Το Μάρτιο του 2014 ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καταθέτει πρόταση δυσπιστίας κατά του Υπ.Οικονομικών «του κύριου εκτελεστή του συμβολαίου θανάτου κ. Γιάννη Στουρνάρα».
Τον Ιανουάριο του 2015 ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατεβαίνει στις εκλογές με βασικό σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί». Τον Σεπτέμβριο του 2015 ο κ.Τσίπρας το σύνθημα εξελίσσεται στο «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν».
Σήμερα ως Π/Θ έχει φιλικό γεύμα με τον κ.Στουρνάρα και ζητά στήριξη από τα άλλα κόμματα, από αγωνία για την κυβερνητική του πλειοψηφία.
Έτσι όμως, γίνεται πολιτικά και ηθικά εφικτή η συναίνεση σ΄αυτή τη χώρα;
Η εύλογη απάντηση είναι όχι ή εξαιρετικά δύσκολο. Αν όμως πρόκειται για κρίσιμο εθνικό θέμα η απάντηση θα έπρεπε να είναι ναι.
Ως λογικοί άνθρωποι για να συμφωνήσουμε στο ναι θα πρέπει να δούμε τις προϋποθέσεις.
Η συναίνεση μεταξύ πολιτικών κομμάτων είναι μία βαθειά πολιτική διαδικασία η οποία απαιτεί συμφωνία επί βασικών αρχών και αξιών, τεχνοκρατική προετοιμασία, θεσμική λειτουργία, χρονοδιάγραμμα και αξιόπιστα πρόσωπα.
Για να είναι δε αποτελεσματική, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή εμπειρία, απαιτεί δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων.
Το θέμα είναι τεράστιο. Όλα όμως ξεκινούν από τα πρόσωπα γι΄αυτό και θα σταθώ στους κεντρικούς πρωταγωνιστές: τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό.
Ο Π/Θ οφείλει να εξηγήσει πολιτικά την αλλαγή από πολέμιο σε υπέρμαχο της συναίνεσης , να διατυπώσει δημοσίως τις αρχές και τις αξίες των μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό, στην παιδεία, και άλλα μείζονα θέματα και να καταργήσει όλες τις τροπολογίες και ιδεοληπτικές παρεμβάσεις που πέρασε νύχτα από τη βουλή χωρίς στοιχειώδη διαβούλευση.
Σε ότι αφορά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χωρίς συνταγματική αρμοδιότητα, ζητείται να κτίσει κλίμα εμπιστοσύνης στην βάση μιας «πρακτικής» σύγκλισης συμβουλίων αρχηγών που εφαρμόζεται από το 1992.
Δυστυχώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μέσα στους λίγους μήνες της θητείας του, έχει δώσει σαφή δείγματα εμπλοκής στις πολιτικές διενέξεις, προσεταιριζόμενος κυβερνητικές θέσεις.
Η ακατανόητη παρουσία του στην επιτροπή για τον έλεγχο του λογιστικού χρέους, η υπογραφή από μέρους του – χωρίς να είναι υποχρεωμένος- ΠΝΠ για την κατάργηση άρθρων του πλέον συναινετικού νόμου για την παιδεία και άλλων ρυθμίσεων, ούτε εξαιρετικά επειγουσών, ούτε απροβλέπτων, και οι εσφαλμένες δηλώσεις του για το ρόλο του PSI στα ασφαλιστικά ταμεία , καλλιεργούν καχυποψία και αμφιβολία για τη δυνατότητα του να εξασφαλίσει κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των κομμάτων.
Η εποχή απαιτεί ηγέτες που θα σφραγίσουν ιστορικές συναινέσεις και σήμερα πρέπει πρώτα να κλείσει το χάσμα, ώστε από «αδύναμοι να αιτούνται» να γίνουν «επιδέξιοι να επιτυγχάνουν» συναινέσεις.
Χρειάζεται πρώτα να αλλάξουν οι ίδιοι. Είναι η προϋπόθεση για να ελπίζουμε στην βοήθεια όλων.