Οι εκλογές του 2012 σηματοδότησαν την πανηγυρική διάψευση των ελπίδων που είχε γεννήσει η δυναμική εμφάνιση των Οικολόγων Πράσινων (ΟΠ) στην κεντρική πολιτική σκηνή, την άνοιξη του 2009. Τον Ιούνιο του 2012, το κόμμα απέτυχε για τέταρτη συνεχόμενη φορά να εκπροσωπηθεί στο κοινοβούλιο, λαμβάνοντας μάλιστα το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία του: 0,88%!
.
Η ήττα αυτή ήταν η κατάληξη μιας κλιμακούμενης «αντιμνημονιακής» πορείας των ΟΠ, που έφτασαν τον Ιούνιο του 2012, δια χειλέων της εκπροσώπου τους (και εκπροσώπου της ακροαριστερής τους τάσης) Ιωάννας Κοντούλη να ισχυρίζονται: «δεν μπορεί να λέμε ευρώ πάση θυσία». Είχε προηγηθεί η απόφαση του συνεδρίου του Οκτωβρίου του 2011 που πρόκρινε την λεγόμενη «θεωρία των δύο όχθεων»: «Με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία βρισκόμαστε σε αντίθετη όχθη από άποψη κυβερνητικής φιλοσοφίας». Με άλλα λόγια από το 2010 οι ΟΠ σταδιακά «έθεταν εαυτόν» στην πολιτική επικράτεια του ανερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ, και πλήρωσαν το αντίτιμο: η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους κινήθηκε προς τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, ενώ οι υπόλοιποι προτίμησαν να πάνε απ’ ευθείας στον ΣΥΡΙΖΑ.
.
Στην ελληνική πολιτική ιστορία δεν υπάρχει προηγούμενο κόμματος που να ανέκαμψε μετά από τέσσερις αποτυχημένες εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλά οι ΟΠ ευνοούνται από δύο τουλάχιστο γεγονότα.
.
Πρώτον, το ελληνικό κομματικό τοπίο βρίσκεται σε πλήρη διαδικασία ρευστοποίησης.
.
Δεύτερον, αποτελούν τον εν Ελλάδι εκπρόσωπο ενός αξιοσέβαστου και ισχυρού πανευρωπαϊκού πολιτικού πόλου, του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, που λειτουργεί σαν σπουδαία δεξαμενή προγραμματικών επεξεργασιών, δημοσιότητας και νομιμοποίησης.
.
.
Αλλά έχει κι άλλο: οι ΟΠ δείχνουν αξιοθαύμαστη εσωκομματική αντοχή. Η πανωλεθρία του Ιουνίου οδήγησε σε πολιτική αντιπαράθεση, αλλά όχι σε διασπάσεις. Σε απογοήτευση, αλλά όχι σε αποστράτευση. Στο πρόσφατο συνέδριο της Λαμίας (7-9 Δεκεμβρίου) οι σύνεδροι μετριούνταν σε αρκετές εκατοντάδες και ήταν περισσότεροι από κάθε άλλη φορά στην δεκαετή ιστορία του κόμματος!
.
Επιπλέον το σώμα του συνεδρίου κατέληξε με μεγάλη πλειοψηφία να απαγκιστρώσει το κόμμα από την θανατηφόρα έλξη του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πολιτική απόφασή τους οι ΟΠ κινούνται στους αντίποδες της διατύπωσης της εκπροσώπου του, του Ιουνίου. Το κόμμα τάχθηκε ρητά υπέρ της ευρωπαϊκής ομοσπονδοποίησης. Διευκρίνισε πως είναι «κόμμα της ευθύνης, που τιμά την εντολή που του δίνουν οι πολίτες» και είναι πρόθυμο να «συμμετάσχει σε κυβερνητικές λύσεις». Επικύρωσε πως το πολιτικό του στίγμα είναι «ούτε δεξιά, ούτε αριστερά» και πως μόνο κριτήριο για τις συμμαχίες του δεν είναι οι ιδεολογικές «όχθες», αλλά το προγραμματικό περιεχόμενο της εκάστοτε πολιτικής συμφωνίας. Τάχθηκε ρητά κατά της βίας «είτε στο όνομα του εκφασισμού της κοινωνίας, είτε στο όνομα του λαού».
.
Πέραν του ευρωπαϊσμού τους, οι ΟΠ τόνισαν και τον αντικαθεστωτικό τους χαρακτήρα: ζητούν «νέα μεταπολίτευση», με «βαθιές θεσμικές αλλαγές στο συνταγματικό πλαίσιο» και «ελληνική Νυρεμβέργη», ή καλύτερα «μια μεγάλη πολιτική και δικαστική πρωτοβουλία λογοδοσίας όλων όσοι υπονόμευσαν με τις αποφάσεις τους την οικονομική βιωσιμότητα της χώρας στο βωμό της προάσπισης άνομων συμφερόντων, είτε ανήκουν στον πολιτικό κόσμο, είτε στη μιντιοκρατία, είτε στις παρασιτικές επιχειρηματικές-μαφιακές δυνάμεις»
.
Τέλος, οι ΟΠ κήρυξαν την «επανεκκίνηση» του κινήματός τους, ανοίγοντας τις κομματικές θύρες σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στον διαμορφούμενο Πράσινο, ευρωπαϊκό-αντικαθεστωτικό Πόλο. Το συνέδριο της «επανεκκίνησης» θα διεξαχθεί εντός του 2013. Από την επιτυχία του θα κριθεί αν οι ΟΠ είναι εις θέση να εκπροσωπήσουν αξιόπιστα την Πράσινη-Μεταρρυθμιστική και Φεντεραλιστική πολιτική οικογένεια στην Ελλάδα και αν μπορούν να διαψεύσουν όλους όσοι τους έχουν ήδη τοποθετήσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
.
.
Ο Νίκος Ράπτης είναι διαχειριστής της ppol.gr