Α. Εισαγωγή
Αναμφισβήτητα, οι γαλλικές προεδρικές εκλογές πάντα προσελκύουν τεράστιο ενδιαφέρον. Απο το 2016 και εντεύθεν έχουν επέλθει σοβαρότατες αλλαγές στο γαλλικό κομματικό σύστημα κυρίως από την κίνηση του Ε. Μακρόν να ιδρύσει το LREM και την επιλογή του να θέσει υποψηφιότητα για πρώτη φορά για Πρόεδρος Δημοκρατίας το 2017, κερδίζοντας με χαρακτηριστική άνεση την Μ. Λεπεν (66-34).Από την ίδρυση του το LREM έχει καταγράψει μια εκλογική νίκη(βουλευτικές εκλογές 2017) καθώς και μια ήττα(Ευρωεκλογές 2019.Σημειωνουμε ότι τότε ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν κατέλαβε για δεύτερη συνεχόμενη φορά την 1η θέση, αφήνοντας οριακά πίσω το LREM. Tο 2014 το Εθνικό Μέτωπο είχε πρωτεύσει με 24,9 ενώ το 2019 πρώτευσε με 23,3 αυτή τη φορά ως Εθνικός Συναγερμός, χάνοντας 1,6 μονάδες ,συγκριτικά με το 2014).Η δεύτερη θέση του LREM στις ευρωεκλογές 2019 ήταν ήττα. Όμως μην ξεχνάμε ότι ήταν η πρώτη εκλογική του καταγραφή σε ευρωεκλογές(άρα δεν υπήρχε συγκρίσιμο μέγεθος με τις προηγούμενες ευρωεκλογές)και ότι έχασε οριακά από τον Εθνικό Συναγερμό.
Β.Η εξέλιξη της επιρροής των υποψηφίων ενόψει των προεδρικών εκλογών της 10/4/22.
Θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια εικόνα ,γύρω από το πώς διαμορφώνεται το σκηνικό των προεδρικών εκλογών να ανιχνεύσουμε τις διακυμάνσεις της επιρροής του κάθε υποψηφίου. Τα όσα θα αναπτυχθούν, δεν αποτελούν πρόβλεψη, ούτε δημοσκόπηση, αλλά διερεύνηση των τάσεων του εκλογικού σώματος ,έτσι όπως αυτά καταγράφονται από το politico.eu και τον Εcomomist.
Σύμφωνα με το politico.eu,(τελευταία ενημέρωση 2/4/22) ο πρόεδρος Μακρόν διατηρεί αναμφισβήτητο προβάδισμα έναντι της Λεπέν.Αυτη τη στιγμή ο Μακρόν βρίσκεται στο 28 % έναντι 20% της Λεπέν. Σύμφωνα με τον Εconomist (τελευταία ενημέρωση 03/4/22) η διαφορά είναι 27-21. Εχει πολύ μεγάλη σημασία να διερευνήσουμε τη διακύμανση του ποσοστού που λαμβάνει ο Μακρόν (αρχικά με το politico.eu) από τον Ιανουάριο 2022,οπότε και έχουμε εισέλθει στην τελική φάση του Α΄γύρου των προεδρικών εκλογών, ο Μακρόν την 31/1/22 βρισόταν στο 24 %, εναντι 17% της Λεπέν, 16% της Β. Πεκρές, (υποψήφια της κεντροδεξιας), 14% του Ε. Ζεμούρ (ετέρου πλην της Λεπέν, ακροδεξιού υποψηφίου) και 10% του Ζ.Λ Μελαμσόν . Υπενθυμίζουμε τα τελικά αποτελέσματα του Α΄γύρου των Προεδρικών εκλογών 2017 των τότε πέντε πρώτων υποψηφίων.
Μακρόν: 24%
Λεπέν: 21,3%
Φιγιόν: 20%
Μελανσον: 19,6%
Αμον: 6,4%
[Να σημειώσω ότι ο Economist έχει θέσει στον πίνακα επιρροής του με μια κάθετη γραμμή (με όνομα "ρωσική εισβολή") διαχωρίζοντας την δημοσκοπική συμπεριφορά των υποψηφίων πριν από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανια-24/2/22-και μετά.]
