“Τσιπρισμός:Mind and Capital Controls”

Μεταρρύθμιση, 18/9/2015.Α.Κ

Default

Πριν ένα χρόνο και στο  παραπάνω άρθρο είχε γραφεί ότι : «Στην νεκροψία των ψήφων της ερχόμενης Κυριακής(εκλογές 20 Σεπτεμβρίου 2015) θα κριθεί αν η πολιτική ηγεμονία των τελευταίων 14 μηνών θα πάρει μπροστά από το επίθημα –ισμός το όνομα του πρωταγωνιστή της: Τσίπρα .

Αν ο τσιπρισμός ως το κινδυνωδέστερο κοκτέιλ των ισμών:

• του μεταπολιτευτικού γενικευμένου μιζεραμπιλισμού,
• του πάντα  υφέρποντος εθνικολαϊκισμού και του
• αριστερού ριζοσπαστικού συντηρητισμού

θα είναι και ένας διάττων συνοψισμός της κατάστασης ανοχής, στο αίεν εξαπατάν και επιθυμείν εξαπατάσθαι, μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Ισμοί  που άντλησαν ξανά ενέργεια αμοραλισμού και κυνισμού, θεωρήσεις, ζωϊκή ορμή, πολιτική βούληση , νέα πολιτικά υποκείμενα, νέο λεξικό, ψήφους, αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές , οιστρογόνα διάθεση  και επιθυμία επιβολής ,από το άκρως διχαστικό ρήγμα, που διεύρυναν στη διάρκεια της κρίσης οι διάφοροι φορείς δράσεις και τα ΜΜΕ: Μνημόνιο –Αντιμνημόνιο, όπως εξάλλου το έχουν παραδεχθεί.» Και το κυριότερο, ειρήσθω εν παρόδω, που άντλησαν και υπεραντλούν ακόμη επιχειρήματα και σκόπιμα  συντηρούν αυτή τη μέγιστη πολιτικό- επιστημολογική πλάνη των καταστρεπτικών για τη χώρα συνεπειών  : ότι το μνημόνιο έφερε την πολυεπίπεδη κρίση και όχι το αντίστροφο. Μια πλάνη ,ένα εγκατεστημένο default που τροφοδοτεί πια την διευρυνόμενη δεξαμενή των οπαδών του Grexit και προδιαγράφει την επόμενη σύγκρουση για το μέλλον της χώρας παρά τις νέες προβλέψεις της  Citigroup.

Αλίμονο Γιόρικ,

σ’ εκείνες τις εκλογές ,ο παραλληλεπίπεδος, ρίχτης  και unscrupulous  κ. Τσίπρας ξανανίκησε! Η συνταγή(αλγόριθμος) του κοκτέιλ αποδείχθηκε  άκρως επιτυχής. Το πολιτικό μεθύσι από το 60% του Όχι του προηγηθέντος δημοψηφίσματος της sustainable αρπαχτής, εμπόδισε την αναγνώριση του μιγαδικού (πραγματικού και φανταστικού) χαρακτήρα της νέας ψηφοπειρατείας. Κυρίως εμπόδισε και σκέπασε με αρνήσεις,  σκόπιμες αποσιωπήσεις και αφηγηματικές διαστρεβλώσεις να γίνει έγκαιρα αντιληπτή, η ανιστορική εγκληματική ορθολογική επιλογή (criminal rational choice), που ονομάστηκε αργότερα κατ ευφημισμόν αυταπάτη, και προσέγγιση που επικράτησε στην τελική διαδικασία της καταστρεπτικής για τα ελληνικά βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα διαπραγμάτευσης του Τσίπρα.

Επιπλέον, η νίκη στις εκλογές μεταβλήθηκε ευσχήμως σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον κ. Τσίπρα και  προβλήθηκε  σαν επιβράβευση για τον 17ωρο δικό του «ηρωϊσμό» του στο έπος των διαπραγματεύσεων.  Λίγοι ήσαν σε θέση να αντιληφθούν ότι με την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος,  σώθηκε μεν  προσωρινά η χώρα από τα χειρότερα  του Dr . Τσίπρα  αλλά    κυρίως  έσωζε ο Mr Αλέξης  το τομάρι του απαλλασσόμενος  από το βάρος της άχρηστης πια γι αυτόν λεοντής του πρώην εκλεκτού του «φανταιζί» στενού συνεργάτη-υπουργού (ειρωνικά λόγια του κ.Τσίπρα στη ΔΕΘ) κ. Βαρουφάκη , και του δραχμικού ορόφου του πυραύλου που τον είχε θέσει σε τροχιά εξουσίας τον Ιανουάριο του 2015!

