Εν τη ρύμη του λόγου όλοι κάνουν λάθη. Είναι ανθρώπινο, αλλά εκτός του Πάπα, το αλάθητο έχουν μόνο οι ποντίφικες του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί οσάκις λένε καταφανείς χοντράδες έχουν μια περίτεχνη θεωρία για να μας μπερδεύουν· όταν δεν μετέρχονται τη γνωστή τακτική «τα ΜΜΕ διαστρέβλωσαν αυτά που είπα». Ενας από αυτούς που είπαν μια χοντροκοπιά ήταν ο γενικώς ήπιος τόνων κ. Νίκος Βούτσης. Προσπαθώντας να κάνει το κομμάτι του στις κάμερες, όπως συνηθίζουν όλοι οι βουλευτές στο περιστύλιο, αποκάλεσε τους αστυνομικούς «μπάτσους». Κακώς, αλλά δεν είναι του θανατά. Θα μπορούσε να εκδώσει μια ανακοίνωση εκφράζοντας τη συγγνώμη του και να διδάξει στην ελληνική κοινωνία όχι μόνο τη χρησιμότητα της παραδοχής ενός λάθους, αλλά και την πολιτική ορθότητα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ευαγγέλιο για άλλες ομάδες συνανθρώπων μας.
Αντ’ αυτού ο κ. Βούτσης εξέδωσε ανακοίνωση κάνοντας τα πράγματα χειρότερα. Διαχώρισε τους καλούς αστυνομικούς από τους κακούς «μπάτσους», χωρίς όμως να δίνει «μπατσόμετρο», έτσι ώστε να τους διακρίνουν οι πολίτες. Χωρίς αυτό το εργαλείο τέσσερα καλόπαιδα από την Πάτρα, από αυτούς που αυτοαποκαλούνται «αναρχοαυτόνομοι», επιτέθηκαν με καδρόνια εναντίον ενός δυστυχούς τροχονόμου και περιμένουμε τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει αν αυτός ήταν «αστυνομικός» ή ανήκε στη χορεία των «μπάτσων».
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι η επικοινωνιακή επίθεση με σοφιστείες για να δικαιολογηθεί ένα γλωσσικό ατόπημα. Φτιάχτηκαν θεωρίες, π.χ. ότι «αυτό το λέει η κοινωνία», της οποίας την αποκλειστική αντιπροσωπεία προφανώς έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, λες και δεν υπάρχουν τμήματα της κοινωνίας που αποκαλούν τους μετανάστες «αράπηδες» και το 7% αυτής δεν ψήφισε ένα κόμμα του οποίου οι βουλευτές τους αποκάλεσαν εντός του Κοινοβουλίου «υπανθρώπους».
Αλλες θεωρίες ήταν πιο περίτεχνες: «Ακόμη κι αν δεν έλεγε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τη λέξη, θα σταματούσε ο λαός να την λέει;». Πιθανότατα όχι: υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί παλαιοημερολογίτες, γεροντοπαλίκαρα της μεταπολίτευσης που πουλούν επαναστατικά φούμαρα σε νεάνιδες για τους «αγώνες τους εναντίον των μπάτσων». Αυτοί δεν πρόκειται να το σταματήσουν όσο υπάρχει λίμπιντο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το επαναλαμβάνουν και οι εκλεκτοί του λαού, οι οποίοι θα έπρεπε να κατανοούν ότι τους ακούν περισσότεροι.