Είναι σύνηθες να συζητούμε για τις προσωπικές επιλογές των πολιτικών στελεχών και όχι για την ουσία της πολιτικής και των πολιτικών επιλογών.

Αυτό γίνεται, γιατί είναι πιο εύκολο και δυστυχώς, έχει πιο πολύ σημασία για τα ΜΜΕ και την καθημερινή μας κουβέντα.

Στην πολιτική πάντα υπήρχαν δύο κύρια πεδία αξιολόγησης των πολιτικών στελεχών, της καριέρας, δηλαδή πόσο ψηλά έφθασε και πόση διάρκεια είχε, και της συλλογικής προσφοράς, χωρίς το ένα να ακυρώνει το άλλο, πολλές φορές.

Τις τελευταίες δεκαετίες, με την μείωση των πολιτικών και αξιακών αποστάσεων και την ενίσχυση του προσωπικού επί του συλλογικού, όλο και πιο πολύ και τα πολιτικά στελέχη, βλέπουν την συμμετοχή τους στην ενεργό πολιτική ως καριέρα και λιγότερο ως μια καθημερινή βιωματική σχέση.

Η πολιτική δυστυχώς, όλο και περισσότερο μοιάζει να λειτουργεί με όρους αγοράς, με όρους προσφοράς και ζήτησης.

Έτσι βλέπουμε πιο συχνές κομματικές και πολιτικές μετακινήσεις πολιτικών στελεχών ή πολιτικές συνεργασίες τους με κόμματα και κυβερνήσεις.

Η κριτική που αναπτύσσεται στο φαινόμενο αυτό, είναι κυρίως ανάλογη της κομματικής και πολιτικής τοποθέτησής μας, όταν δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος προσωπικός λόγος ή μνησικακία.

Πιστεύω ό,τι, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, ειδικά στην δύσκολη περίοδο που ζούμε, να επιδιώκουμε κόμματα και πολιτικά στελέχη να ασχολούμαστε με την ουσία των προβλημάτων και λιγότερο με την κομματική και προσωπική επένδυση.

Οι πολίτες με γνώση και ευθύνη έχουν τον πρώτο λόγο!