Οι συνέπειες του Προσφυγικού

Λυκούργος Λιαρόπουλος 10 Μαρ 2016

Αυτές τις μέρες και ώρες «παίζεται« ένα αμφίρροπο παιγνίδι, με τεράστιες άμεσες και μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις στη διεθνή «εικόνα» της χώρας και πολύ περισσότερο στην ίδια τη χώρα. Πολλοί συμπατριώτες μας οικοδομούν ένα πολύτιμο προφίλ ευαισθησίας, ανθρωπισμού και αυταπάρνησης, ιδιότητες οι οποίες σπανίζουν στην Ευρώπη, δυστυχώς. Ταυτόχρονα, πολύ λιγότερα, αλλά πολύ πιο «επιτήδεια», καθάρματα κερδοσκοπούν πάνω στη δυστυχία προσφύγων και μεταναστών. Η κυβέρνηση είναι, εκ των πραγμάτων, ο φυσικός «διαιτητής» σε αυτήν τη θανάσιμη μάχη. Δυστυχώς, γιατί με τη σημερινή κυβέρνηση είναι δύσκολο να είσαι αισιόδοξος.

Σε αυτές τις τραγικές εβδομάδες που περνάμε, η κυβέρνηση έπρεπε να είναι παρούσα σε τρεις, τουλάχιστον, τομείς της αρμοδιότητάς της. Τρεις, τουλάχιστον, υπουργοί έπρεπε να «λιώνουν παπούτσια» στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με σκοπό τη διαχείριση αυτού του προβλήματος που απειλεί όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά, κυρίως, τη χώρα μας. Ο πρωθυπουργός κάποια στιγμή ψέλλισε ότι «το Προσφυγικό είναι θέμα ευρωπαϊκό», αλλά το μήνυμα έπρεπε να «περάσει» παντού και δυνατά ο υπουργός Εξωτερικών. Οσο τον ακούσατε εσείς, άλλο τόσο και οι φυσικοί αποδέκτες του μηνύματος. Ο άνθρωπος είναι κυριολεκτικά «απών». Ο δεύτερος υπουργός, ή υπουργοί, μια και τους έχουμε.. «ζευγάρι», είναι οι υπουργοί Υγείας. Αν και όταν ξεσπάσει αυτό που συνήθως συμβαίνει όταν χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται για εβδομάδες στο ύπαιθρο χωρίς τις κατάλληλες συνθήκες υγιεινής, τότε οι επιπτώσεις θα είναι πολλές και πολύ επικίνδυνες. Το σύστημα Υγείας είναι εξαντλημένο από χρόνια υποχρηματοδότησης, αλλά, κυρίως, είναι χωρίς διοίκηση, έλεγχο και την εμπειρία που αποκτήθηκε δέκα χρόνια πριν με τους Ολυμπιακούς, αλλά είναι τώρα αχρηστευμένη από την κυβέρνηση των «κολλητών». Ισως θα αναθέσει τον «στρατηγικό σχεδιασμό» στο γκαρσόνι που πρόσφατα προσλήφθηκε στο σχετικό Γραφείο του Πρωθυπουργού.

Ο τρίτος υπουργός, ο συμπαθέστατος κ. Μουζάλας, κινδυνεύει με τον απόλυτο εξευτελισμό. Μόνος του, με ένα ζήτημα που τον ξεπερνάει απόλυτα, χωρίς βοήθεια από την Κεντρική Διοίκηση, όπως τα υπουργεία Αμυνας, Εσωτερικών και Υγείας, αγωνίζεται να επαναλάβει το «θαύμα» του Ιησού με τα ψωμιά και τα ψάρια. Και αν οι προηγούμενοι δύο υπουργοί είναι πιστά «τέκνα» της ιδεοληπτικής λαίλαπας που ενέσκηψε επί των κεφαλών μας, αυτός θα έχει τη μεγαλύτερη απώλεια. Την προσωπική του αξιοπρέπεια. Για τους υπόλοιπους, τέτοιο θέμα, προφανώς, δεν τίθεται.