Κάπου δύο χιλιάδες πολίτες έχουν το δικαίωμα να καταθέσουν αγωγές και να αξιώσουν αποζημίωση για τον δημόσιο διασυρμό τους. Κι αν έχουν πεθάνει, το δικαίωμα αυτό το έχουν οι κληρονόμοι τους.

Το ονόματα των πολιτών αυτών δόθηκαν στη δημοσιότητα. Υποτίθεται ότι έχουν λογαριασμούς στην Ελβετία. Το να έχει κάποιος λογαριασμό στο εξωτερικό, είναι κάτι νόμιμο. Το μόνο παράνομο θα ήταν τα ποσά που έχουν κατατεθεί σε τέτοιους λογαριασμούς, να προέρχονται από διάφορα λαθρεμπόρια, από κλοπές, από την εμπορία ναρκωτικών και γυναικών, από τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή.

Έχουν γίνει οι σχετικές έρευνες; Η απάντηση είναι, ως τώρα όχι. Έτσι ακόμα και αν δεχτούμε ότι όλα αυτά τα ονόματα ανταποκρίνονται πραγματικά σε κάποια αυθεντική λίστα (ποιός το βεβαιώνει;), είναι πολύ πιθανό εκατοντάδες άνθρωποι να διασύρθηκαν για προφανείς εκδοτικούς σκοπούς.

Η δημοσίευση της λίστας αυτής, αυθεντικής ή απόκρυφης, δεν εξυπηρετεί παρά το θεώρημα ότι «όλοι οι «επώνυμοι» κλέβουν» και ότι αρκεί να επιστρέψουν τα κλεμμένα για να βρεθούμε χωρίς χρέη και ελλείμματα και να ζήσουμε ευτυχισμένοι. Σε μεγάλο βαθμό εξυπηρετεί δηλαδή τη συστηματική προπαγάνδα των όσων ακραίων απαιτούν «κρεμάλες».

Είναι τραγική και ταυτόχρονα αφόρητα επιπόλαιη η ως τώρα διαχείριση της περίφημης «λίστας Λαγκάρντ», από τους αρμόδιους υπουργούς (Παπακωνστατίνου και Βενιζέλο) και τους αρμόδιους ανώτατους κρατικούς λειτουργούς, που κατέληξε στην εμπορική εκμετάλλευσή της… Τόσο που να πιστεύουν οι πολλοί ότι η λίστα αυτή έχει υποστεί βολικές αλλαγές.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το αυθεντικό ή μη περιεχόμενο της λίστας αυτής, πρέπει να παραδοθεί σε κοινή χρήση χωρίς προηγούμενη εξακρίβωση όλων των στοιχείων που περιλαμβάνει ή δεν περιλαμβάνει. Η διαχείρισή της δεν μπορεί να είναι διαφορετική από την ανάλογη που γίνεται, αλλά με δικαστικές εγγυήσεις, σε λογαριασμούς εγχώριων τραπεζών όταν τα ποσά που στεγάζουν βρίσκονται σε τεράστια απόσταση από τα δηλωμένα εισοδήματα των κατόχων τους.

Το «υπέρτατο δημόσιο συμφέρον» δεν κρίνεται στα περίπτερα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι δράστες της «διαρροής» θα μπορούσαν να το επικαλεστούν μόνον αν έδιναν στη δημοσιότητα σοβαρή πληροφόρηση για ποσά και την παράνομη προέλευσή τους.

Με άλλα λόγια, πέσαμε ακόμα πιο χαμηλά στη σκάλα του κακού.