Σερφάροντας για να βρω τι θα σχολιάσω έπεσα πάνω σε μία ειδηση.«Στάση εργασίας στα τρόλεϊ την Πέμπτη 20 Απριλίου από τις 11:00 π.μ έως τις 16:00μ.μ λόγω συνέλευσης των εργαζομένων»
Πρακτικά αυτό σημαίνε ιότι αν έχετε πάρει το τρόλεϊγια να πάτε στη δουλειά σας, κάντε τα κουμάντα σας να γυρίσετε πίσω με άλλο μέσο.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μετέδιδαν την πληροφορία πανομοιότυπα χωρίς άλλο σχόλιο επιβεβαιώνοντας έτσι την αποδοχή αυτης της συνδικαλιστικής πρακτικής. Βέβαια κι άλλοι κλάδοι κάνουν το ίδιο την ημέρα της γενικής τους συνέλευσης χωρίς ποτέ να αισθανθεί την ανάγκη να δικαιολογήσει την απόφαση αυτή.
Χρόνια τωρα έχουμε μάθει να καταπίνουμε αδιαμαρτύρητα απροειδοποίητες ή καταχρηστικές απεργίες και ξαφνικές στάσεις εργασίας. Όλα αυτά έχουν γίνει μέρος της κανονικότητάς μας.
Αν αυτό δεν είναι εθισμός τότε τι είναι;
Το δικαίωμα στην απεργία είναι σεβαστό θα πουν πολλοί, αλλά δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτο λέω εγώ και κάποιοι που δεν φοβούνται να κακοχαρακτηρισθούν.
Επειδή όμως έχω την συνήθεια να αφιερώνω 10 λεπτά κάθε μέρα διατρέχοντας τις ειδήσεις έπεσα σε μια άλλη είδηση.
Η μεγαλύτερη Νορβηγική συνομοσπονδία εργατικών συνδικάτων, η LO, ανακοίνωσε πως τα 22.947 μέλη της ξεκινούν απεργία. Το ίδιο θα πράξουν 1.441 μέλη μιας μικρότερης συνδικαλιστικής οργάνωσης, της YS.
Διάβασα ότι προηγήθηκαν διαπραγματεύσεις πολλών ημερών με τις εργοδοτικές ενώσεις που δεν οδήγησαν πουθενά. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των νορβηγικών ΜΜΕ επιδιώκουν να αυξηθεί η αγοραστική δύναμη των μελών της κατά 5%. Λογικό αφού η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει συμπιέσει τα εισοδήματά τους.
Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν το ύφος της ανακοίνωσης της επικεφαλής της Συνομοσπονδίας των εργατικών ενώσεων. Η εκπρόσωπος Πέγκι Φόλσβικ χαρακτήρισε «λυπηρό» το γεγονός πως οι εργαζόμενοι «αναγκάζονται να απεργήσουν», τονίζοντας πως «δεν πήραμε αυτή την απόφαση με ελαφρότητα».
Ελα Χριστέ και Παναγιά, απολογείται, φώναξε ο κοιμισμένος επαναστάτης μέσα μου.
Τι σημαινει «δεν πήραμε αυτή την απόφαση με ελαφρότητα»;
Μήπως ότι σκέφτηκαν τις συνέπειες που θα έχει για την εθνική τους οικονομία; Μήπως σκέφτηκαν τους άλλους κλάδους που θα πληγούν απο την δική τους απεργία; Μήπως δείχνει προσπάθεια εξισορρόπησης των ευρύτερων συνεπειών με τα προσδοκόμενα για αυτούς οφέλη;
Η μικρή αυτή φράση συμπυκνώνει αυτό που κατά τη γνώμη μου έχει χαθεί σε μας εδώ, αν υπήρξε ποτέ δηλαδή..
Το να αναλογιζόμαστε ποιες συνέπειες θα έχουν στο κοινωνικό σύνολο τα έσχατα μέσα πάλης όπως είναι οι απεργίες και χρησιμοποιούμε ελαφρά τη καρδία.
Να προσθέσω δε ότι πολλές απεργίες και στάσεις εργασίας ορισμένων κλάδων δεν ασκούν πίεση σε ένα εργοδότη ή μια εργοδοτική ένωση, αλλά χρησιμοποιούν ξεκάθαρα σαν ομήρους τους αποδέκτες των υπηρεσιών το ευρύ κοινό.
Συνήθως οι πιο ευάλωτοι οικονομικά είναι που δεν έχουν τα μέσα να λύσουν το πρόβλημα που δημιουργεί η κινητοποίηση αυτή.
Γιατί οι εύποροι θα πάρουν ταξί ή το αυτοκίνητό τους και δεν θα σκεφτούν το κόστος της βενζίνης. Κάποιοι άλλοι πάλι θα κάνουν τηλεεργασία.
Οι πολλοί όμως θα χάσουν το μεροκάματο γιατί το αφεντικό δεν θα τους πληρώσει. Ή απλά θα ταλαιπωρηθούν επειδή το αποφάσισαν κάποιοι άλλοι. Τυχεροί όσοι είναι σε ισχυρά συνδικάτα.
Οι υπολοιποι είστε απλά άτυχοι
Ξέρω πως ακούγονται ουτοπικά όλα αυτά
Εγώ όμως αναρωτιέμαι, γιατί δεν μπορούμε να μιλήσουμε για συνδικαλιστική ηθική; Γιατί δεν θα ακούσουμε ποτέ στην Ελλάδα την φράση «δεν πήραμε αυτή την απόφαση με ελαφρότητα» και αντίθετα θεωρούμε φυσικό διάφοροι ισχυροί συνδικαλιστές να μιλάνε κάνοντας επίδειξη δύναμης.
Την απάντηση ας την δώσει ο καθένας μόνος του.
Αρκεί να είμαστε ειλικρινείς και να μην βάλουμε τις παράπλευρες συνέπειες για τον απλό κόσμο στο κομματικό καντάρι.
Και ο νοών νοείτω.
Ηταν το σχόλιο της ημέρας στην εκπομπή Καθρέφτης του Χρήστου Μιχαηλίδη στην ΕΡΑ 1 την Τετάρτη 19 Απριλίου.