Οι Νέοι Μεταρρυθμιστές στις 12/02/2012 ζητήσαμε την υπερήψιση της δεύτερης δανειακής σύμβασης και του PSI λέγοντας: «Η δική μας γενιά, η νέα γενιά, θέλει να ζήσει στην Ελλάδα της Ευρώπης, όχι στην Ελλάδα της Ασίας με όρους εξαθλίωσης. Γι’ αυτό παρά τα δυσβάσταχτα μέτρα, που σε κάποιες περιπτώσεις είναι και άδικα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο η επικύρωση του PSI και η έγκριση της δανειακής σύμβασης. Να πούμε ένα καθαρό ΝΑΙ στην ευρωπαϊκή προοπτική της Χώρας».

.

Από τον Φεβρουάριο μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν πολλά και σημαντικά γεγονότα, με κυριότερα ασφαλώς τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που σηματοδότησαν με σαφήνεια την αμετάκλητη απόφαση του ελληνικού λαού να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη με κάθε κόστος γιατί το κόστος παραμονής είναι απείρως μικρότερο από το κόστος εξόδου και επιστροφής σε κάποιου είδους νόμισμα αγνώστου αξίας. Η συμφωνία του Φεβρουαρίου δεν εφαρμόστηκε σχεδόν σε κανένα της σημείο λόγω της ανευθυνότητας Σαμαρά να οδηγήσει τη χώρα στις πρώτες εκλογές και της  ακόμα μεγαλύτερης ανευθυνότητας Τσίπρα να οδηγήσει τη χώρα σε επαναληπτικές εκλογές. Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ (και για την οποία καλούσαμε τους Έλληνες Βουλευτές να «ψηφίσουν ΝΑΙ καθαρά, δυνατά και αποφασιστικά όπως ταιριάζει σε εκείνους που μάχονται για την Πατρίδα και τον Λαό»), ζητείται από την Ελλάδα να πάρει δημοσιονομικά μέτρα για την περίοδο 2013-2016.

.

Πώς είναι δυνατόν οι ίδιοι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν τότε με τα δύο χέρια τη δανειακή σύμβαση και ήξεραν τι σημαίνει αυτό, να ανακαλύπτουν σήμερα ότι η «αριστερή συνείδησή» τους επαναστατεί; Μήπως επειδή τότε είχαν μια ωραιότατη υπουργική καρέκλα; Μήπως επειδή αντιλαμβανόντουσαν την πολιτική μόνο διανεμητικά και όχι αξιακά; Αυτή ακριβώς η αδυναμία τους να απεξαρτηθούν από τον λαϊκισμό και την ψευτομαγκιά τύπου «Νότη Σφακιανάκη» οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στο 12,5% και είναι πια ορατός ο κίνδυνος να το οδηγήσουν στην εξαφάνιση. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε και τα πισωγυρίσματα που επικράτησαν στην στάση του ΠΑΣΟΚ, από το καλοκαίρι έως σήμερα, όσο αφορά την ψήφιση των μέτρων. Στάση που οδήγησε στην μη διαμόρφωση ενός ξεκάθαρου στίγματος και στην αλλοίωση του πολιτικού μηνύματος που έπρεπε να εκπέμψει, ως σύγχρονο ευρωπαικό κεντροαριστερό κόμμα.

.

Μεταρρύθμιση χωρίς μεταρρυθμιστές δεν γίνεται. Ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με Βουλευτές που δεν διστάζουν να τινάξουν την χώρα στον αέρα γιατί θέλουν να μείνει η «Δωδώνη» κρατική ώστε να μην χάσουν την βάση της πολιτικής επιρροής τους, δεν γίνεται. Οι ευκαιριακές στάσεις και στρατηγικές των δήθεν “αριστερών” πρέπει να τιμωρηθούν. Είναι εξοργιστικό για τους Έλληνες που υποφέρουν τόσο πολύ εδώ και 3 χρόνια να παίζουν ορισμένοι, ξανά, το μέλλον της χώρας στα ζάρια της προσωπικής τους πολιτικής επιβίωσης ή για να δώσουν την εντύπωση ότι είναι «σκληροί διαπραγματευτές». Ο κ. Κουβέλης, πχ., δεν έχει διδαχθεί τίποτα από το πού κατέληξε ο Σαμαράς της «σκληρής διαπραγμάτευσης», της «κοινωνικής ευαισθησίας», της «αντίθεσης σε νέα φοροεπιδρομή» και των «έτοιμων ισοδύναμων μέτρων»; Δεν κατάλαβε η ΔΗΜΑΡ ότι πρέπει να καταθέτεις ολοκληρωμένη και κοστολογημένη εναλλακτική πρόταση για να θεωρείσαι αξιόπιστος συνομιλητής; Δε διδάχτηκε τίποτα από τη στάση του κ. Καρατζαφέρη που οδήγησε στον πολιτικό του αφανισμό; Ξεχνάμε τα ισοδύναμα του κ. Σαμαρά που θα έκανε δημοσιονομική προσαρμογή με ανάπτυξη; Που θα εξοικονομούσε 18 δις μόνο από τις σπατάλες και την εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας (χωρίς ξεπούλημα πάντα);

.

