Οι πονοκέφαλοι των Ευρωπαίων ηγετών

Οντίν Λιναρδάτου 16 Δεκ 2017

Δεν είναι μόνο η Τερίζα Μέι που βρίσκεται υπό τεράστια πίεση στην πατρίδα της .
Πολλοί αρχηγοί κρατών θα ήθελαν να παραμείνουν στις Βρυξέλλες ξεχνώντας για λίγο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στις χώρες τους.

Ο πρωθυπουργός της  Δανίας Λαρς Ράσμουσεν βλέπει την μειοψηφική κυβέρνηση του να κλυδωνίζεται εξαιτίας των διαφωνιών που έχουν προκύψει στην ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2018.
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Πάολο Τζεντιλόνι ετοιμάζεται για τις πιο  δύσκολες  εκλογές των τελευταίων ετών  μια που βρίσκεται αντιμέτωπος και με  την αντιπολίτευση που λειτουργεί διαλυτικά χρησιμοποιώντας κάθε είδους λαϊκισμό για να  κερδίζει ψήφους.
Ο πρόεδρος της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις  βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση συνασπισμού της χώρα  του όπως ακριβώς συμβαίνει και με την ομόλογο του της Λιθουανίας Ντάλια Γκριμπαουσκάιτε.

Ο πρωθυπουργός της Κροατίας Αντρέι Πλένκοβιτς έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία όταν ένα από τα μικρά κόμματα που συμμετείχαν στον κυβερνητικό συνασπισμό έφυγε από την κυβέρνηση. Στο Δουβλίνο η κυβέρνηση του Λίο Βαράντκαρ σχεδόν κατέρρευσε πριν από μερικές μέρες και ο  σοσιαλδημοκράτης αυστριακός καγκελάριος  Κρίστιαν Κέρν μόλις έχασε τις εκλογές. Ο Αντρέι Μπάμπιτς , ο νέος πρωθυπουργός της Τσεχίας και νεότερο μέλος του  Ευρωπαϊκού Συμβουλίου , αναμένεται να στηριχθεί στις ψήφους των κομουνιστών για να μπορέσει να κυβερνήσει ενώ στη γειτονική Σλοβακία ο Ρόμπερτ Φίκο αγωνίζεται να κρατήσει ευχαριστημένα τα μέλη της δικής του κυβέρνησης συνασπισμού.

Και δεν σταματούν εδώ τα προβλήματα. Ο Μπόικο Μπορίσοφ της Βουλγαρίας βρίσκεται στην εξουσία μόνο χάρη στην ανίερη συμμαχία του με τους ακροδεξιούς εθνικιστές ενώ ο πρωθυπουργός της Εσθονίας  Γιούρι Ράτας , που έχει την προεδρία τώρα της ΕΕ , πήρε την εξουσία μόνο όταν οι σοσιαλδημοκράτες απέσυραν την εμπιστοσύνη τους από τον προκάτοχο του.

Ο σλοβένος πρωθυπουργός Μίρο Τσέραρ βρίσκεται αντιμέτωπος με μία σκληρή αντιπολίτευση που ζητά την παραίτηση του και ο ομόλογος του της Μάλτας συνεχίζει να εμπλέκεται σε σκάνδαλα διαφθοράς ( πρόσφατα   δολοφονήθηκε  η  δημοσιογράφος που διερευνούσε την εμπλοκή του σε αυτά) .
Στην Ισπανία ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι έχει τις κρίσιμες  εκλογές στην Καταλονία και στην Πορτογαλία ο επιτυχημένος Αντόνιο Κόστα ακροβατεί για να κρατήσει ενωμένο τον κυβερνητικό συνασπισμό που αποτελείται από μικρά κομουνιστικά και αριστερά κόμματα.

Α και ας μην ξεχνάμε τη Γερμανία που όχι μόνο βρίσκεται χωρίς κυβέρνηση αλλά έχει και το πρόβλημα της ανόδου της ακροδεξιάς.

Σύμφωνα μάλιστα με τους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς η συνεχώς αυξανόμενη επιρροή της Εναλλακτικής για τη Γερμανία και η είσοδος στη χώρα προσφύγων από τις αραβικές χώρες προκαλεί ένα κύμα ανησυχητικού αντισημιτισμού .
Σύμφωνα με έρευνα της Αμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής στη Γερμανία επανεμφανίζονται έντονα αντισημιτικά σημάδια . Η επιπόλαιη και επικίνδυνη απόφαση του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τράμ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ οξύνει την κατάσταση στη Γερμανία που έχει δεχτεί πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες στο έδαφος της . Οι πρόσφυγες είναι κυρίως μουσουλμάνοι από  αραβικές χώρες.
Ο εκπρόσωπος της καγκελαρίου Μέρκελ Στέφαν Ζάιμπερτ είπε πως πρέπει να ντρεπόμαστε όλοι όταν βλέπουμε στις γερμανικές πόλεις δημόσιες εκδηλώσεις αντισημιτισμού.
Πολλοί βέβαια υποστηρίζουν πως θα πρέπει να διαχωρίσουμε τον αντισημιτισμό από την επιβεβλημένη  κριτική που μπορεί κάποιος να ασκήσει στην πολιτική του Ισραήλ.
Πρέπει να γίνει διαχωρισμός του χρόνιου ζητήματος του Μεσανατολικού από την τον διάλογο που γίνεται για την ειρηνική συνύπαρξη εβραίων και μουσουλμάνων λέει ο Αϊμάν Μαζιέκ , επικεφαλής των μουσουλμάνων της Γερμανίας.
Ακόμα και πριν τις τελευταίες μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του Ισραήλ που έγιναν στη Γερμανία οι 100.000 Εβραίοι που ζουν στη χώρα είχαν αρχίσει να νιώθουν άβολα.

Μόνο στο Βερολίνο έχουν σημειωθεί το 2017 περισσότερα από 470 επεισόδια εναντίον εβραϊκών  στόχων.
Το πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα δείχνει η ιστορία ενός Εβραίου εφήβου , εγγονό επιζήσαντα του Ολοκαυτώματος, ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει από το σχολείο του στο Βερολίνο γιατί έπεφτε καθημερινά θύμα μπούλινγκ από τους άραβες και Τούρκους συμμαθητές του.