Η σπρωξιά της Φώφης στον Βαγγέλη Βενιζέλο για να το βγάλει από τον «πολιτικό» χώρο της δεν ούτε τυχαία μήτε πρωτοφανής στο πασοκικό οικόπεδο, όπως και αν το βαφτίζουν οι πολιτικοί μεσίτες του (σήμερα ΚΙΝΑΛ). Είναι επανάληψη της διαγραφής του Σημίτη από τον ΓΑΠ. Οι δυο Μικροί Κληρονόμοι Μεγάλου Πολιτικού κεφαλαίου, δεν μπορεί ανεχθούν ψηλότερες προσωπικότητες στο μαγαζί τους. Το ουσιαστικό πολιτικό ζήτημα, όμως, δεν είναι τα μαγαζιά που στήνουν η συντηρούν οι εκάστοτε κληρονόμοι, αλλά το αν με αυτούς του κληρονόμους και με αυτό το μαγαζί τους μπορεί να οργανωθεί και παίξει τον αναγκαίο ρόλο της η παράταξη την οποία οι Μικροί Κληρονόμοι δια χρησικτησίας έχουν καπαρώσει ως brand name για το μαγαζί τους. Η απάντηση είναι αυταπόδεικτα ΟΧΙ. Τότε;
Τότε, πρωτίστως πρέπει να διακρίνουμε το «μαγαζί» από την «πολιτική παράταξη». Αλλιώς θα προσθέτουμε στο αγχωμένο πολιτικό σύστημα έναν ακόμη Τσίπρα που ανήγαγε την αναφορά στην παράtαξη (Αριστερά) σε ψευδώνυμο του προσωπικού μαγαζιού αυξημένης τυχοδιωξίας (augmengted opportunism, επί το …επιστημονικότερο).
Το πολιτικό μας σύστημα, λοιπόν, για να ολοκληρωθεί, να εκσυγχρονιστεί και να ωριμάσει ως σύστημα με ωφέλιμα «παραδοτέα» (deliverables) χρειάζεται μια ρωμαλέα κεντροαριστερά, ή σοσιαλδημοκρατία, με σύγχρονο πρόγραμμα. Δεν χρειάζεται καθόλου φιλανθρωπικά μαγαζιά Μικρών και. Ταλαιπωρημένων Κληρονόμων που εξαντλούν τις φιλοδοξίες τους στο να αποκαταστήσουν επαγγελματικά τον άνεργο αδελφό τους. Τον ΓΑΠ το συμπόνεσα όταν κατέληξε στο 1,5% αφού διέσπασε το κόμμα του, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι τον ντάντευα όταν ήταν πιτσιρίκος στην παραλία της Βουλιαγμένης για να αφήνουμε σε ησυχία τον πατέρα του να πάρει κανένα υπνάκο μετά τις πολύωρες συζητήσεις του με τους συνεργάτες στο Υπουργείο Συντονισμού. Τον έγραψα όμως στα μαύρα κατάστιχα όταν διέγραψε τον Σημίτη και όταν σήκωσε το φτηνοπαντιερόλι του ΚΙΔΗΣΟ. Την Φώφη δεν έχω καν λόγο για να σχιστώ συναισθηματικά. Το επεισόδιο Βενιζέλου απλώς μου επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις μου για τις δυνατότητές της.
Τώρα, ας έλθουμε στην Παράταξη. Η παράταξη, επειδή έχει, ή πρέπει να αποκτήσει, ισχυρό ιδεολογικό υπόβαθρο που αυτό θα καθορίσει το πολιτικό της πλαίσιο. Εξ ου δεν χωράει μήτε κληρονόμους μήτε μαγαζάκια τους. Χρειάζεται όμως ρωμαλέους παραγωγούς πολιτικής, όπως είναι ο Σημίτης, ο Βενιζέλος, η Διαμαντοπούλου, ο Φλωρίδης και άλλα κρυφά ταλέντα που αιδημόνως σιωπούν. Η πραγματική ηγεσία μιας παράταξης δεν είναι τόσο ο εκάστοτε αναδεικνυόμενος Αρχηγός (αρκετά την πληρώσαμε αυτήν την εκδοχή του χαρισματικού ηγέτη). Η ουσιαστική ηγεσία βρίσκεται εκεί όπου άτομα ικανά και πρόθυμα παράγουν την εφαρμοστέα πολιτική. Μακάρι, βέβαια και ο Αρχηγός να επιλέγεται κι αυτός από αυτή την δεξαμενή προσωπικοτήτων. Δεν είναι, όμως, ούτε τόσο σπάνιο ούτε και κακό, ένας αρχηγός που επιλέγεται κατ’ οικονομία για την διεκπεραιωτική ικανότητά του, να αναδειχτεί στην πορεία ικανός ηγέτης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η «Παράταξη» αποδεικνύεται εξαιρετικά γόνιμη, βιώσιμη και αποτελεσματική.
Για να έχουμε μια τέτοια καλή εξέλιξη, οι παραγωγικοί πολιτικοί της Παράταξης επωμίζονται μια σειρά από αυτονόητες υποχρεώσεις:
- Δεν πρέπει να εγκαταλείψουν την Παράταξη ακόμη και όταν οι Μικροί Κληρονόμοι τους σπρώξουν έξω από το μαγαζάκι τους.
- Δεν πρέπει να προσπαθήσουν να χτίσουν εκ του προχείρου δικό τους μαγαζί.
- Δεν πρέπει να κηρύξουν πόλεμο στο μαγαζάκι καθεαυτό, επειδή έχει μέσα και κόσμο που δεν είναι φτηνοί υπάλληλοι των Μικρών Κληρονόμων ιδιοκτητών του. Αντίθετα πρέπει να στήσουν τραπεζάκι στην είσοδο και να δουλεύουν, με καλές ιδέες, για να αναμορφώσουν όσους περισσότερους πελάτες γίνεται σε συνειδητά μέλη της Παράταξης.
- Και τέλος, όταν η πραγματικότητα τους δικαιώσει – και θα τους δικαιώσει μετά πάσης βεβαιότητας- να πάρουν ήρεμα και με το νόμο το μαγαζάκι και να το μετατρέψουν σε κόμμα αρχών, δηλαδή πολιτικό βραχίονα της Παράταξης.
Τόσο απλά, και ο νοών νοήτω.
Υ.Γ. Με την αποψινή της εμφάνιση στην τηλεόραση, η Φώφη μου με έκανε να της αλλάξω όνομα και την αποκαλώ στο εξής Φωφώ. Δεν ξέρω αλλά μου θύμισε τόσο πολύ φερώνυμη κομμώτρια της γειτονιάς που νομίζει ότι είναι Μις κόσμος, ενώ….