Μια διεισδυτική ματιά στις αναλύσεις διεθνών οργανισμών (μεταξύ των οποίων και το ίδιο το ΔΝΤ) δείχνει ότι θα υπάρξει νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους ώστε να γίνει τελικώς βιώσιμο αλλά και επιμήκυνση, σε περίπτωση που το ελληνικό πρόγραμμα «επανέλθει σε τροχιά». Το μείζον ζήτημα, συνεπώς, είναι να μπει το πρόγραμμα σε τροχιά, με λίγα λόγια το μέλλον είναι στα χέρια μας αρκεί να κάνουμε αυτά που έχουμε δεσμευθεί ότι θα κάνουμε.

.

Μια χώρα σε κρίση που υστερεί στις μεταρρυθμίσεις, που κάνει εκλογές συνεχώς, που ακόμα και τώρα υποκύπτει στις συντεχνίες, και το χειρότερο εξακολουθεί να έχει την αντίληψη «αν δεν μας πιέζουν απέξω, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουμε τίποτα μέσα», πώς ακριβώς θα σωθεί; Οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες για την τετράμηνη απραξία αυτής της Κυβέρνησης. Απραξία που οδηγεί σε χάσιμο πολύτιμου χρόνου, που σήμερα δεν υπάρχει. Μια εικόνα κυβέρνησης και έναν πρωθυπουργό που δείχνει να παρακολουθεί τις εξελίξεις ο οποίος πρόσφατα βρήκε υποστηρικτές από συγκεκριμένα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αναφερόμενοι οι ίδιοι, στις δήθεν επιτυχίες του. Επιτέλους, ας αφήσουν τα λόγια κι ας κυβερνήσουν, γιατί αυτή είναι η εντολή του ελληνικού λαού. Ή θα πετύχουν ή η χώρα θα οδηγηθεί στην καταστροφή. Ας θυμούνται όμως ότι δεν θα αφήσουμε κανέναν να παραδώσει τη χώρα στους ναζί της Χρυσής Αυγής.

.

Μπαίνει, επίσης, ένα ηθικής τάξης ζήτημα για όλη τη νέα γενιά. Μια χώρα που «θυσίασε» για την σωτηρία της το 32% των αποδοχών των εργαζομένων κάτω των 25 ετών, δεν δικαιούται να διστάζει ούτε στα εφάπαξ χρεοκοπημένων ασφαλιστικών ταμείων, ούτε στις συντάξεις των 2500€ ούτε στις αποδοχές των δικαστικών. Μια χώρα που κουβαλάει το βάρος της ανεργίας των νέων στο 50%, δεν μπορεί να συνεχίζει να μεταβιβάζει κοινωνικούς πόρους σε γενιές ήδη υπερ-ευνοημένες. Και η κεντροαριστερά (σε όλες τις μορφές της) δεν μπορεί να κάνει ότι αυτά δεν τα βλέπει, δεν τα ξέρει, δεν μπορεί να τα συνδέσει.

.

Η αβεβαιότητα πρέπει να τελειώσει τώρα, σήμερα. Η νέα γενιά και ειδικά η νέα γενιά της δημοκρατικής παράταξης, δεν θα ανεχτεί τις οπισθοχωρήσεις. Αν για οποιοδήποτε λόγο οδηγηθούμε στην πτώχευση και στην έξοδο από το ευρώ, οι διαδηλώσεις αυτών των δύο χρόνων θα μοιάζουν με «παιδική χαρά» σε σχέση με αυτά που θα γίνουν στη χώρα. Οι συνταξιούχοι ή οι μεσήλικες βολεμένοι της μεταπολίτευσης των οποίων τα συμφέροντα τόσο προστατεύει το πολιτικό μας σύστημα, ποτέ και σε καμία χώρα δεν ήταν εκείνοι που άλλαξαν τη ροή της ιστορίας. Ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε οι νέοι αυτοί που φέρνουν τις βίαιες και ριζοσπαστικές αλλαγές.