—Πέθανε σήμερα το πρωί ο ποιητής Γιάννης Κοντός—

—Πέθανε σήμερα το πρωί ο ποιητής Γιάννης Κοντός—

Φαίνεται κάπου
χρωστάω και με σταθερό χέρι
καταγράφω τις διακυμάνσεις
της ψυχής μου.
Από τη συλλογή Ο αθλητής του τίποτα, Κέδρος 1997

Ποιητής της γενιάς του ’70, συνοδοιπόρος δηλαδή του Γιάννη Βαρβέρη, του Μιχάλη Γκανά, της Τζένης Μαστοράκη, του Νάσου Βαγενά, της Δήμητρας Χριστοδούλου και άλλων, ο Κοντός ανήκε στην πολυάριθμη εκείνη ομάδα των ποιητών που σύμφωνα με τον Γ. Π. Σαββίδη εμφανίστηκαν μετά το 1967 και είχαν «έντονες προσωπικότητες και ένα αίσθημα συνοχής». Σύμφωνα με τον ποιητή αυτής της γενιάς και θεωρητικό της, τον Κώστα Παπαγεωργίου, βασικό, και νεωτερικό για την Ελλάδα, χαρακτηριστικό των εκπροσώπων της είναι: «η αμφισβήτηση της γλώσσας από τον εαυτό της και, προκειμένου για την ποίηση, ο διασυρμός, η χλεύη της ποιητικής γλώσσας, η αμφισβήτηση οποιασδήποτε σκοπιμότητάς της εκ μέρους των χειριστών της των ίδιων, των ποιητών», ενώ οι επιρροές τους: οι μπητ Γκίνσμπεργκ, Μπάροους, Κέρουακ, Κόρσο και Φερλινγκέτι, ο Εντσενσμπέργκερ, η Σύλβια Πλαθ, ο Βοσνεσένσκι, αλλά και οι παλαιότεροι Μαγιακόφσκι, Ρεμπώ, Πάουντ και Γουίτμαν. Ο Κοντός δήλωνε επιπλέον φανατικός θαυμαστής του Σάμιουελ Μπέκετ και του γλύπτη Τζιακομέτι και θεωρούσε «ποιητικούς προγόνους» τον Σαχτούρη και τον Καρυωτάκη.

—Η γενιά του 1970 έφερε έναν άλλο αέρα στα ποιητικά πράγματα. Στην αρχή ήμασταν όλοι μαζί. Ήταν και οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής (χούντα, ανελευθερία, φόβος). Μετά, περίπου σε πέντε έξι χρόνια, ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του. Άλλοι συνέχισαν, άλλοι μείωσαν την παραγωγή τους, άλλοι σταμάτησαν. Συνεχίζω και μάλιστα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια με μεγαλύτερη συχνότητα. Δεν είναι μόνο τα ποιήματα. Είναι κείμενα σε εφημερίδες, περιοδικά, κριτικές, κείμενα για ζωγράφους, για θέατρο, ομιλίες. Η αλήθεια είναι ότι η γενιά μας άφησε στίγμα, ύφος και ήθος—
Γιάννης Κοντός, στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, Οκτώβριος 2013

Διαβάστε την συνέχεια στο dimart