Λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες και το πολιτικό τοπίο δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί, καθώς το 1/3 των ψηφοφόρων δεν έχει αποφασίσει τι θα πράξει στην κάλπη. Αυτό που ωστόσο έχει διαφανεί καθαρά, είναι ποια στάση κρατάει το κάθε κόμμα και πώς πορεύεται. Σταχυολογούμε:
-ΠΑΣΟΚ: Ο κ. Βενιζέλος εμφανίστηκε σχεδόν ως «τρίτος» στην εκλογική αναμέτρηση, ωσάν δηλαδή να μην ήταν ο βασικός διαμορφωτής των πολιτικών που ακολουθούνται, ή να μην έχει στην πλάτη μια 20ετη διαδρομή σε υπουργεία και κομματικά αξιώματα. Δεν άνοιξε κανένα από τα ζητήματα που σχετίζονται με τις ελευθερίες, τα δικαιώματα, το μεταναστευτικό, την εξωτερική πολιτική (βλ. Μακεδονικό), τα ζητήματα δηλαδή που σκιαγραφούν απολύτως το συντηρητικό προφίλ του. Άραγε σήμερα, τι θα έλεγε ο κ. Βενιζέλος αν άνοιγε θέμα ταυτοτήτων; Επίσης, οι επιλογές προσώπων ήταν ενδεικτικές, με αποκορύφωμα τον επικεφαλής του Επικρατείας -λες και είμαστε πίσω στη φούσκα του 2004- και το γενναίο άνοιγμα στο Γιώργο Παναγιωτακόπουλο. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό.
-ΝΔ: Ο κ. Σαμαράς θα μπορούσε άνετα να διεκδικήσει το όσκαρ β΄ ανδρικού ρόλου σε ταινίες του Τζέιμς Πάρις. Μπορεί χειροπέδες να μη φόρεσε ο Άκης, ωστόσο μάθαμε ότι φορούσε ο Αντώνης, γι’ αυτό και ζήτησε να του λύσουμε τα χέρια για «να κάνει ανάπτυξη για τον κάθε Έλληνα». Και αφού του τα λύσουμε, μας ζήτησε «να του δώσουμε και δύναμη για να αλλάξει την εικόνα της Ελλάδας μέσα σε ελάχιστο χρόνο». Με το δακρύβρεχτο ύφος του διωγμένου, μιλάει συνεχώς και δεν λέει τίποτα. Νοσταλγεί την Πολιτική Άνοιξη, αλλά δεν κατάφερε να περάσει τον Συμπιλίδη. Κρίμα. Εδώ είναι ο ίδιος αρχηγός της ΝΔ, ο Συμπιλίδης μας πείραξε;
Στην πορεία προς τις κάλπες ο κ. Σαμαράς θα «φάει» μερικούς μετανάστες, θα αυξήσει μισθούς, συντάξεις, αλλά θα μειώσει τους φόρους και βέβαια δεν θα επιτρέψει στην ακατονόμαστη γειτονική μας χώρα να αποκτήσει όνομα. Και για να μην ξεχνιόμαστε… ο Χρύσανθος του Δικτύου 21 κοσμεί τη δεύτερη θέση του Επικρατείας, ενώ ο πρόεδρος του Δικτύου 21, ταπεινά εκτίθεται στις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά. Φοβού…
-ΚΚΕ: Η κυρία Παπαρήγα ήταν ακριβώς η ίδια. Από τις εκλογές του ’93 έως σήμερα, τα ίδια λέει, όπως φαντάζομαι τα ίδια θα λέει και στις εκλογές του 2022. Δεν περιμένει κανείς απολύτως τίποτα φρέσκο από τη μούχλα του Περισσού.
