Πολλά και σωστά ελέχθησαν για την αήθη πολιτική συμπεριφορά βουλευτών του Ποταμιού που προσφάτως προσχώρησαν σε άλλα κόμματα, ωσάν να κατείχαν εξουσία περαιτέρω παραχώρησης της ψήφου των πολιτών που τους τίμησαν και αυτοί τους αντέμειψαν με εμπαιγμό.

Ωστόσο, όπως κάθε παιχνίδι έτσι και το πολιτικό απαιτεί δύο τουλάχιστον παίχτες για να ξεκινήσει, να εξελιχθεί και να καταλήξει και ελλείψει πρόθυμου συμπαίκτη παραμένει αδρανές. Η ευθύνη λοιπόν των αρχηγών που υποδέχτηκαν τους αποστάτες με ανοιχτές αγκάλες φορώντας ταυτόχρονα την προβιά των μεταρρυθμιστών/ εκσυγχρονιστών είναι τεράστια και αποδεικνύει την πραγματική πολιτική τους στόφα ως γνήσιων επιγόνων νεποτισμού. Άραγε τι μπορεί να περιμένουν οι πολίτες από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος ετοιμάζεται να αναλάβει τα ηνία της χώρας ευαγγελιζόμενος μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, στη δικαιοσύνη, στην παιδεία, όταν ρυθμίζει τα του οίκου του βάσει παλαιοκομματικών πρακτικών ;   Το αυτό ισχύει και για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που επιδιώκει να εκπροσωπήσει με όρους εκσυγχρονισμού τον πολύπαθο χώρο της κεντροαριστεράς υιοθετώντας τις αυτές οπισθοδρομικές μεθόδους.

Τα παραπάνω καταδεικνύουν για άλλη μια φορά το λόγο που η χώρα χρειάζεται ένα δυνατό και καθαρό Ποτάμι. Και ενδεχομένως τη θέσπιση σαφούς νομοθετικής ρύθμισης που θα απαγορεύει τη διαστρέβλωση της λαικής βούλησης με τις κομματικές  ανακατατάξεις των βουλευτών κατά τη διάρκεια της εκλογικής τους θητείας .