Ο πόλεμος των αντιλήψεων

Ένα χρόνο μετά, παρ’ όλη την  τραυματικά σωματοποιημένη και «ενφιαλτική» εμπειρία των περισσοτέρων ελλήνων πολιτών από την εφαρμογή του τσιπρισμού στην πράξη δηλ. των κεφαλαιακών ελέγχων, των επιζήμιων καθυστερήσεων στην αξιολόγηση, του αφελληνισμού των τραπεζών , και της προσβλητικής , μνησίκακης ,μισαλλόδοξης και συνολικά  αντιδημοκρατικής και γεμάτης ψέματα προσπάθειας επιβολής της μιας και μόνης ερμηνείας των τεκταινομένων επί  της   βιωμένης μας πραγματικότητας που εκπορεύεται από το Μαξίμου, η ζυγαριά  του πολέμου των αντιλήψεων (war of perceptions) και ελέγχου των συνειδήσεων , όπως φαίνεται και στις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις  δεν έχει γύρει συντριπτικά εναντίον του τσιπρισμού και των σταλινμπάν του.

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Κappa Research ,43% των πολιτών εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα έχει ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στη Νέα δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον 42,3% έχουν  βαρεθεί να εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους και ως ένα βαθμό αδιαφορούν για όσα γίνονται .

Το «διαπαθητικό υποκείμενο» και οι χοη-φόροι του Σύριζα

Και τα δύο ποσοστά είναι τόσο υψηλά ώστε πρώτον, να μπορούν να εκληφθούν ως άκρως ανησυχητικό επίτευγμα της συριζανελικής «γλωσσικοποιημένης» διαδικασίας δημιουργίας και ενός «διαπαθητικού υποκειμένου» κατά Zizek που αναθέτει στις επαγγελματίες χοηφόρους και μοιρολογίστρες τύπου Σπίρτζη και Φωτίου να πενθούν για λογαριασμό του, ή να βρίζουν πολλάκις τις έχουσες διαφορετική γνώμη από αυτήν της κυβέρνησης. Και επομένως αυτό το υποκείμενο, να  επιλέγει τη στάση αναμονής μέσα στο πεδίο έλξης του τσιπρισμού και της ηθικολογίας του, πεδίο που ενδεχομένως να σταθεροποιείται ή  και να  ενδυναμωθεί  από αυταρχικές επιδείξεις και επιχειρήσεις τύπου «καθαρά ΜΜΕ» της κυβέρνησης των γεμιστών ,χημικών τουαλετών και βοσκοτοπίων..

Η απόχη της αποχής

Δεύτερον  η προσώρας απόσυρση αυτή  δεν φαίνεται να είναι μόνο  αποτέλεσμα της απογοήτευσης από την κυνικότατη κυβίστηση του «κρυπτοαντιμνημονιακού» τώρα ΣΥΡΙΖΑ ή /και λόγω της αφάνταστης αναποτελεσματικότητας του που έχει οδηγήσει τη χώρα σε στασιμοχρεωκοπία . Κάτι άλλο ανεξιχνίαστο κυοφορείται στο νοηματικό πεδίο των πολιτών αυτών που δεν δικαιολογείται ούτε και από την κατάσταση της αντιπολίτευσης στο σύνολό της . Κάτι που μορφοποιείται υποδόρια, περιέχει και  ένα κίνημα «απέχω»(24%),  και δεν φαίνεται να εκδηλώνει την επιθυμία του να μην προσέλθει στις  προσεχείς κάλπες μόνο  ως εκτελών «άσκηση εκτόνωσης»

Μπορεί επομένως να υποστηριχθεί η άποψη ότι αυτός ο χώρος απροσδιοριστίας /αβεβαιότητας  διαμορφώνει ανεξέλεγκτα  ένα πολιτικό βαρομετρικό χαμηλό –απειλή εναντίον της όποιας επιστροφής της χώρας σε μια κανονικότητα , με τέτοια πιθανή ένταση αναταραχής  ώστε να αντιστοιχεί στις προδιαγραφές της «θαυμάσιας κατάστασης» για την οποία ο κ. Τσίπρας προβάλλει και θεωρεί τον εαυτό του τον καταλληλότερο να τη διαχειριστεί (είναι η θεωρία του τσιπρισμού ως κοινωνικού αμορτισέρ και ρεοστάτη των κοινωνικών αγώνων) και πλησιέστερο συγγενή του οποιοδήποτε χαοτικού μπάχαλου προκύψει.