-ΛΑΟΣ: Ο κ. Καρατζαφέρης, από τις πολλές κωλοτούμπες αναρωτιέμαι πώς δεν έσπασε κανένα πόδι. Από τη μια, μάζεψε ό,τι ξέρασε η θάλασσα, όπως τον Γιαννάκη Παπαμιχαήλ και τον εκδότη της χουντικής εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος» και από την άλλη, έβαλε εκπρόσωπο τύπου και επικεφαλής του Επικρατείας τον Γιώργο Κύρτσο, έναν κοσμοπολίτη με άποψη και σίγουρα όχι της δικής του αισθητικής. Ενδεχομένως να πληρώσει ακόμα και με αποκλεισμό από την επόμενη Βουλή τη σύγχυση που προκάλεσε στον κόσμο του η παλίρροια των θέσεών του. Δεν θα στεναχωρηθούμε…
-ΣΥΡΙΖΑ: Ο κ. Τσίπρας ήταν η πραγματική αποκάλυψη των εκλογών. Ξεπέρασε, ίσως, σε εμπνεύσεις τον κ. Καρατζαφέρη όταν ήταν στα πάνω του. Τη μια μέρα δώρισε την πρωθυπουργία στην κυρία Παπαρήγα, την άλλη στον Φώτη Κουβέλη, ενώ ακομπλεξάριστα δέχτηκε και την ψήφο ανοχής του Πάνου Καμμένου. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα που γκρέμιζε με τη ρητορική του και την πρακτική του ό,τι είχε απομείνει στη χώρα, δήλωσε ότι δεν επενδύει στην καταστροφή. Μετά από πολύμηνους αγώνες κατά του κυβερνητισμού, διακήρυξε ότι ο ίδιος δεν θέλει ψήφο αντιπολίτευσης, αλλά ψήφο για τη δημιουργία κυβέρνησης. Πάνω στην έξαρσή του, παρομοίασε τον εαυτό του με τον Αλιέντε. Ωστόσο, στο δρόμο προς την κάλπη είχε μια σημαντική απώλεια, καθώς το κόμμα Καμμένου του «έκλεψε» το Νότη Μαριά, μια προσωπικότητα που οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ακούσει σε περισσότερες από 5000 ομιλίες, αλλά και εμφανίσεις στους Γ. Αυτιά και Γ. Παπαδάκη, να αναπτύσσει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το μνημόνιο. Ενδεχομένως να τον αντικαταστήσει επάξια ο Στ. Παναγούλης.
-ΔΗΣΥ: Η κυρία Μπακογιάννη, με εξαίρεση την αμετροέπεια στα όρια της πρόκλησης που έδειξε στο ζήτημα της Siemens… παρουσίασε με ειλικρινή τρόπο και χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος, τις θέσεις της στον ελληνικό λαό. Ας κριθεί γι’ αυτές.
Προφανέστατα και δεν είμαι ο κατάλληλος για να κρίνω τη ΔΗΜ.ΑΡ και τον Φώτη Κουβέλη. Παρά ταύτα θα το πράξω, αναμένοντας και την όποια κριτική. Φρονώ ότι προσπαθήσαμε! Καταθέσαμε εναλλακτικό πρόγραμμα, με ισοδύναμα και εναλλακτικές προτάσεις. Ούτε μια φορά δεν ακούστηκε το «θα» μπροστά από κάποια πρόταση του Φώτη Κουβέλη ή κάποιου άλλου στελέχους. Δεν επενδύσαμε στην οργή τού κόσμου, ούτε υψώσαμε τους τόνους για να εισπράξουμε από την αγανάκτηση. Απορρίψαμε εξαρχής τις αστείες προτάσεις Τσίπρα και τις επικοινωνιακές ρουκέτες περί ενότητας, στηλιτεύσαμε τη διγλωσσία και την επιμονή στον ίδιο δρόμο του κ. Βενιζέλου, αναδείξαμε το συντηρητικό προφίλ του κ. Σαμαρά, ξεκαθαρίσαμε ότι δεν υπάρχει περιθώριο συμμετοχής σε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εμμένοντας στη σύγχρονη διάκριση αριστεράς-δεξιάς. Ταυτοχρόνως, μιλήσαμε για προοδευτικές πλειοψηφίες στη βάση συγκεκριμένων αρχών, που δεν είναι άλλες από την επιμονή στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και τη σταθερή προσπάθεια για σταδιακή απαγκίστρωση από τους επαχθείς όρους του μνημονίου.
Τρίτος δρόμος υπάρχει, αρκεί να το θέλουμε και να τον αναζητήσουμε!
.
Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος είναι εκπρόσωπος τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς, υποψήφιος στη Β’ Αθηνών.