Όσοι προχτές παρακολούθησαν αυτά που είπαν ο Κος Κούλογλου Και ο Κος Κεγκέρογλου στην πρωϊνή εκπομπή του Κου Παπαδάκη στον ΑΝΤ1 να ένοιωσαν τουλάχιστον προσβεβλημένοι.
Η κριτική του Κου Κούλογλου προς την κυβέρνηση ήταν ότι δεν καλύπτει το 100% των μισθολογικών απωλειών στον ιδιωτικό τομέα και η κριτική του Κου Κεγκέρογλου ότι η κυβέρνηση μείωσε μόνο κατά 50% την επιστρεπτέα προκαταβολή των επιχειρήσεων αντί 100% που πρότεινε ο ίδιος.
Αν συνθέσουμε τις δύο παραπάνω απόψεις καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι δύο βουλευτές πρότειναν στην κυβέρνηση να μειώσει πολύ τα κρατικά έσοδα και ταυτόχρονα να αυξήσει πολύ τα κρατικά έξοδα για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις επιπτώσεις της ύφεσης λόγω της πανδημίας!
Προσέξτε όμως. Οι δύο βουλευτές απάντησαν σε ερωτήσεις του Κου Παπαδάκη πώς θα διορθωθούν οι «αδικίες» στους μισθωτούς και στις επιχειρήσεις!
Έβαλα εισαγωγικά στη λέξη αδικίες για να δείξω την αντίληψη των εθνικών μας πρωϊνάδων για τη σχέση ενημέρωσης και ακροαματικότητας.
Επειδή ο κορονοϊός δεν ασκεί πολιτική, οπότε δεν αδικεί, ο καυγάς που καθημερινά στήνουν οι πρωϊνάδες για το «τις πταίει» θέλει να φταίει η κυβέρνηση (η κάθε κυβέρνηση για να μην παρεξηγηθούμε ότι τους λέμε ΣΥΡΙΖΑίους) ενώ κάθε αντιπολίτευση την κατηγορεί επειδή στα πρωϊνάδικα ο ρόλος της είναι να διαφωνεί ντε και καλά.
Δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ οι πρωϊνάδες αλλά κάτι χειρότερο.
Πρωϊνάδες είναι, που για τον καυγά που τρελαίνει τα μηχανάκια της AGB στρεβλώνουν την πραγματικότητα μέχρι εξοργιστικής προσβολής της νοημοσύνης μας.
Το φαινόμενο έχει τη ρίζα του πίσω στο εμβληματικό σύνθημα καταπολέμησης της «αδικίας» στο «Τσοβόλα δώστα όλα» τότε που ο Μήτσος από την Άρτα διατάχθηκε από τον Ανδρέα από το Μπέρκλεϋ, να προεξοφλήσει για πρώτη φορά στους πελάτες της Τράπεζας του ελληνικού σοσιαλ-λαϊκισμού, όσες περισσότερες προεκλογικές επιταγές ήταν δυνατόν με σκοπό την καταπολέμηση της «αδικίας».
Όλοι ξέρουμε πια ήταν η δεύτερη φορά.
Το 2010 αυτή η διαχρονική (και διακομματική) καταπολέμηση της «αδικίας» οδήγησε στην κρατική χρεοκοπία.
-Πόσοι υποστηρίζουν ΣΗΜΕΡΑ αυτήν την εξήγηση της σημερινής μας κατάστασης;
Μία μικρή μειοψηφία του εκλογικού σώματος και ολόκληρης της κοινωνίας.
-Πού οφείλεται αυτή η αδυναμία επαφής μας με τον πραγματικό κόσμο;
1.Στην για δεκαετίες ηγεμονία της ιδεολογίας ενός πατερναλιστικού κράτους/εργαλείου, με το οποίο «το κόμμα της κοινωνικής αλλαγής», ελέγχοντας τις διακριτές εξουσίες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και τη ροή χρήματος με κρατικές Τράπεζες, θα ανατρέψει την «αδικία».
2.Στην made in Greece μετάλλαξη αυτής της ιδεολογικής απάτης και αυταπάτης, από τον Ανδρέα Παπανδρέου, σε έναν χωρίς όρια οικονομικό και πολιτικό λαϊκισμό, όπου κάθε Τσοβόλας έπρεπε «να τα δώσει όλα», όχι πια για την κοινωνική αλλαγή αλλά για ένα νεοπερονικό υπόδειγμα διακυβέρνησης με έντονα στοιχεία αυταρχισμού, που θα αποκαθήλωνε «την αδικία».
Η αναγόρευση από τον ίδιο της βρωμοφυλάδας «ΑΥΡΙΑΝΗ» σε «υπόδειγμα δημοσιογραφίας» ήταν ιδιαίτερα ενδεικτική της «πρωϊνάδικης» αντίληψης που είχε ο ίδιος για τη σχέση πολιτικής εξουσίας και πληροφόρησης ενώ η περίοδος Κοσκωτά υπήρξε η πρώτη απόπειρα κυβερνητικής χειραγώγησης της ενημέρωσης.
Όλοι ξέρουμε πια ήταν η δεύτερη.
3. Η υιοθέτηση του οικονομικού λαϊκισμού του Α.Π. από την λαϊκή (κατ΄άλλους ψεκασμένη) καραμανλική δεξιά, που οδήγησε στο τελικό ράλι πελατειακών παροχών μέσω κρατικού υπερδανεισμού, με τέρμα όχι απλά στα greek statistics και στην 7η κρατική χρεοκοπία αλλά σε στήριξη του νέου πολιτικού επιχειρηματία του κρατισμού, του Κου Τσίπρα.
Όταν τα στίφη των αυριανιστών αντικατάστησαν τα δημοκρατικά, κινηματικά στοιχεία του ΠΑΣΟΚ με τα νεοσταλινικά, περιθωριακά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενη η διαδοχή του κοσμοπολίτη μαρξιστή καθηγητή του Μπέρκλεϋ από τον αμόρφωτο και ακοινώνητο μαχαλόμαγκα της ΚΝΕ σε συνθήκες μείωσης των εισοδημάτων.
Το ενάρετο διάλειμμα Σημίτη αποδείχθηκε ανεπαρκές να πείσει μία κοινωνία εθισμένη πια στο δίκιο των Σταμουλοκολάδων και στο επίδομα έγκαιρης προσέλευσης.
Και ενώ η νέα κρατική χρεοκοπία θα έπρεπε φυσιολογικά να λειτουργήσει ως αμφισβήτηση του κυρίαρχου Ανδρεϊκού πολιτικοοικονομικού υποδείγματος, όλο το κρατιστικό λαμογιστάν έπεσε πάνω στην διάσωσή του.
Και τα κατάφερε αφού κάθε πρωΐ, επαγγελματίες πρωϊνάδες της αποπληροφόρησης «καταπολεμούν την αδικία» διαιωνίζοντας τον παραλογισμό του λεφτόδεντρου με συνενόχους, κοινοβουλευτικούς πελατειοκράτες τύπου Κούλογλου και Κεγκέρογλου και ίσως αύριο Κακλαμάνη και Αντώναρου.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα.