Οπαδός (κατά σύμπτωση ΣΥΡΙΖΑ): «Να μπαίνουν μόνον έμπειρα κομματικά στελέχη σε τέτοιες θέσεις. Τέλος!»

Βρέθηκαν σε δύσκολη θέση με την επιστολή Κιμούλη οι οπαδοί και έχουν την κατανόηση μας.

Για να τους παρηγορήσουμε θα πρέπει να τους ενημερώσουμε ότι υπάρχει μια κοινή συνισταμένη, συγγενής με την άποψη τους στο σχολιασμό του επεισοδίου από  άλλους αντίπαλους οπαδούς.

«Δεν έκανε ο Κιμούλης γι αυτή την θέση» είναι η κοινή διαπίστωση. Η προέκταση διαφέρει γιατί οι αντίπαλοι εκτιμούν ότι η επιλογή Κιμούλη δείχνει την ανικανότητα (ή την ένδεια) του ΣΥΡΙΖΑ ενώ η δική τους ομάδα θα επέλεγε καλύτερο, διαθέτει καλύτερο πάγκο, αλλά αν το σκεφτούμε λίγο βαθύτερα και η προέκταση καλύπτει τις ίδιες ακριβώς οπαδικές ανάγκες. Το βασικό είναι ότι δεν αμφισβητείται ο τρόπος επιλογής αλλά μόνο το αποτέλεσμα, αν χρειαστεί.

Τι είναι όμως ένα «έμπειρο κομματικό στέλεχος»;

Είναι ένα πρόσωπο ικανό να δια-χειρίζεται τους οπαδούς του κόμματος και να αντιπαρατίθεται αποτελεσματικά τους αντίπαλους ή ένα πρόσωπο που μπορεί να καλύπτει τις καταναλωτικές και πνευματικές ανάγκες όλων, ανεξαρτήτως πολιτικών επιλογών;

Τι χρειάζεται ένας δημόσιος οργανισμός ή δημόσια επιχείρηση;

Κάποιον που ξέρει να «αντιπαρατίθεται» ή κάποιον που ξέρει να «καλύπτει»;

Ένα «έμπειρο κομματικό στέλεχος» ή σκέτα ένα «έμπειρο στέλεχος»;

Είναι τυχαίο ότι από τις εκατοντάδες «έμπειρα κομματικά στελέχη» που ανέλαβαν θέσεις διοικητικών ευθυνών από την μεταπολίτευση ως τις μέρες μας είναι ζήτημα αν ξεχωρίζουν καμιά δεκαριά; Μήπως το τυχαίο βρίσκεται ότι βρέθηκαν καμιά δεκαριά να ξεχωρίσουν; Πολύ περισσότερο που από την ένδοξη εποχή του «έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του» κάθε καρυδιάς καρύδι επιδιώκει να καταλάβει μια τέτοια θέση και πολλές φορές το πετυχαίνει.

Όμως οι οπαδοί, οπαδοί είναι και νιώθουν αγαλλίαση όταν καταλαμβάνει τέτοια θέση ένα κομματικά οικείο πρόσωπο και οι ηγεσίες βολεύονται τακτοποιώντας εκκρεμή αιτήματα απασχόλησης «έμπειρων στελεχών». Τα αποτελέσματα ανικανότητας διαχέονται σε ολόκληρη την κοινωνία και μετριάζεται η τοξικότητα τους σε σημείο που δεν ανιχνεύονται ούτε με 9 χρόνια κρίσης.

Μένουμε και κάποιοι λίγοι αναζητώντας έναν φορέα που θα πει τα σύκα-σύκα με την προσμονή να γίνουμε πολλοί.