσεων εργασίας (αληθινών και όχι ολίγων μηνών), με ανεκτές αμοιβές (και όχι του κατοστάρικου). Δεν αρκεί να κλαψουρίζουν για «τα καλύτερα μυαλά μας που φεύγουν στο εξωτερικό», πρέπει και να κάνουν κάτι για να περιοριστεί το φαινόμενο και για να προστατευθούν στοιχειωδώς όσοι δεν μπορούν να φύγουν. Εχει αναρωτηθεί κάποιος κυβερνητικός εγκέφαλος πώς θα ζήσουν και θα μεγαλώσουν εργασιακά τα νέα παιδιά, αν παγιωθεί η σημερινή κατάσταση της μερικής, ανασφάλιστης και ισχνά αμειβόμενης εργασίας;
Αντί, λοιπόν, ο κ. Κατρούγκαλος να επιχειρεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα, επικαλούμενος «μάχες» που θα δώσει με τους κακούς του ΔΝΤ, καλό είναι να αρχίσει να δουλεύει, μαζί με τους συναρμόδιους συναδέλφους του, σε άλλη βάση: πώς θα δημιουργηθούν πολλές και ανεκτά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Γιατί μόνο τότε, αν η ζήτηση αρχίσει να πλησιάζει την προσφορά, θα περιοριστεί το φευγιό των νέων και δεν θα χρειάζονται οι «παλικαρισμοί» των υπουργών έναντι των κακών δανειστών.
Ελπίζουμε ο Πρωθυπουργός, που ετοιμάζεται για τη μετάβασή του στην ΔΕΘ, να μην υιοθετήσει ξανά αυτή τη νέα γλώσσα. Οι άνεργοι και οι, στα όρια της φτώχειας και της απληρωσιάς, νέοι εργαζόμενοι δεν θα εξαπατηθούν. Μεταξύ τους δεν υπάρχουν πια «οι αγαθοί ευαπάτητοι», που έλεγε ο αρχαίος σοφός Βίας ο Πριηνεύς.