Η συζήτηση για τον άγνωστο Χ στις επερχόμενες εκλογές έχει πολλές εκδοχές. Η μία αφορά στο ενδεχόμενο αναζήτησης προσώπου κοινής αποδοχής ως Πρωθυπουργού σε Κυβέρνηση συνεργασίας, στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, μετά τα αποτελέσματα των εκλογών με απλή αναλογική. Ωστόσο, αυτή την εκδοχή έχουν αποκλείσει τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και κ. Τσίπρας, προτάσσοντας ως αυτονόητη την ανάληψη της Πρωθυπουργίας από τον αρχηγό του πρώτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος. Στην πραγματικότητα, η συζήτηση για σχηματισμό Κυβέρνησης συνεργασίας θα έχει αντικείμενο είτε σε περίπτωση δραματικής ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών στις πρώτες εκλογές, είτε έλλειψης αυτοδυναμίας στις δεύτερες εκλογές από το κόμμα που πλειοψήφησε. Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν μπορεί να συνιστά ένα άλλοθι ήττας, ούτε απόδρασης από την ευθύνη διακυβέρνησης. Το βασικό ζητούμενο στις εκλογές είναι κυβερνησιμότητα και ο κυρίαρχος λαός υποδεικνύει πως, από ποιον/ούς και με ποιες πολιτικές θέλει να κυβερνηθεί η χώρα. Έτσι, αυτός ο άγνωστος Χ προσδιορίζεται από τα αποτελέσματα των εκλογών και, αν χρειαστεί, όσοι συμφωνούν συνεργάζονται και αναλαμβάνουν την ευθύνη τους απέναντι στη χώρα. Διαφορετικά, μπορεί κάποιοι να διατηρούν μία «καρναβαλιστική» διάθεση στις εκλογές και να αναμένουν την «προοδευτική συγκυβέρνηση» που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια νέα εκδοχή κυβερνητικού τζουράσικ πάρκ.
Ωστόσο, πραγματικοί άγνωστοι Χ υπάρχουν σε αυτές τις εκλογές. Μετά την τραγωδία στα Τέμπη, ο θυμός, ο φόβος και η ανασφάλεια έχουν οδηγήσει ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος στη γκρίζα ζώνη των αναποφάσιστων, εκφράζοντας έτσι την αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος και κυρίως την έλλειψη εμπιστοσύνης προς αυτό. Η δυνατότητα ανάκτησης αυτής της εμπιστοσύνης από τη Ν.Δ., τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ συνιστά τον πραγματικό άγνωστο Χ των εκλογών. Αλλιώς, η αύξηση της «αντισυστημικής» ή/και ανορθολογικής ψήφου, καθώς και της αποχής ενέχει τον κίνδυνο να δυναμιτίσει το εκλογικό αποτέλεσμα και να ρευστοποιήσει τους πολιτικούς συσχετισμούς. Η αδιευκρίνιστη ψήφος επηρεάζεται και από το ενδεχόμενο ακυβερνησίας και πολιτικής αστάθειας. Έτσι, γίνεται προφανής η ανάγκη διεκδίκησης των κεντρώων ψηφοφόρων, αυτών που μπορούν να στηρίξουν κόμματα πολιτικής σταθερότητας, εφόσον όμως πεισθούν πρώτα για τη σοβαρή προοπτική αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στο «άρρωστο» βαθύ Κράτος, αλλά και για εκείνη της κυβερνησιμότητας.
Πραγματικός άγνωστος Χ παραμένει επίσης ο αναπροσανατολισμός της λεγόμενης «ψήφου Κασιδιάρη», μετά τον νομοθετικό αποκλεισμό της συμμετοχής στις εκλογές του ναζιστικού μορφώματος και των πολιτικών μεταμφιέσεων του. Η συζήτηση για τη σχετική τροπολογία που θωρακίζει τη διαδικασία στον Άρειο Πάγο επιβεβαίωσε ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ «δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες ή μη ψήφοι», όλες μετράνε, από όπου κι αν προέρχονται. Τελικά, είναι αδιάφορο αν η πλήρης υιοθέτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της αδιανόητης επιχειρηματολογίας Τζανερίκου περί «πολιτικής παρέμβασης στη Δικαιοσύνη» εκθέτει τις «μεθοδεύσεις της Κυβέρνησης» και την αφήνει να πάρει την ευθύνη μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Σημασία έχει ότι «κάνει καλό» στα χρυσαυγίτικα υποκατάστατα και στους κάθε είδους αχυρανθρώπους τους, γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση (!) διευκολύνει- έστω δια παραλείψεως» την επιχειρηματολογίας τους. Με τη στάση του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κλείνει απλά το μάτι στον «άγνωστο Χ» ψηφοφόρο του Κασιδιάρη, άλλα αυτοεξαιρείται από την στήριξη της μαχόμενης Δημοκρατίας απέναντι στην ακροδεξιά και τελικά δίνει επιχειρήματα σε αυτούς που αρέσκονται στο αφήγημα του δήθεν αντισυνταγματικού αποκλεισμού των χρυσαυγιτών. Απλά απαράδεκτο.
Τους πραγματικούς άγνωστους Χ θα τους ξεδιαλύνει ο λαός στις εκλογές. Σε αυτές, μένει να καταδειχθεί ότι ο πολιτικός τζόγος δεν θα έχει καμία τύχη.
Πηγή: www.tanea.gr