Ποιοτική χαλάρωση-Σανοοκρατία-Υπεδαφικοποίηση-Implosion

Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν έχει εξαερωθεί η σανοοκρατία του κ.Τσίπρα; Ο ζωτικός της χώρος.

Σε προηγούμενα άρθρα στην Μ κατεβλήθη προσπάθεια , μέσα από μία οπτική εκτίμησης των κινδύνων, να δειχθεί ότι, η χώρα, κυβερνάται από τις αρχές του 2015 από μια κυβέρνηση, η ύπαρξη –σύνθεση  της οποίας αποτέλεσε  ένα , ιστορικό ατύχημα μεγάλης έκτασης . Ατύχημα που ευρίσκεται εν εξελίξει και έχει ως καταστροφική συνέπεια  αυτή την  παρακμή  που βιώνουμε τώρα  , αυτή τη διαδικασία υπεδαφικοποίησης, μια διαδικασία δηλ, ποιοτικής χαλάρωσης, «υπερθετικής εθνικής κατάπτωσης» που ταυτόχρονα έχει επιφέρει περαιτέρω ελάττωση της ικανότητάς μας του κρίνειν , διακρίνειν και αντιδράν με κριτήρια δημοσίου συμφέροντος αντί κομματικού ,συντεχνιακού και «εθνικού». Όπου η χώρα υποσκάπτεται θεσμικά ,υποβαθμίζεται γεωπολιτικά, υπονομεύεται οικονομικά και   υποθεραπεύεται πολιτικοπολιτισμικά ενώ υποδαυλίζεται η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής της, ο σεβασμός των αρμοδιοτήτων  και η ισοπέδωσή της προς τα κάτω χωρίς αντιδράσεις που να ανταποκρίνονται στο μέγεθος της διακύβευσης (country risk), και της διάλυσης που συντελείται.

Προσπάθεια να δειχθεί ότι ο τσιπρισμός με άλλα λόγια, είναι μια αναδυθείσα δύναμη ξεπεσμού και απαξίωσης («πιο χαμηλά Λούλα») κυρίως της εξ αριστερών τέως προοδευτικής και μεταρρυθμιστικής πολιτικής ψυχής που είναι ικανή, όμως,  να διατηρεί την ικανότητα(τη μόνη) να καθιστά   αόρατη «ολάκερη τη κατηφορική γραμμή της», ενώ απομυζά τη χώρα  σε μια διαδικασία implosion (ενδορρήξης- κατάρρευσης) στη προσπάθειά του να επιβληθεί σαν καθεστώς. Που πιστεύει ότι αφού απέκτησε σχετικά εύκολα, πρώτα την ηγεμονία της αντιμνημονιακής φενάκης εξαπατώντας τους πολίτες, μπορεί τώρα να την διατηρεί υπεραναπληρώνοντας  την απώλεια π.χ, της  εθνικής κυριαρχίας(κεντρικό μεγάθεμα της αντιμνημονιακής απάτης) με εσωτερική καθεστωτική επίδειξη πυγμής .

.

Προσπάθεια , ώστε να γίνει ορατό πια ότι  αναδύεται ένα  πολύπλοκο σύστημα αλληλοεπιδρώντων  πλεγμάτων πολυνομίας, κακονομίας, ανομίας και παρανομίας που εμφανίζει μια τέτοια διατρητική δυναμική που κατατρώει δίκην μετροπόντικα κάθε στοιβάδα που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «πάτος», αλλά συγχρόνως αποκαλύπτει μια κοινωνική ζωή-κρεμμύδι με υποστοιβάδες (αχαρτογράφητη ως επί το πλείστον) που κάθε μία έχει τη δική της λογική , ανοχή και ανθεκτικότητα, οριοθετεί τη δική της αντιληπτική ικανότητα ,αναπτυξιακό ρυθμό και στρατηγική επιβίωσης ή κυριαρχίας των εμπλεκομένων σ’ αυτή  φορέων δράσης.

Ολοκληρωτικός επικοινωνισμός

Σήμερα , δεδομένης της ύπαρξης ενός σκληρού ακόμη πυρήνα τσιπρανελιστών μπορεί να υποστηριχθεί ότι αυτή η δομή της αίσθησης (the structure of feeling) αδυναμίας μπροστά στην κατρακύλα   σωματοποιείται από μεγάλο φάσμα πολιτών, κυρίως, γιατί η μηχανή προπαγάνδας που έχει εγκατασταθεί στου Μαξίμου εξακολουθεί να λειτουργεί αρκετά καλά και  φέρνει σε πέρας την κύρια παραγωγή και διανομή  «κυβερνητικού» έργου που είναι η επιβολή της κυβερνητικής ατζέντας, η υπερπροβολή των «θετικών» επιτυχιών για το πελατολόγιο του τσιπρισμού, ο αποπροσανατολισμός από τα προβλήματα της ύφεσης και της τεράστιας ανεργίας και πρωταρχικά η προστασία από τη φθορά του ίδιου του κ.Τσίπρα και του πολιτικού του κεφαλαίου , όσο του έχει απομείνει.

Επιπλέον, γιατί έχει αυτή η μηχανή έχει πουσαριστεί  με την πρόσθεση ενός νέου γλωσσικού εργαλείου, ενός veryoldnewspeak με μαύρες και κόκκινες άριες, αρές και άρες  αυταρχικότητας , αλαζονείας, επιθετικότητας , στόμφου και καθεστωτικής αντίληψης ως βασικών πια όρων των ομιλιακών ενεργημάτων και πρακτικών ενός  εν εξελίξει ολοκληρωτικού επικοινωνισμού που φαίνεται ότι πιστεύεται  ότι  ασκεί και θα ασκήσει μεγαλύτερη έλξη εντός και εκτός του αυγιανικού χώρου της κοινοτοπίας του αυταρχισμού.  

Προς Voucher ελευθερίας

Ήδη, η Ισβεστιοποίηση άρχισε με την κατάργηση του πλουραλισμού στην ενημέρωση μέσω του αντισυνταγματικού Νόμου Παππά. Η έκδοση πιστοποιητικών συριζανελικών φρονημάτων  δεν θα αργήσει , ήδη το φακέλωμα των social media έχει ομολογηθεί από τον κ. Καμμένο.  Η ασφαλίτικη εκφοβιστική προειδοποίηση για τη φίμωση κάθε κριτικής φωνής δρομολογήθηκε σε υπουργικά facebook σε χρόνο dt : O Κώστας Κούρκουλας στην Μ το συνόψισε άριστα. «Ξέρουμε ποιος είσαι, ξέρουμε γιατί τα λες, ποιο σκοπό έχεις, ποιος σε έβαλε, με ποιόν έχεις φωτογραφηθεί, πρόσεξε γιατί ξέρουμε πού μένεις… κ.ο.κ.». Τα ανάκτορα της δικαιοσύνης έχουν από καιρό γίνει στόχος. Γίνεται μία συστηματική προσπάθεια να πάρουμε όλοι το μήνυμα και να εμπεδώσουμε την συριζανελέητη εκδοχή περί «νομιμότητας» που διατυμπανίζει στους οπαδούς της: Έχετε υπομονή, δεν καταλαβαίνετε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο; Για να κυβερνήσουμε , όλοι οι κατασταλτικοί και ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους πρέπει να αποτελέσουν τα δικά μας οχυρά ; Δεν βλέπετε ότι αυτό  κάνουμε ; Μη παραπονιέστε , χειροκροτήστε μας όπως το κάνουν οι καλοί «Καισαριανιώτες»  ,στήνουμε το δικό μας πανοπτικό εξουσίας . Για όσους ανησυχούν για τον περιορισμό των ελευθεριών, μην ανησυχείτε εντός ολίγου θα εκδώσουμε και voucher ελευθερίας.

Ο χώρος διαντίδρασης του Τσιπρισμού-οι δύο στρατηγικές ενσωμάτωσης

Όλα τα παραπάνω, μπορεί να οδηγήσουν στο συμπέρασμα  ότι έχει συσσωρευτεί αρκετό εμπειρικό υλικό ώστε αυτό να αποτελέσει τη βάση του ισχυρισμού ότι βρισκόμαστε μπροστά στην ωμή  σύσταση ενός ιδιαίτερου για τα μεταπολιτευτικά μας δεδομένα χώρου διαντίδρασης, η ιδιαιτερότητα και πολυπλοκότητα του οποίου συνίσταται στο ότι στα παίγνια που διεξάγονται, ο κυβερνητικός φορέας δράσης έχει καταλήξει σε μία διπλή στρατηγική :

1. μέσω της αυτοπεποίθησης για την υπεροχή του στην επικοινωνιακή δράση(προπαγανδιστική διάσταση) που του έδωσε το πλεονέκτημα στη φάση της πρόβας (όταν ήταν στην αντιπολίτευση) να νικήσει στις εκλογές, επιχειρεί να την εμπλουτίζει τώρα που έχει αναλάβει (δις) την διακυβέρνηση της χώρας , επειδή πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίσει στην χρήση της για να πετύχει βαθμούς συναίνεσης  στο συντονισμό των προσανατολισμών της δράσης της στο πλαίσιο της δικής του πολιτικής ορθολογικότητας-ανορθολογικότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν ασχολείται κυριολεκτικά και σοβαρά με φλέγοντα ζητήματα παρά με το να επιστρατεύει νυχθημερόν την  επιρροή και το όποιο κύρος που διαθέτει για να καταφέρει να μειώσει  τις προβληματικές ζώνες, τις ζώνες δηλαδή όπου η αμοιβαία κατανόηση των συνεπειών της αμφιθυμίας του και των καταναγκασμών του τρίτου μνημονίου είναι αναγκαία για την επανασυσπείρωσή και την επαναμάγευση (κυρίως απευθυνόμενος σε κομματικό ακροατήριο, πελατολόγιο, και ακροατήριο γειτονικών πολιτικών  χώρων κ.λ.π.) των απαγκιστρωθέντων από την γοητεία των ψεμάτων του και της μυθολογίας της ΠΦΑ.
2. Μέσω δύο συστημικών κατά Habermas/Parsons(βλ. Ν.Μουζέλης επιστροφή στην κοινωνιολγική θεωρία) καθοδηγητικών μέσων(χρήμα, εξουσία) για τον συντονισμό των διαντιδράσεων μέσα στα θεσμικά/παραθεσμικά υποσυστήματα της προσαρμογής(οικονομία/παραοικονομία) και της επίτευξης στόχων (πολιτικό σύστημα/κομματικό σύστημα) όπου πιστεύει ότι η ενσωμάτωση επιτυγχάνεται και θα επιτυγχάνεται σχεδόν αυτόματα γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Με άλλα λόγια αφ’ ένός μέσω του περιορισμένου  χρήματος της επίσημης οικονομίας, από το γεγονός  ότι οι παροχές του κράτους πρόνοιας και τα περιθώρια μιας  «δίκαιης οικονομικής ανάπτυξης»  υπερπροσδιορίζονται πια αναγκαστικά από την γραφειοκρατία των θεσμών του «αναθεματισμένου» μνημονίου  (εναντίον των επιταγών του οποίου διατείνεται ότι πάλεψε και παλεύει  μέχρι τελευταίας ρανίδας ), και αφ΄ετέρου της αυτοματοποίησης της διαδικασίας διεκδίκησης και είσπραξης χρεών προς το δημόσιο από την απόλυτα πιεστική δράση της ανεξάρτητης πια Γενικής Γραμματείας Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων και την συγκρότηση μηχανισμών είσπραξης από τα ταμεία(ως υλοποίηση προαπαιτούμενων). Θα πρέπει όμως να σημειωθεί ότι  δεν πρέπει καθόλου να υποτιμάται το γεγονός που αφορά  στην κυκλοφορία του χρήματος  ότι εν συνειδήσει της κυβέρνησης προς αντιστάθμιση του παραπάνω ασφυκτικού πλαισίου , οι μηχανισμοί της μαύρης αγοράς και μαύρης αγοράς εργασίας έχουν αφεθεί ανεξέλεγκτοι και έχουν τοιουτοτρόπως ενσωματώσει χωρίς να ανοίξει μύτη ένα όλο και αυξανόμενο δίκτυο διαντιδράσεων (μαυραγορίτικης πρακτικής) ερήμην   των υγιών επιχειρηματιών και λουκέτων  και υπέρ των φοροδιαφευγόντων και στρατηγικών μπαταχτσήδων και στασιαστών οφειλομένων πληρωμών. Όσο για την εξουσία είναι φανερό ότι έχουμε μπει στην περίοδο ξαναζωντανέματος του κομισάριου και του γιόγκι!

Οι σιδηροί νόμοι αναπαραγωγής του Τσιπρισμού

Κατά τη γνώμη μου ,η επιτυχία αυτής της διπλής στρατηγικής εξαρτάται και θα εξαρτηθεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό από την συνέχιση της εφαρμογής των παρακάτω «νόμων» που μέχρι τώρα φαίνεται να έχουν  διευκολύνει τον τσιπρικό «σχεδιασμό». Νόμοι, συνήθως μη αντιληπτοί και άγνωστοι από την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών,  που ανήκουν στην κατηγορία των adages ( αποφθεγμάτων, αξιωμάτων, ρήσεων )  που δεν έχουν μεν ψηφισθεί στη Βουλή αλλά που έχουν αποκτήσει μια διαχρονική αποφθεγματική ισχύ(σιδηρά) ως εμπειρικές γενικεύσεις  παρατηρουμένων τάσεων που σπάνια  διαψεύδονται και θεωρούνται ότι περιέχουν μεγάλη δόση αληθείας.  Δεν είναι  βέβαιο ότι όλοι αυτοί οι νόμοι βρίσκονται στην εργαλειοθήκη ακόμη και των «Μπανιάδων» και επιλέχθηκαν συνειδητά να εφαρμόζονται εν γνώσει όλων των συνεπειών τους από  τους δεξιοτέχνες της συστηματικά μυθοπλαστικής και ψευδόμενης κυβερνώσας ΠΦΑ. Γεγονός όμως είναι ότι κάποιος μπορεί από την εξέλιξη των γεγονότων – αποτελεσμάτων να διακρίνει την αιτιώδη συνάφεια με την άδηλη αλλά δόλια-πανούργα εφαρμογή τους(ως εάν…)

1. Ο Νόμος του H.L.Mencken(1880-1956, που υπήρξε δημοσιογράφος συγγραφέας με εξαιρετικά μεγάλη επιρροή, ο ονομαζόμενος και σοφός της Βαλτιμόρης ή ο Νίτσε της Αμερικής ): Κανένας  δεν έχει χάσει λεφτά ή την επανεκλογή του σε δημόσιο αξίωμα υποτιμώντας την νοημοσύνη των πολιτών που τον εξέλεξαν. Δεν περνάει μέρα που να μην ακουστεί είτε από πολίτες  είτε από την αντιπολίτευση κάτι ανάλογο με τα : «δεν φτάνει που μας έχουν φλομώσει στο ψέμα , μας θεωρούν και ηλίθιους. «Ας σταματήσουν επιτέλους να προσβάλουν τη νοημοσύνη των Ελλήνων και ας σεβαστούν τους δημοκρατικούς κανόνες .Ποτάμι» Σχολιάζοντας την ομιλία του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ, ο κ. Βενιζέλος ανέφερε ότι «είναι σε πάρα πολλά θέματα προσβλητικός για τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και σε πάρα πολλά θέματα κάνει δηλώσεις άκρως επικίνδυνες για την πορεία της οικονομίας και άρα και την πορεία της χώρας». Συνεκδοχικά επομένως ενώ  αυτή η προσβολή εκλαμβάνεται ως υποτίμηση ,και θα ανέμενε κανείς αντιδράσεις και όχι επιβραβεύσεις   οι σωτηριολόγοι τσιπρανέλ, και οι «βιρτουόζοι της μπούρδας» εισπράττουν εδώ(ο νόμος λειτουργεί άψογα  προς όφελός τους) και χρόνια τόκους θεωρώντας όλους τους άλλους, στόκους , εκτός βέβαια από αυτούς τους μπαλταδοχτυπημένους που σκέπτονται όπως το 4% υπό το πρίσμα της αιωνιότητας:sub specie aeternitatis. Είναι χαρακτηριστική η προσβλητική στα μούτρα των αποσβολωμένων ,δυσφορούντων ή ακόμη και διαφωνούντων σοφιστική μέθοδος που έχουν αναπτύξει από τότε που έγιναν κυβέρνηση για να δικαιολογούν   τα ψέματά τους , το παραμύθιασμα , τις κωλοτούμπες, και την αθέτηση υποσχέσεων: α. Δεν είναι αυτό που νομίζεις β .Δεν εννοούσα αυτό που είπα, σκόπιμα  με παρερμηνεύουν γ. ότι κάνουμε είναι συμβιβασμός ήττας μπροστά σε υπέρτερες δυνάμεις  ,δεν είναι απεμπόληση των αρχών μας. Αυτά που φαίνονται ως  αντιφάσεις είναι προσωρινοί αντικατοπρτρισμοί δ. οι άλλοι κάνανε τα ίδια όλα τα προηγούμενα  χρόνια. ε. τι είναι αυτή η ελάχιστη απόκλιση από το πρόγραμμα μας  μπροστά στο όραμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού που προωθούμε  , έστω με μικρότερη ταχύτητα. στ. ξένα και ντόπια κέντρα θέλουν να μας ρίξουν. Είναι η διαπλοκή που δεν θέλει να καταθέσει τα όπλα. Είναι φανερό ότι τα παραπάνω θα ισχύουν μέχρι να αρχίσει να ισχύει, ένας άλλος νόμος: «Μπορεί να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ καιρό ή πολλούς για λίγο καιρό, αλλά όχι όλους για πολύ καιρό», όπως  έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν.