Την ημέρα της εισβολής ο πίνακας του politico.eu έδειχνε:
1) Μακρόν 25%
2) Λεπεν 17,%
3) Ζεμουρ 15%
4) Πεκρες 13%
5)Μελανσον 12%.
Την ακριβώς επόμενη μέρα(25/2/22)η εικόνα αλλάζει:
1)Μακρόν 26%
2)Λεπεν 17%
3)Ζεμουρ 14%
4)Πεκρες 13%
5)Μελανσον 12%
Η ρωσική εισβολή ενισχύει τον Μακρόν καθώς αυτός φθάνει στο 26%(+1% από την πρώτη μέρα της εισβολής) Λεπέν, Πεκρές και Μελανσόν παραμένουν σταθεροί, ενώ ο Ζεμουρ χάνει 1%.
Είναι εμφανές ότι από την επομένη της ρωσικής εισβολής, αρχίζει η περίφημη "συσπείρωση γύρω από την σημαία" (οι ψηφοφόροι συνασπίζονται γύρω από τον Πρόεδρο και την κυβέρνηση του σε περιόδους στρατιωτικής σύρραξης). Έκτοτε το ποσοστό του Προέδρου Μακρόν διαρκώς ανέρχεται για να φτάσει στις 8/3/22 στο 30%,ποσοστό στο οποίο παρέμεινε μέχρι την 17/3/22, πάντα σύμφωνα με το politico.eu.
Επρόκειτο για μια πολύ σοβαρή άνοδο, η οποία εξανέμιζε τις ελπίδες της Λεπέν για μικρή διαφορά στον α γύρο, διαφορά που θα της έδινε ελπίδες για επικράτηση στον β γύρο.
Από την 18/3/22 όμως έχει αρχίσει η δημοσκοπική πτώση του Μακρόν, καθώς βρίσκεται στο 28% (politico.eu, τελευταία ενημέρωση 2/4/22).Το τελικό συμπέρασμα για τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα του Μακρόν είναι προφανές: Όσο πλησιάζουμε προς την τελική ευθεία των εκλογών, οι ψηφοφόροι του Μακρόν απομακρύνονται αργά αλλά σταθερά. Αναμφισβήτητα επρόκειτο περί δημοσκοπικού επιτεύγματος, όταν ο Μακρόν έσπαγε το φράγμα του 30%,ποσοστό που είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτύχει κάποιος υποψήφιος από τον α γύρο, όμως δεν μπόρεσε να κρατηθεί σε αυτήν την κορυφογραμμή. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε το εξής:
Αυτή τη στιγμή ο Μακρόν χάνει δημοσκοπικά, αφού πέφτει από το 30% στο 28%.Εκλογικα όμως ανέρχεται διότι βρίσκεται 4 μονάδες πιο πάνω σε σχέση με το αοτέλεσμα του α΄γύρου του 2017 (24%). Αυτή ακριβως η στιγμή είναι και η κρισιμότερη για τον Μακρόν: Θα πρέπει να αποδείξει στο εκλογικό σώμα σε αυτή την τεκευταία προεκλογική εβδομάδα, ότι δεν μπαίνει με τάσεις αποσυσπείρωσης,αλλά με τάσεις ευρύτερης συσπειρωσης.Οι εκλογές πάνω απ'ολα είναι (και)ψυχολογία: Αν μεταδοθεί κάποια εικόνα αποσυσπειρωσης στο εκλογικό σώμα,τότε μπορεί να έχουμε εξελίξεις ντόμινο. Ετσι λοιπόν καλείται ο προεδρος Μακρόν να ανακόψει την πτωτική τάση που παρατηρείται τις τελευταίες 2 εβδομάδες.Διοτι αν αυτή η τάση δεν ανακοπεί ,τότε θα δώσει την εικόνα ηττημένου,ενώ δεν (θα) είναι, πράγμα που μπορεί όμως να αποδειχθεί καταστροφικό για την υποψηφιότητα του. Απο την άλλη πλευρά ο Μακρόν έχει αποδείξει ότι είναι μαχητής που κερδίζει και ότι γνωρίζει άριστα το γαλλικό πολιτικό παιχνίδι: Το γαλλικό κομματικό σύστημα έχει αναμορφωθεί πλήρως από την στιγμή που εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Έχει καταστεί πλέον ο αρχιτέκτονας των σαρωτικών αλλαγών σε αυτό. Χωρίς αυτόν η Γαλλία θα ήταν εντελώς διαφορετική: Ανανέωσε το γαλλικό κομματικό σύστημα με αστραπιαίες κινήσεις,που στην πλειοψηφία τους αποδείχθηκαν επιτυχείς και άριστα ενορχηστρωμένες.
