Το επόμενο στάδιο αυτής της Κυβέρνησης ή η αρχή της επόμενης, οφείλει να στηρίζεται σ’ ένα συνεκτικό πλαίσιο μεσομακροπρόθεσμης πολιτικής πνοής, με κύριο εμφανές χαρακτηριστικό αυτό της ανασύνταξης των υγιών παραγωγικών δυνάμεων με απώτερο αποτέλεσμα την παρουσία των πρώτων σημαδιών παραγωγής εθνικού πλούτου.
Κι επειδή το status της ακραίας δημοσιονομικής πειθαρχίας κάπου θα τελειώσει ως κύκλος αυτής της μορφής – άλλωστε ήδη δέχεται τα πρώτα πλήγματα ο εξαγωγικός τομέας της Γερμανίας – , πρέπει η χώρα μας, να είναι έτοιμη να παράξει άυλα και υλικά. Με μια προϋπόθεση, αυτή δηλαδή που περιγράφει πως δαιδαλώδης γραφειοκρατία και ανάπτυξη, δεν μπορούν να συνυπάρξουν αφού η πρώτη δεν αποτελεί παραγωγική δύναμη, τουναντίον. Έτσι ό,τι καθηλώνει ή καθηλώνεται σε απολειφάδια αρνητικής ανάπτυξης γραφειοκρατικής συλλογιστικής, έχει θέση στα μπάζα των ολέθριων στιγμών της ελληνικής διαχρονίας.
Ως εκ τούτου η δυνατότητα διακυβέρνησης του λοιπού, μετατοπίζεται προς τον χώρο της αναπτυξιακής δημιουργικότητας με την πιθανή συμπαράσυρση των υφισταμένων σταθερών του πολιτικού συστήματος. Όπως η αφαιμακτική λιτότητα κατασκεύασε ένα αλλιώτικο μείγμα πολιτικών ελίτ, που εδράστηκε στις ποικίλες και διαφορετικές μεταξύ τους αγανακτήσεις, λειτουργώντας έμμεσα και ως καθαρτήριος τόπος, έτσι και οι επί θύραις ιεραρχήσεις στόχων και προτεραιοτήτων δυνατόν να ανατάξουν το σύστημα προς την αντιθυμική φορά και συμπεριφορά.
Αυτό προϋποθέτει νέες, ποιοτικά, πολιτικές συμμαχίες εντός και εκτός των κομμάτων, διευρύνσεις τους, επανατοποθετήσεις και ουσιώδεις συναινέσεις.
Η πολιτική πρακτική της χώρας, οφείλει να είναι σύστοιχη με την ανασυντασσόμενη Ευρώπη ενώ παράλληλα τα χαρακτηριστικά της, πρέπει να εμπεριέχουν το ορθολιγότερο μείγμα ευαισθησίας και λογικής. Έτσι λχ. οι μάχες οπισθοφυλακών στις οποίες επιδίδεται η κ. Ρένα Δούρου με τις αντιδράσεις της σε μια νομοθετημένη διαδικασία, στην οποία συμμετέχουν οι εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, είναι ένα μικρό δείγμα παραμενόντων ξεβρασμάτων από το χωνί της Ιστορίας.
Οι εμπροσθοβαρείς μάχες θα δοθούν από εκείνες τις δυνάμεις, οριζόντιες ή κάθετες, που το θέλουν έχοντας αναγνώσει ορθά την κάθε στιγμή, που περνάει και γίνεται ψηφίδα της Ιστορίας.
Η ανασύσταση – ή μήπως εξαρχής σύσταση – του διευρυμένου χώρου της Σ/Δημοκρατίας ή ριζοσπαστικού κέντρου, δεν είναι παρά τα πρώτα μέτρα μιας επίπονης αλλά αναγκαίας πορείας.
Έχει αποδειχτεί, πως οι οδοιπόροι ετούτης της πορείας κάθε τόσο θα συναντιούνται και μ΄άλλους, ως ότου στοιχηθεί το μεταρρυθμιστικό – κίνημα ρεύμα, που έχει ανάγκη ο τόπος.