2. Ο Νόμος του Μέρφυ (Murphy’s Law,ως μορφή του νόμου της εντροπίας ) : Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.. Αν και ο αεροναυπηγός και εξειδικευμένος στα ζητήματα ασφαλείας Ε.Α Μurphy(1918-1990)  είδε τον νόμο του να παρεξηγείται γιατί ενώ αυτός τον θεωρούσε να αποκρυσταλλώνει την   αρχή της προνοητικότητας και πρόληψης δηλ. την ανάγκη  κατάστρωσης σχεδίων και ανάληψης ενεργειών που θα λαμβάνουν υπόψη τους όλες τις πιθανότητες( πιθανά σενάρια) πριν από τις δοκιμές  των σχεδίων Α ενός project(USAF project MX981, 1949 ), ώστε  να αποφεύγεται κάθε τι που θα μπορούσε να πάει στραβά ή κάποιος να το κάνει στραβά, η αναφορά  του κατάντησε να σημαίνει την μοιρολατρική αποδοχή , των τετελεσμένων καταφεύγοντας  στην απόδοση των ευθυνών για το ότι πήγε στραβά το project στην τύχη ή την κακιά ώρα, η την δράση υπέρτερων ανεξέλεγκτων  δυνάμεων παρά σε σφάλματα και αστοχίες   από έλλειψη προετοιμασίας και ενδελεχούς προληπτικού σχεδιασμού.  Με την άνοδο στην κυβέρνηση των Συριζανελ ,η χώρα εκτίθεται στη παρεξηγημένη  μερφολογία των καταστάσεων, όπου οι επεκτάσεις του νόμου έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο αφού βρήκε εφαρμογή και το συνακόλουθο :Αν ένας αριθμός γεγονότων μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά με την πιο άσχημη δυνατή σειρά. Τι να εξετάσει κανείς; με αυτό το πρίσμα ;Τη διαπραγμάτευση, τις αξιολογήσεις, το προσφυγικό; Το διαγωνισμό για τις άδειες; Και το χειρότερο αυτή η καταστροφική αταξία θεωρείται από πολλούς ως επιβεβαίωση του πλεονεκτήματος της μη προβλεψιμότητας των κινήσεων του Τσίπρα και της εφαρμογής του αγαπημένου του μότο : Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση .
3. Ο Σιδηρούς νόμος της ολιγαρχίας του Robert Michels (Γερμανία 1876-1936): που θεωρείται με το σύγραμμα του, πολιτικά κόμματα(1911) ως  ο  κατ΄εξοχήν κοινωνιολόγος θεωρητικός των  εργατικών (σοσιαλοδημοκρατικών) κομμάτων. Στις 31/12/2014 εμφανίστηκε στην ιστοσελίδα του  ,Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος(ΕΕΚ) άρθρο με τίτλο : Ο σιδηρούς Νόμος της Ολιγαρχίας σε επανεμφάνιση. Αφορμή υπήρξε η σύνοδος στις 18-19/10/2014 της Κεντρικής Επιτροπήςτου ΣΥΡΙΖΑ που, μεταξύ άλλων, καταψήφισε αναιρώντας αποφάσεις του συνεδρίου του 2013 την πρόταση της «Αριστερής πλατφόρμας» [με ψήφους 76 κατά, έναντι 61 υπέρ και 1 λευκό] στην οποία συμπεριλαμβάνονταν τ’ ακόλουθα μέτρα: 1) δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικός έλεγχος των τραπεζικών ιδρυμάτων, 2) ανάσχεση των ιδιωτικοποιήσεων και κατάργηση του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑ?ΠΕΔ) με κρατικοποίηση των στρατηγικών τομέων και επιχειρήσεων της οικονομίας και 3) ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος που θα συμπεριλαμβάνει την άρση της ασυλίας και την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου. Πρωταρχική θέση του Μichels ήταν « Ο Σιδηρούς Νόμος της Ολιγαρχίας» η αναπόφευκτη δηλαδή σταδιακή εξέλιξη σε ολιγαρχία «οιασδήποτε ανθρώπινης οργάνωσης, αγωνιζόμενης για την επίτευξη συγκεκριμένων σκοπών». «Η δημοκρατία είναι αδιανόητη χωρίς οργάνωση»· η οργάνωση, όμως, οδηγεί στην ανάπτυξη ιεραρχικής γραφειοκρατίας, αποτελεί, η ίδια, πηγή «συντηρητικών ρευμάτων» τα οποία, «καθώς ρέουν στην πεδιάδα της δημοκρατίας, προκαλούν καταστροφικές πλημμύρες και καθιστούν την πεδιάδα αγνώριστη». Επειδή, λέει, εξέλιπαν στον σημερινό κόσμο οι προϋποθέσεις της άμεσης δημοκρατίας, προκρίθηκε η ανάδυση μιας ομάδας μορφωμένων και ικανών ατόμων που θα λειτουργούν ως αντιπρόσωποι της λαϊκής μάζας. Η ομάδα, όμως, αυτή, θα εξελιχθεί σε μια άρχουσα elite, καθώς θα θέσει υπό τον έλεγχό της έναν όλο και περισσότερο πολύπλοκο γραφειοκρατικό μηχανισμό με σκοπό την προστασία της προνομιακής θέσης της ίδιας. Ο νόμος ξαναβρήκε εφαρμογή μέσω της αποχώρησης της ΛΕ στις εκλογές του 2015. Είναι βέβαιο ότι στο επόμενο συνέδριο τον Οκτώβριο θα καταδειχθεί  η περαιτέρω  ενίσχυση της τσιπρικής ολιγαρχίας (ηγετικής φράξιας) της ενσωματωθείσας και ενσωματώνουσας στο σύστημα της ΠΦΑ.