Ο Μακρόν κατ' ουσίαν διέλυσε το παλιό κομματικό σύστημα και έφτιαξε κάτι το εντελώς νέο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο (όχι όμως και απίθανο) να χάσει. Φθάνοντας λοιπόν στο τέλος του α γύρου, δύο είναι οι στόχοι του Μακρόν, πάντα σχέση με το 2017:
α) Να αυξήσει τα ποσοστά του πάνω από το 24% και
β) Να αυξήσει τη διαφορά του με την Λεπέν (Υπενθυμίζω ότι η διαφορά Μσκρον-Λεπεν στον α γύρο το 2017 ήταν 2,7%.).
Όμως απαραίτητη προϋπόθεση για αυτά ,καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία των εκλογών ,είναι να βελτιώσει το φινις του. Άλλωστε τους αγώνες δρόμου τους κερδίζει πάντα αυτός που έχει το καλύτερο φίνις.
Η Λεπέν από την πλευρά της είναι η δεύτερη φορά που διεκδικεί με σοβαρές πιθανότητες την είσοδο της στον β γύρο. Η πρώτη φορά ήταν το 2017, χάνοντας όμως με μεγάλη διαφορά από τον Μακρόν. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά για την Λεπέν. Στο χώρο της ακροδεξιας έχει αποκτήσει έναν 
πολύ σοβαρό ανταγωνιστή, τον Ε. Ζεμούρ.Στην τελευταία μέτρηση του polotico.eu (2/4/22) ο Ζεμούρ βρίσκεται στο 10%. Ασφαλώς πρόκειται περί «εμφυλίου πολέμου» στο χώρο της ακροδεξιάς, που όμως, όπως αποδεικνύεται από την πρόθεση ψήφου, η πρωτοκαθεδρία της Λεπέν δεν αμφισβητείται. Η επιρροή της ακροδεξιας συγκριτικά με το 2017 έχει αυξηθεί. Αν αθροίσουμε τα ποσοστά των Λεπεν- Ζεμουρ όπως αυτά καταγράφονται από το politico.eu και τον economist τότε θα παρατηρήσουμε ότι συγκεντρώνουν 30%,πράγμα πρωτοφανές για τον ακροδεξιό χώρο.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο Ζεμουρ:
α)Πρόσθεσε επιπλέον ψήφους στην ακροδεξιά και
β) Ακύρωσε την επιθυμία της Λεπέν να είναι πρώτη στον α γυρο.
Κατά την έναρξη της προεκλογικής του εκστρατείας ο Ζεμουρ συγκέντρωνε πολύ υψηλά ποσοστά, όντας δεύτερος στην κατάταξη των υποψηφίων με 16%, ισοψηφώντας με την Λεπεν. Αυτο για κάποιους σήμαινε ότι οι συσχετισμοί στην γαλλική ακροδεξιά μπορούσαν ν' αλλαξουν σε βάρος της Λεπέν. Συνέβη τελικά το ακριβώς αντίθετο. Οσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές το ποσοστό του Ζεμουρ διαρκώς μειώνεται, τροφοδοτώντας με την πτώση του αυτή, την άνοδο της Λεπέν.
Η πρωτοκαθεδρία της Λεπέν μπορεί να αμφισβητήθηκε, αλλά τελικά δεν κατέστη δυνατή. Το παιχνίδι το κέρδισε η Λεπέν. Φαίνεται ότι ο ακροδεξιός ψηφοφόρος προτιμά τις δοκιμασμένες επιλογές. Ο Ζεμουρ είχε μια πάρα πολύ καλή εκκίνηση η οποία στη συνέχεια φυλλορόησε ως ένα βαθμό.
