Πολλοί νόμισαν στην αρχή ότι είναι θέμα μαγκιάς. Κι επειδή η μαγκιά περισσεύει σ? αυτή τη χώρα δεν έδωσαν και ιδιαίτερη σημασία. Προτεραιότητα εξακολούθησαν να έχουν οι συνήθειες της καθημερινότητας και μόνο οι απαγορεύσεις και τα πρόστιμα δημιούργησαν την ψευδαίσθηση ενός συνειδητοποιημένου λαού που έδωσε δήθεν μαθήματα πειθαρχίας στη μάχη για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας. Το «εθνικό εμβόλιο» της ατομικής ευθύνης που επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός, δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Ένα καθόλου αμελητέο μέρος των πολιτών βολεύτηκε με την συνήθη προσφυγή στις θεωρίες συνωμοσίας. Ο κορωνοϊός δεν ήταν γι αυτούς παρά ένας προσχηματικός τρόπος ελέγχου της κοινωνίας και περιορισμού των ατομικών ελευθεριών. Η νεολαία θεώρησε ότι το θέμα δεν την αφορά και πολύ, ότι και να κολλήσεις δεν τρέχει και τίποτα και πάντως δεν αξίζει τον κόπο να διαταράξει τη διασκέδασή της. Οι πιστοί, με τη διαβεβαίωση των κηρυγμάτων πολλών ιεραρχών και ιερέων, εναπόθεσαν την προστασία της υγείας τους στο Θεό, ενώ παράγοντες της δημόσιας ζωής έδωσαν το χειρότερο δυνατό παράδειγμα.
Τα κόμματα δεν εξαίρεσαν την πανδημία από τους πολιτικούς τους σχεδιασμούς. Η κυβέρνηση θεώρησε ότι ξεπέρασε με επιτυχία τον σκόπελο της πανδημίας, εφησύχασε και έδωσε αντιφατικά μηνύματα από το καλοκαίρι και μετά. Κι ενώ στο πρώτο κύμα τα μέτρα προηγούντο του κορωνοϊού, στο δεύτερο δυστυχώς έπονται. Η αντιπολίτευση, από την άλλη, που ασφυκτιούσε με την υποχρεωτική συναίνεση της πρώτης φάσης, βρήκε επιτέλους την ευκαιρία επιδιώξει πολιτικά οφέλη ακόμα κι αν χρειάστηκε, κάποια κόμματα, να παραβιάσουν προκλητικά στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας και υγειονομικής προστασίας.
Η προέλαση της πανδημίας δεν αφήνει πλέον σε κανένα περιθώρια αμφισβήτησης των συνεπειών της φονικής πανδημίας. Ολοένα και περισσότεροι «αρνητές» του κορωνοϊού αναγκάζονται να παραδεχθούν το σφάλμα τους στα κρεββάτια των εντατικών, ο ηλικιακός μέσος όρος των κρουσμάτων και των νοσηλευομένων δεν είναι πια τόσο ευνοϊκός για τους νεώτερους, οι πιστοί κλονίζονται μαζί με την υγεία των ιεραρχών, τα κόμματα και οι δημόσιοι παράγοντες που δεν σεβάστηκαν την ανθρώπινη ζωή, απομονώνονται και αποδοκιμάζονται από την κοινή γνώμη. Η κρισιμότητα της κατάστασης και το αδιαχώρητο στις ΜΕΘ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ατιμώρητης ανευθυνότητας στους τζάμπα μάγκες.