4. Ο Nόμος του Thomas Gresham (1519-1579, σύμβουλος της βασίλισσας Ελισάβετ Α σε οικονομικά θέματα) O Νόμος του Γκρέσαμ αναφέρεται κυρίως στην οικονομία αλλά έχει εφαρμογή και σ’ άλλες πτυχές της ζωής μας , απο την πολιτική ως την κοινωνία. Λέει με λίγα λόγια ότι:  τα κακά νομίσματα εκτοπίζουν τα καλά, επειδή τα πρώτα διατηρούνται στην κυκλοφορία, αφού η πραγματική τους αξία είναι χαμηλότερη από την ονομαστική, ενώ τα καλά αποσύρονται για να μετατραπούν σε πολύτιμα μέταλλα. Υπάρχουν πολλές αναφορές στον ελληνικό τύπο αυτού του νόμου που κάνουν αναγωγή στις ελληνικές συνθήκες με σενάρια διπλού νομίσματος ,ευρώ ή δραχμής ή ευρώ και λιρών που βρίσκονται στα στρώματα και αυτών  που βρίσκονται κατατεθειμένα στις τράπεζες . Ο νόμος  ελκει την καταγωγή του από τον Αριστοφάνη (Βάτραχοι) .Στο παρακάτω απόσπασμα συνοψίζεται και το πολιτικό πρόβλημα της χώρας :Το ίδιο που παθαίνει η πόλη με το νόμισμα ­ παλιό και καινούριο ­ το ίδιο πράμα… κάνει και με τους πολίτες, τους καλούς και τους κακούς. Τα παλιά νομίσματά μας, γνήσια κι όχι κάλπικα, που πιο ωραία,… δεν υπάρχουν πουθενά, που σωστή η κοπή τους είναι μόνο αυτή, και που περνούν και στις χώρες των βαρβάρων κι όπου οι είν’ Ελληνες, εμείς δεν τα θέλουμε. Οι μπακίρες μονάχα κυκλοφορούν που κόπηκαν τελευταία κι είναι ελεεινή η κοπή. Και τους… φρόνιμους πολίτες μας, άντρες τίμιους κι όπως πρέπει,… τους προπηλακίζουμε, και στις θέσεις βάζουμε… κάτι μούτρα μπρούτζινα, κάτι αχρείους και γιους αχρείων,… που η πόλη μήτε και για φαρμακούς στα παλιά καλά της χρόνια δε θα τους δεχότανε. Αμυαλοι! Μα τώρα αλλάξτε τελοσπάντων ταχτική. Βάλτε τους καλούς στις θέσεις. Αν πετύχετε, οι σοφοί θα σας επαινούν. Αν πάλι τύχει κάποια αναποδιά και σκοντάψετε, θα λένε: Πέσιμο είναι, μα έντιμο» (μετάφρ. Θρ. Σταύρου)