Από την άλλη πλευρά μπορεί η Λεπέν να κέρδισε το παιχνίδι των εσωπαραταξιακων συσχετισμών στον ακροδεξιό χώρο ,όμως και ο Ζεμουρ έχει κέρδη. Περαν του ότι καθιερώνεται στο γαλλικό κομματικό σκηνικό ως ένας υποψήφιος που συγκεντρώνει διψήφιο ποσοστό, καταλαμβάνοντας την 4η θέση στην κατάταξη, ξεπερνά την Β. Πεκρές υποψήφια της κεντροδεξιάς, αφήνοντας την στην 5η θέση. Το σημαντικότερο όμως κέρδος για τον Ζεμουρ: Ότι η ακροδεξιά πολυκατοικία αποκτά πλέον συνιδιοκτήτη, πράγμα που δεν μπορεί να το αγνοήσει η Λεπέν. Το μονοπώλιο της οικογένειας Λεπέν στον ακροδεξιό χωρο έχει πλέον λήξει οριστικά και αμετάκλητα. Κατ' αυτόν τον τρόπο η Λεπέν θα είναι ΠΑΝΤΑ υποχρεωμένη να λαμβάνει υπ' όψιν της τον Ζεμουρ,ο οποίος έχει κατορθώσει το ακατόρθωτο: Ενώ διασπά την ακροδεξιά ,δεν αφαιρεί ψήφους από τον χώρο, αλλά αντίθετα προσθέτει και μάλιστα παρά πολλές. Οι παρακαταθήκες του Ζεμουρ είναι πλέον πολύ ισχυρές. Αν η Λεπέν αποτύχει για 2η συνεχόμενη φορά να νικήσει τον Μακρόν, τότε ο Ζεμουρ θα νομιμοποιηθεί στα μάτια του ακροδεξιού εκλογικού σώματος ως ο "νόμιμος διάδοχος" της. Αυτη ακριβώς η εξέλιξη θα κόψει την συζήτηση που υπάρχει στον ακροδεξιό χώρο περί "διασπαστή" και "υπονομευτή" και θα καταστήσει τον Ζεμουρ τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη του χώρου. Για να συμβεί αυτό όμως θα πρέπει να χάσει η Λεπέν. Απο κάποια παραδοξότητα-πανουργία της ιστορίας λοιπόν, τα συμφέροντα του Ζεμουρ συμπίπτουν ως ένα βαθμό με αυτά του Μακρόν. Απο την άλλη πάλι, αν η Λεπέν κερδίσει (πράγμα που θα ισχυροποιήσει τη θέση της),τότε ο Ζεμουρ θα νομιμοποιηθεί στο ακροδεξιό εκλογικό σώμα, ως εκείνος που συνέβαλε καθοριστικά στην άνοδο της στην Προεδρία της Δημοκρατίας .Σε κάθε περίπτωση δηλ. θα είναι κερδισμένος, πράγμα που αποδεικνύει ότι δικαιώνεται απόλυτα για την επιλογή του να κατέλθει ως υποψήψιος Πρόεδρος.
Η είσοδος της Λεπέν στον β γύρο το 2017 ήταν μια μεγάλη επιτυχία .Τελικά βέβαια συνετρίβη από τον Μακρόν (όχι όμως όπως ο πατέρας της το 2002 από τον Ζ.Σιρα
κ), αφού δεν είχε συμμαχους .Τότε η Λεπέν κατάλαβε ότι πολλά πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν στο Εθνικό Μέτωπο, για να έχει ελπίδες να νικήσει τον Μακρόν. Και πρώτα απ' όλα το ίδιο το Εθνικό Μέτωπο: Στο συνέδριο του το 2018,προτείνει στα κομματικά μέλη την μετονομασία του σε «Εθνικό Συναγερμό», τα οποία την εγκρίνουν με ποσοστό 81%. Περαιτέρω, ο ευρωσκεπτικισμός ήταν έντονος στο Εθνικό Μέτωπο.
