Η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να χρησιμοποιήσει την συνταγματική αναθεώρηση για τις προεκλογικές και μετεκλογικές του ανάγκες είχε γίνει φανερή από τη στιγμή που επέλεξε να την φέρει για συζήτηση στην αρχή της προεκλογικής περιόδου με στόχο να κερδίσει τις εντυπώσεις αλλά και να καθορίσει τα άρθρα που θα μπορούν να αναθεωρηθούν από την επόμενη Βουλή. Έστω και έτσι όμως δεν φαίνεται ικανός να πετύχει τους στόχους του.
Γιατί είναι υποχρεωμένος να πάρει θέση, όχι μόνο για τα άρθρα που βολεύουν τον ίδιο να αναθεωρηθούν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά και για όσα άρθρα προτείνει η αντιπολίτευση να αναθεωρηθούν. Το πιο κρίσιμο απ’ αυτά είναι το άρθρο 16 που αναφέρεται και στον χαρακτήρα των πανεπιστημίων της χώρας. Η «Ριζοσπαστική Αριστερά», υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό για το μπάχαλο που επικρατεί στην Ανώτατη Εκπαίδευση της χώρας και την υποβάθμισή της με τη στοχοποίηση της αριστείας, για την προστασία του ασύλου της παρανομίας και της εγκληματικότητας σ’ αυτά, δεν διανοείται να συζητήσει την οποιαδήποτε αλλαγή που μπορεί να εκσυγχρονίσει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι το μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων που αντιτάχτηκε επί της αρχής της αναθεώρησης του άρθρου 16 στη Βουλή συγκροτήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την Χρυσή Αυγή. Δυσοίωνα σημεία των καιρών.