ΤΑ ΝΕΑ
Τι σύμπτωση! Λες και η τύχη παίζει με την μοίρα τους την ίδια χρονική στιγμή τρία ‘’σκάνδαλα’’ τρέχουν παράλληλα στην Βουλή της Μ. Βρετανίας και της Ελλάδα και στο. Και τα τρία αφορούν την διακυβέρνηση ‘’λαϊκιστών’’ ηγετών. Να ξεκαθαρίσω πρώτα ότι τον όρο λαϊκίστικα τον έχω σε εισαγωγικά, παρά το γεγονός ότι ο Τραμπ, ο Τσίπρα και ο Τζόνσον έχουν χαρακτηριστεί ως λαϊκιστές στην ίδια τους την χώρα και σε όλα τα σοβαρά έντυπα. Τα ‘’σκάνδαλα’’ πάλι είναι σε εισαγωγικά γιατί κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα των ερευνών. Με εξαίρεση την περίπτωση του Βρετανού Πρωθυπουργού, του οποίου η πρωτοβουλία να κλείσει για πέντε εβδομάδες το Κοινοβούλιο κρίθηκε παράνομη από το Ανώτατο Δικαστήριο της Μ. Βρετανίας .
Για τον κ. Τραμπ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Η κατηγορία (impeachment) στις ΗΠΑ είναι μια σπάνια διαδικασία που ποτέ δεν έχει καταλήξει σε ξήλωμα του Προέδρου τους. Ο τότε πρόεδρος Νίξον παραιτήθηκε πριν ολοκληρωθεί η ταπεινωτική διαδικασία που οδηγεί ακόμη και στην φυλακή για το σκάνδαλο Watergate. Ο σημερινός Πρόεδρος κατηγορείται ότι χρησιμοποίησε την Προεδρική εξουσία για να σπιλώσει πολιτικό του αντίπαλο με αντάλλαγμα οικονομικά οφέλη για τον Ουκρανό Πρόεδρο και την Ουκρανία, ενόσω η χώρα του βρισκόταν σε εμπάργκο. Οι Δημοκρατικοί της Πελόσι δίσταζαν και ορθώς να παραπέμψουν τον Πρόεδρό τους για ανικανότητα διακυβέρνησης παρά την πίεση πολλών γερουσιαστών. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν είχαν άλλο δρόμο από τον παραπέμψουν για ‘’προδοσία’’.
Στην Μ. Βρετανία ο φίλος και ομοϊδεάτης του Αμερικανού κ.Τζόνσον εχθρός της Ε.Ε. “εκτελέστηκε” από το Ανώτατο Δικαστήριο που ομόφωνα αποφάσισε ότι έκλεισε παράνομα την Βουλή. Και προφανώς είπε ψέματα στην Βασίλισσα σχετικά με τον λόγο της πρωτοφανούς σε διάρκεια διακοπής των εργασιών της. Αντί δε να παραιτηθεί ως όφειλε, στην ομιλία του στην Βουλή αγνόησε την παρανομία του και προσπάθησε να γυρίσει τη συζήτηση στην έξοδο με ή χωρίς συμφωνία στις 31/12. Ο εν λόγω κύριος έχει χάσει έξι ψηφοφορίες στην Βουλή, είναι Κυβέρνηση μειοψηφίας και έχει διαγράψει πάνω από είκοσι βουλευτές του κόμματός του. Σε άλλη χώρα, θα είχε ήδη αποπεμφθεί αν ο κ. Κόρμπιν δεν ήταν τόσο αντιπαθής στην κοινή γνώμη όσο κανένας άλλος πολιτικός στην μεταπολιτική Αγγλία.
Ο τρίτος πάλι, ο κ. Τσίπρας, δεν έχει κίνδυνο παραπομπής, μια και το δόγμα Κωνσταντίνου Καραμανλή- ένα Πρωθυπουργό δεν τον παραπέμπεις, τον στέλνεις σπίτι του-επικρατεί εδώ και δεκαετίες. Το «σκάνδαλο» της Νοβάρτις, όχι το πραγματικό με τους γιατρούς, αλλά το άλλο με την «σκευωρία» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με δικαστικές έρευνες σε πολλά επίπεδα και στην Βουλή. Το φάντασμα του Ρασπούτιν πλανάται στο πολιτικό σκηνικό, ενώ κανείς δεν γνωρίζει ακόμη αν πράγματι συνέβη, αν εμπλέκονται και άλλα πρόσωπα, ή αν όλα αυτά είναι σκευωρία.
Ποια κοινά χαρακτηριστικά έχουν τα τρία ‘’σκάνδαλα’’; Μα την κατάχρηση εξουσίας και την αδυναμία των λαϊκιστών να κατανοήσουν την πραγματικότητα, κατασκευάζοντας μια δική τους φαντασιακή. Αυτές οι διαδικασίες κάθαρσης εφ’ όσον υπάρχουν μη κατασκευασμένα στοιχεία, είναι δικλείδα ασφαλείας και αναγέννησης της Δημοκρατίας. Στα αυταρχικά καθεστώτα σε παρόμοιες περιπτώσεις θάβονται και τα καθεστώτα σαπίζουν. Στην περίπτωση της Ελλάδας ελπίζω να αποδειχτεί ότι ο κ. Τσίπρας δεν διέπραξε ποινικό αδίκημα, αλλά παρασύρθηκε από κακούς συμβούλους.