Από το 2019 όμως, τα πράγματα αλλάζουν με τον Εθνικό Συναγερμό. Πλέον ο Εθνικός Συναγερμός ομιλεί περί «μεταρρύθμισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης», αφήνοντας πίσω τα περί «αποχώρησης» της εποχής του Εθνικού Μετώπου, θεωρώντας επιπλέον ότι το ευρώ (το οποίο δεχόταν σφοδρότατες επικρίσεις από το Εθνικό Μέτωπο) είναι το κύριο νόμισμα της Γαλλίας, μαζί με το Φράγκο του Ειρηνικού (Είναι το νόμισμα που χρησιμοποιείται στις γαλλικές υπερπόντιες κτήσεις). Επίσης ,το 2021 η Λεπέν, άλλοτε μαχητική κατήγορος της Συνθήκης Σένγκεν, δήλωσε ότι η Γαλλία θέλει να παραμείνει στον «χώρο Σένγκεν», υπό κάποιες προϋποθέσεις. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η Λεπέν έλαβε το μήνυμα της ήττας του 2017: Δεν αρκέστηκε στην πολύ σημαντική επιτυχία της να εισέλθει στον β γύρο. Αμέσως μετά την ήττα η Λεπέν κατάλαβε ότι έχει κάποιες-μικρές έστω- ελπίδες επικράτησης: Ακριβώς για αυτόν τον λόγο μετατοπίστηκε σε πολύ μετριοπαθέστερες θέσεις σε σχέση με το παρελθόν.
Η Λεπέν πλέον ανακάλυψε ότι για να έχει πιθανότητες να κερδίσει τον Μακρόν, θα πρέπει να μετακινηθεί προς την Δεξια- Κεντροδεξιά, πράγμα το οποίο και έπραξε όπως είδαμε παραπάνω. Περαιτέρω, όπως ο Μακρόν αναμόρφωσε τον χώρο του Κέντρου -Κεντροαριστεράς ιδρύοντας νέο κόμμα, έτσι ακριβώς έπραξε και η Λεπέν. Ο Εθνικός Συναγερμός είναι το νέο κόμμα του συντηρητικού χώρου. Ο τίτλος του παραπέμπει στον παλιό RPF (Συναγερμός του Γαλλικού Λαού) ο οποίος ήταν το ιστορικό κόμμα του στρατηγού Ντε Γκωλ και την μετεξέλιξη αυτού, τον RPR (Συναγερμός για την Δημοκρατία) του Ζ. Σιράκ.
Η λέξη «Συναγερμός» βρίσκεται συχνά στους τίτλους των κομμάτων της Δεξιάς, όπως παρατηρούμε. Έχει ταυτιστεί ο όρος αυτός με την ιστορία της. Θυμίζει δηλ. Δεξιά και όχι Ακροδεξιά, με έντονες τις γκωλικές αναμνήσεις. Ο Ντε Γκωλ είναι εκείνος ο στρατιωτικός του οποίου το όνομα ταυτίστηκε με την Αντίσταση κατά των Γερμανών στα μαύρα χρόνια της Κατοχής (1940-1944). Αλλά πάνω απ'ολα είναι ο πολιτικός της ανασύστασης του εθνικού μεγαλείου της Γαλλίας, μεταπολεμικά, ο ανανεωτής του Γαλλικού εθνικισμού στα πλαίσια όμως της Ενωμένης Ευρώπης, καθιστώντας την Γαλλία μεγάλη στρατιωτική δύναμη, ούσα μη μέλος του στρατιωτικού σκέλους του NATO.
Η Λεπέν εγείρει πλέον σοβαρές αξιώσεις επί της γκωλικής κληρονομιάς, εκμεταλλευόμενη την σοβαρότατη κρίση που βρίσκεται η γαλλική Δεξιά, ήδη από το 2012, με την ήττα Σαρκοζί, κρίση την οποία προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό η ίδια η .Λεπέν. Ακριβώς για να απογαλακτιστεί από το ακροδεξιό παρελθόν της, η Λεπέν μετατοπίζεται προς δεξιές πλέον θέσεις. Κι αυτό ακριβώς το κάνει επειδή έχει καταλάβει ότι για να κερδίσει τον Μακρόν πρέπει να γίνει μετριοπαθέστερη. Η Λεπέν δεν είναι πια η αρχηγός ενός μεγάλου ακροδεξιού κόμματος. Η Λεπέν (θέλει να) είναι η ηγέτις της Δεξιάς συνολικά. Το ότι η Λεπέν εκσυγχρονίζει την ακροδεξιά (όσο κι αν φαίνεται παράδοξος σαν όρος) δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζει ως προς τον ακροδεξιό χαρακτήρα του «Εθνικού Συναγερμού».
