Χθες, παρά την αρχική άρνησή μου, ψήφισα και πάλι για δύο λόγους. Πρώτος λόγος ήταν η αναγκαιότητα συγκρότησης ενός δεύτερου κόμματος (το πρώτο είναι η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη), το οποίο ομνύει στο Σύνταγμα και στους Θεσμούς, πιστεύει στην Ευρωπαϊκή φιλελεύθερη δημοκρατία, εργάζεται για την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων και τη δημιουργία υψηλών προσόντων θέσεων εργασίας, θέλει και μπορεί να εφαρμόσει τα επιτεύγματα της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, πιστεύει στην αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του Εκπαιδευτικού Συστήματος και έχει ως προμετωπίδα το κοινωνικό κράτος. Δεύτερος λόγος δεν ήταν άλλος από την οριστική περιθωριοποίηση του γόνου της μεγάλης οικογένειας, που έκλινε το μάτι σε ενδεχόμενη συνεργασία, στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης «προοδευτικής διακυβέρνησης», με το αντιδημοκρατικό και οπισθοδρομικό κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.

Το νέο κόμμα, που θα προκύψει με πυρήνα το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, πρέπει να απομακρυνθεί οριστικώς από την άγονη γραμμή της απόρριψης κάθε πρότασης, που προέρχεται από την κυβερνητική παράταξη, να ασκήσει παραγωγική και γόνιμη αντιπολίτευση και να ανταγωνίζεται με την ΝΔ σε υποβολή επεξεργασμένων θέσεων.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr