Λέει η κυβέρνηση ότι δεν θα δεχτεί υφεσιακά μέτρα. Υπάρχει, όμως, σκληρότερη ύφεση από αυτήν που δημιουργεί η αβεβαιότητα σχετικά με τη διαπραγμάτευση και τη συμφωνία με τους εταίρους; Η πραγματική οικονομία και οι τράπεζες στεγνώνουν, οι επενδύσεις παγώνουν, η ανασφάλεια επιχειρηματιών και εργαζομένων κορυφώνεται. Την ελπίδα για ανάκαμψη έχει διαδεχτεί ο φόβος της πτώχευσης. Αν αυτά δεν είναι ύφεση, τότε τι είναι;

Λέει η κυβέρνηση ότι υπηρετεί την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία του ελληνικού λαού και της ελληνικής Δημοκρατίας. Πόσο αξιοπρεπής, υπερήφανος και ανεξάρτητος, όμως, είναι κάποιος που δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του και ζητά χρήματα δεξιά και αριστερά; Ασφαλώς καθόλου.

Λέει η κυβέρνηση ότι θα αναβαθμίσει την παιδεία και σχεδιάζει συγχρόνως να καταργήσει τα πρότυπα σχολεία, να επαναφέρει τους αιώνιους φοιτητές και να αναδιατυπώσει το άσυλο, ώστε να ανοίξει πάλι ο δρόμος για τις καταλήψεις και τους βανδαλισμούς. Πρόκειται για αναβάθμιση ή για κατάπτωση; Μάλλον το δεύτερο.

Λέει η κυβέρνηση ότι θα εκσυγχρονίσει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, ενώ αναστέλλει επενδύσεις που έχουν κριθεί επανειλημμένα καθ’ όλα νόμιμες από τα ανώτατα δικαστήρια, διαβεβαιώνοντας μάλιστα τους εργαζομένους ότι δεν θα χάσουν τη δουλειά τους. Διερωτάται κανείς πώς. Προσλαμβάνοντάς τους στο Δημόσιο, όπως ετοιμάζεται να κάνει με χιλιάδες άλλους;

Λέει η κυβέρνηση ότι ενεργεί με βάση τη δημοκρατική νομιμότητα. Πώς; Με την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας, με ευεργετικές διατάξεις για τρομοκράτες και κουκουλοφόρους, ιδίως εκείνους που συμφωνούν μαζί της για την προστασία του περιβάλλοντος στις Σκουριές, με τους χιλιάδες μετανάστες που εγκαταλείπει απροστάτευτους στο κέντρο της Αθήνας; Πρόκειται για τήρηση της δημοκρατικής νομιμότητας ή για ανοχή της ανομίας και της παραβατικότητας;

Λέει η κυβέρνηση ότι δεν θα υπογράψει το πρόγραμμα της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Ξεχνά, όμως, ότι έχει υπογράψει τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου που, παρά την πολυδιαφημισμένη δημιουργική της ασάφεια, περιέχει σαφέστατες παρεμφερείς, αν όχι πανομοιότυπες δεσμεύσεις. Αυτές οφείλει να τηρήσει. Εκτός αν, όπως ο κ. Χρυσοχοΐδης, οι υπουργοί της δεν πρόλαβαν να τη διαβάσουν, πράγμα πολύ πιθανό για τη μεγάλη πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που απαλλάχτηκαν και από το δυσάρεστο καθήκον να την ψηφίσουν.

Λέει η κυβέρνηση ότι δεσμεύεται από τους κανόνες της ΕΕ και της Ευρωζώνης και διαμηνύει συγχρόνως ότι δεν θα υποκύψει στους εκβιασμούς των δανειστών. Ξεχνά, όμως, ότι οι απαιτήσεις των εταίρων μας βασίζονται ακριβώς στους κανόνες αυτούς τους οποίους τήρησαν πριν από μας οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι και τηρούν τώρα οι αδελφοί μας Κύπριοι με θεαματικά θετικά αποτελέσματα.

Η κυβέρνηση μοιάζει δεσμευμένη από την προεκλογική ρητορική της, στην οποία έχει εγκλωβιστεί και μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού. Βοήθησαν σε αυτό και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που άλλοτε εφάρμοζαν τα μνημόνια άθελά τους και άλλοτε τα έσκιζαν ημέρα με την ημέρα και σελίδα σελίδα.

Υπό τις συνθήκες αυτές θα θέλαμε, αλλά ειλικρινά δεν μπορούμε να είμαστε ούτε καν συγκρατημένα αισιόδοξοι για το εγγύς μέλλον μας. Μακάρι να διαψευστούμε.