Μετά από όσα διακρίνουμε το τελευταίο διάστημα, εντυπωσιάζει η τακτική άσκησης της αντιπολίτευσης που υιοθετεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης. Έχει μια εμμονή στη μονοθεματική άσκηση αντιπολίτευσης. Πριν ήταν, για μεγάλο διάστημα, οι υποκλοπές, τώρα το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.
Ένα πρόσφατο λάθος του στην αντιμετώπιση των πολιτικών δεδομένων του δυστυχήματος των Τεμπών είναι η, έστω μερική, υιοθέτηση χωρίς αποδείξεις θεωριών συνομωσίας των ακραίων αντισυστημικών, περί κυβερνητικής συγκάλυψης, αναξιοπιστίας της δικαιοσύνης και περί μπαζώματος που έσβησε τις αποδείξεις.
Αυτά, φυσικά, δεν σβήνουν τις πρακτικές-τεχνικές και πολιτικές ευθύνες που είχε το Υπουργείο Μεταφορών της κυβέρνησης και που δεν πρέπει να ξεχαστούν, αντίθετα πρέπει να βρεθούν οι ένοχοι για το δραματικό δυστύχημα και να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Όμως, η υιοθέτηση εκ μέρους του Ν.Ανδρουλάκη, των ακραίων καταγγελιών και αμφισβητήσεων της δικαιοσύνης, αντί να του φέρουν ψήφους, στρέφουν, σύμφωνα με τα πρόσφατα γκάλοπ, τους ψηφοφόρους, στα αντισυστημικά κόμματα των άκρων που είναι πιο αυθεντικοί, πιο γνήσιοι εκφραστές των ακραίων θεωριών (άρα κακώς τις υιοθετεί, χωρίς καν χειροπιαστά αποτελέσματα, χώρια το ηθικοπολιτικό λάθος στο οποίο «γλυστράει»).
Όπως έγραψε ο Στούπας, «Ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπάθησε να παίξει το αντισυστημικό χαρτί με τις απόψεις του για τη δικαιοσύνη αλλά αυτό λειτούργησε αντίστροφα, καθώς η αντισυστημική «θολούρα», όπως και την περασμένη δεκαετία, προτιμά τους αυθεντικούς εκφραστές από τους ευκαιριακούς καιροσκόπους.»
Η σχηματική, μηχανική τακτική του Ν.Ανδρουλάκη, κάνει πολλούς από εμάς που ψηφίσαμε στις εκλογές για επιλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ, την σπουδαία εκσυγχρονίστρια Α.Διαμαντοπούλου να αισθανόμαστε σαν απλό, ατυχές άλλοθι στις επαναλαμβανόμενες, απλοϊκές πολιτικές τοποθετήσεις του. Δυστυχώς, ο Ν.Ανδρουλάκης δεν δείχνει να έβγαλε ιδεολογικοπολιτικά συμπεράσματα και να «διδάχτηκε» από το ότι στο ευρύτερο σοσιαλδημοκρατικό και σοσιαλιστικό περιβάλλον του ΠΑΣΟΚ, κεντροαριστερό και κεντρώο, το 1/5 - το οποίο ψήφισε Διαμαντοπούλου - επιθυμεί εκσυγχρονιστική, μεταρρυθμιστική πολιτική και υπεύθυνη διαμόρφωση συγκροτημένων και κοστολογημένων εναλλακτικών προτάσεων/λύσεων για όλα τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα της χώρας, καθώς και άσκηση εποικοδομητικής, υπεύθυνης, βελτιωτικής (και όχι αποσταθεροποιητικής, τυχοδιωκτικής και αντισυστημικής) αντιπολίτευσης, όπως κάνει συστηματικά και εκ προοιμνίου η πάντα δογματική και ανεύθυνη αριστερά…
Ας περάσουμε στα δείγματα ανόητου τυχοδιωκτισμού εκ μέρους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, του Σ.Φάμελλου, ο οποίος για ορισμένους είναι, ο υποτιθέμενος (αναξιόπιστος λέω εγώ) σύμμαχος ενός ΠΑΣΟΚ, που θα θεωρείτο τοιουτοτρόπως αφελές, ασφαλώς.
«Η κυβέρνηση πρέπει να πέσει, δεν εξασφαλίζει τη Δημοκρατία που απαιτούν οι πολίτες», δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Φάμελλος. Η κυβέρνηση είναι νόμιμα εκλεγμένη πριν από ένα χρόνο και οκτώ μήνες, με άνετη πλειοψηφία και, επίσης, στις σφυγμομετρήσεις διατηρεί μεγάλη διαφορά από την αξιωματική αντιπολίτευση. Ο Φάμελλος, παρά την μαρξιστική και λενινιστική παιδεία του, θα έπρεπε να ξέρει πως στις φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν από τις διαδηλώσεις αλλά από αποτυχία στις εκλογές…
Προβληματικότατη είναι, ακόμη, η αμφισβήτηση εκ μέρους του, της δικαιοσύνης. Όπως είπε στη Βουλή, «Υπάρχει αμφισβήτηση και ισχυρός κλονισμός στην αξιοπιστία της δικαιοσύνης, οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις επιλογές της ηγεσίας της Δικαιοσύνης.» Ποιον δηλαδή πιστεύει πως πρέπει να εμπιστευτούμε για την κρίση; Τις συνελεύσεις στην πλατεία Συντάγματος ή τα θέσφατα των μικρών κομμάτων της αριστεράς;
Μιλούν για δήθεν συγκάλυψη που μπορεί να κάνει η δικαιοσύνη που ανέλαβε την τραγική υπόθεση των Τεμπών, αυτοί που είχαν στήσει παραδικαστικό σύστημα με τον Ρασπούτιν, για να μαγειρέψουν αποφάσεις που τους ευνοούσαν κομματικά, όπως για την υπόθeση Novartis...
«Προχθές μιλούσαν για κίνημα ανατροπής ενώ ο Φάμελλος ζητούσε να συμπέσουν οι διαδηλώσεις με την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας», έγραψε ο Π.Καψής, ώστε να δημιουργηθεί μεγάλη, ανεξέλεγκτη αναταραχή και να πιεστεί το κοινοβούλιο να αλλάξει τοποθέτηση(;)...
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δυστυχώς εργαλειοποιούν κι εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία, και υιοθετούν τις χαζές, υπερβολικές και φαντασιόπληκτες θεωρίες συνομωσίας στα social media…