Η αιχμή του δόρατος της Λεπέν είναι η αντιμεταναστευτική πολιτική, πράγμα που είναι και το μεγάλο της όπλο. Ένα μεγάλο τμήμα του Γαλλικού Λαού αισθάνεται ότι τα χρόνια της παγκοσμιοποίησης έχασε την Εθνική του ταυτότητα και για αυτό φταίνε οι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Τα ταυτοτικά ζητήματα παίζουν πλέον πολύ σημαντικό ρόλο στον γαλλικό κομματικό ανταγωνισμό. Μετά την ήττα του Σαρκοζί το 2012,η γαλλική Δεξιά στάθηκε ανίκανη να εκφράσει αυτή την αντίληψη. Δημιουργήθηκε κενό, το οποίο κάλυψε η Λεπεν,η οποία δεν αρκείται πια σε κάποιες νίκες -ετσι κι αλλιώς πολύ σημαντικές -2 συνεχόμενες νίκες στις ευρωεκλογές, είσοδος στον β γύρο το 2017.Θελει να κυβερνήσει πια την Γαλλία.
Για τον Γάλλο δεξιό ψηφοφόρο δύο συνεχόμενες ήττες (2012,2017) από το αντίπαλο στρατόπεδο είναι πάρα πολλές. Η μόνη που μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα στον μέσο δεξιό ψηφοφόρο, ώστε να φύγει ο Μακρόν από την εξουσία, είναι η Λεπέν. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο η Λεπέν έχει καλέσει σε "Συναγερμό" αυτή την ομάδα ψηφοφόρων, έχοντας πείσει ότι είναι η μόνη που μπορεί να ανασυστήσει όχι μόνο το χαμένο "εθνικό μεγαλείο" , αλλά κυρίως να αποκαταστήσει την "εθνική ταυτότητα" η οποία χάνεται κάτω από τους "οδοστρωτήρες της παγκοσμιοποίησης" που εκπροσωπεί ο Μακρον. Η Λεπέν αμφισβητεί στα ίσα πια τον Μακρόν, παρόλο που δεν είναι το φαβορί των εκλογών. Ξέρει ότι το πιθανότερο (όχι όμως και βέβαιο) είναι να χάσει.
Ομως η ψαλίδα κλεινει μέρα με την ημέρα. Αρκει να θυμηθούμε ότι στις 16/3/22 ο Economist έδινε απόσταση 13 μονάδων υπέρ του Μακρόν (30-17) και την 3/4/22 η διαφορά ,πάντα υπέρ του Μακρόν, είναι μόλις 6 μονάδες (27-21). Δηλ.μεσα σε 16 ημέρες η Λεπέν μείωσε την διαφορά σε παραπάνω από το μισό, ανήλθε 4%,ενώ ο Μακρόν έχασε 3 πολύ σημαντικές μονάδες. Οσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές η Λεπέν διαρκώς προσθέτει, ενώ ο Μακρόν αφαιρεί.
Η τροχιά της πρώτης είναι διαρκώς ανοδική, ενώ του δεύτερου καθοδική. Αναμφισβήτητα το φίνις της Λεπέν είναι εκπληκτικό, σε αντίθεση με αυτό του Μακρόν το οποίο είναι μάλλον κακό. Αυτή ακριβώς είναι και η ελπίδα της Λεπέν για την μεγάλη ανατροπή.
Λίγο καλύτερα είναι τα τα πράγματα για τον Μακρόν στην πρόθεση ψήφου του politico.eu. Στις 9/3/22 ο Μακρον προηγείτο με 13 μοναδες διαφορά (30-17).Την 2/4/22 η διαφορά είναι 8 μονάδες(28-20). Και εδώ η τροχιά Μακρόν είναι καθοδική, ενώ της Λεπέν ανοδική.
Για τον β γύρο η πρόβλεψη του στατιστικού μοντέλου του Economist είναι ότι ο Μακρόν θα υπερισχύσει με 53 -47,ενώ η πρόβλεψη του politico.eu είναι ότι ο Μακρόν θα νικήσει με 56-44.
Το συμπέρασμα όλων των ανωτέρω είναι ότι ο Μακρον κερδίζει, όχι όμως τόσο άνετα όσο αρχικά αναμενόταν. Οι 32 μονάδες διαφορά του 2017 έχουν γίνει μόλις 6 κατά τον Economist, ενώ κατά το politico.eu η διαφορά είναι 12 μονάδες.
Αν η Λεπέν χάσει με τη διαφορά που δίνει o Economist, το σίγουρο είναι ότι θα πολώσει την κατάσταση ενόψει των βουλευτικών εκλογών η (και) των ευρωεκλογών, εκμεταλλευόμενη τη φθορά Μακρόν που ενδεχομένως θα υπάρχει, έτσι ώστε να του προκαλέσει ασφυκτικό πλαίσιο δράσης .
Ο Ζ. Λ. Μελανσον το 2017 έλαβε το σημαντικό 19,7%. Αυτή τη στιγμή σύμφωνα με το politico.eu αλλά και τον Εconomist βρίσκεται στο 15%, κατατασσόμενος 3ος, μακριά δηλ. από το ποσοστό του 2017 όπου όμως είχε έρθει 4ος.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άρχισε από πολύ χαμηλά, καθώς στα τέλη Ιανουαρίου 2022 βρισκόταν στο 10%και μέσα στο επόμενο δίμηνο κατάφερε να σκαρφαλώσει στο 15%, έχοντας ασφαλή διαφορά από τους ακολουθούντες Ζεμούρ και Πεκρές. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι ο Μελανσόν έχει καλό φίνις σε αντίθεση με την κακή εκκίνηση του. Να σημειωθεί μάλιστα ότι πλέον δεν έχει την στήριξη του ΓΚΚ (το οποίο τον στήριζε το 2017), καθώς το τελευταίο υποστηρίζει την υποψηφιότητα του γραμματέα του, Ρουσελ). Πάρα δηλ.την απώλεια στήριξης του ΓΚΚ, ο Μελανσον είναι 3ος, ενδεχομένως δε να πιεστούν οι ψηφοφόροι του Ρουσέλ κατά την τελευταία προεκλογική εβδομάδα να ψηφίσουν τον Μελανσόν, σε περίπτωση που στραβοπατήσει η Λεπέν και η τροχιά γίνει καθοδική.
Το βέβαιο πάντως για τον Μελανσόν είναι ότι η τροχιά του είναι ανοδική και ότι είναι ο μόνος από τους υπόλοιπους υποψηφίους που μπορεί να σπάσει το δίδυμο Μακρον-Λεπεν. Σε περίπτωση που ο Μελανσόν βρεθεί εκτός β γύρου, τότε αυτό που θα έχει σημασία είναι προς τα πού θα κινηθούν οι ψηφοφόροι του.
Ως προς την Πεκρές, αποδεικνύεται ότι έχει κακό φίνις αφού ενώ άρχισε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, ευρισκόμενη κάποια στιγμή στη β θέση με 17%, όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, αυτό το ποσοστό μειώνεται διαρκώς για να φτάσει σύμφωνα με το politico.eu στο 10%, ενώ σύμφωνα με τον Εconomist στο 9%,την 3/4/22.
Ο χώρος της Δεξιάς βρίσκεται μπροστά σε μια συντριβή που δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ, με τον υπαρκτό κίνδυνο η Πεκρές να λάβει μονοψήφιο ποσοστό. Ένα μεγάλο τμήμα της εκλογικής επιρροής των Ρεπουμπλικάνων ακολουθεί τους Λεπέν - Ζεμούρ, ενώ ένα μικρότερο τον Μακρόν. Υπενθυμίζουμε ότι το ποσοστό του δεξιού υποψηφίου Φιγιόν ήταν 20% στις εκλογές 2017.
Το πρόβλημα με την Πεκρές ειναι ότι διέψευσε πλήρως τις ελπίδες της Κεντροδεξιάς. Θα είναι η μεγάλη ηττημένη των εκλογών, πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες της και τον προγραμματικό της λόγο. Θα έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον η μετεκλογική εξέλιξη σε αυτό το χώρο