Είναι απόλυτη ανάγκη, που έχει γίνει ακόμη πιο επιτακτική μετά τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων ημερών, να υπάρξουν άμεσες πρωτοβουλίες, για να συγκροτηθεί ένας ευρύτατος συνασπισμός των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που κινούνται στο χώρο της σοσιαλιστικής-δημοκρατικής αριστεράς και του (πραγματικά) φιλελεύθερου δημοκρατικού κέντρου!
Η μεγάλη εκλογική και πολιτική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, η αδυναμία της ΔΗΜΑΡ να καλύψει ηγεμονικά, όπως η ίδια φανταζόταν, και με επάρκεια το χώρο της δημοκρατικής, φιλοευρωπαϊκής αριστεράς και ο κατακερματισμός όλων αυτών των δυνάμεων που αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ σε πολλές μικρές ομάδες και κινήσεις έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο, δυσαναπλήρωτο πολιτικό κενό, το οποίο έχει ήδη τις επιπτώσεις του στην πορεία της χώρας και την πολιτική σταθερότητα!
Τα τελευταία δραματικά και πρωτοφανή για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα γεγονότα, που αποκάλυψαν την εγκληματική δράση της συμμορίας της Χρυσής Αυγής, έχουν πλέον θέσει επί τάπητος ζητήματα αντιμετώπισης μεγάλων κινδύνων για την κοινοβουλευτική δημοκρατία μας, τα οποία είχαν βέβαια επισημανθεί, αλλά δυστυχώς δεν είχαν αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα μέχρι σήμερα. Οι αποκαλύψεις είναι βέβαιο πως θα συνεχιστούν -βρισκόμαστε μόνον στην αρχή της ανακριτικής διαδικασίας αλλά και της δημοσιογραφικής έρευνας- και είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν σε ακόμη πιο συγκλονιστικά στοιχεία.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται υπερβαίνει κατά πολύ, νομίζω, τις δυνατότητες διαχείρισης εκ μέρους της -ακροδεξιών καταβολών- ηγετικής ομάδας που κυριαρχεί και ασκεί την εξουσία από το Μαξίμου. Όμως ούτε και από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το συνεχιζόμενο και ανατροφοδοτούμενο ακραία πολωτικό πολιτικό λόγο του μπορούμε να περιμένουμε την απαιτούμενη για τις περιστάσεις σωφροσύνη και αυτοσυγκράτηση, κάθε άλλο!
Τα δύο αυτά πολιτικά άκρα, γιατί αυτά είναι τα πραγματικά άκρα εντός του συνταγματικού πλαισίου και όχι αυτά που ισχυρίζονται ο κ. Σαμαράς και οι συν αυτώ, δεν μπορούν, όπως ήδη φαίνεται, να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τη θεσμική και κοινωνική κρίση που ζούμε.
Τα πολιτικά δεδομένα δείχνουν πως εν μέσω ακραίας σύγκρουσης και συνεχιζόμενων αποκαλύψεων ίσως οδηγηθούμε σύντομα σε μία καταστροφική πολιτική αποσταθεροποίηση.
Όμως και η οικονομική κατάσταση στη χώρα παρά τα κάποια σημάδια μικρής σταθεροποίησης εξακολουθεί να είναι ακραία κακή για την κοινωνία και κυρίως για τα ασθενέστερα και μεσαία στρώματα και οι κύριοι Σαμαράς και Στουρνάρας δεν φαίνεται να διαθέτουν σχέδιο εξόδου! «Δεν πάει άλλο», αυτό ακούς από παντού, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς. Δεν είναι μόνο θέμα ότι δεν αντέχονται νέα οικονομικά μέτρα, υπάρχει πλέον τρομερή κόπωση και πραγματική αδυναμία ανταπόκρισης στα ήδη εφαρμοζόμενα και συμφωνηθέντα. Συνεπώς χρειάζεται και οι φίλοι μας -εταίροι και δανειστές- να καταλάβουν ότι έχουμε πλέον φτάσει στο τέλος αυτής της τιμωρητικής για την Ελλάδα και το λαό της διαδρομής, ότι περάσαμε από το καθαρτήριο και διεκδικούμε όχι βέβαια να βρεθούμε στον παράδεισο, αλλά τουλάχιστον να απομακρυνθούμε από την κόλαση!
Η έλλειψη ενός ισχυρού δημοκρατικού πόλου της κεντροαριστεράς, φορέα ενός σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας σε όλα τα επίπεδα, είναι κάτι περισσότερο από εμφανής.
Οι μεγάλες σημερινές απαιτήσεις για τη χώρα θέλουν και μεγάλες πρωτοβουλίες στο χώρο της δημοκρατικής παράταξης, χωρίς μικρότητες και ανώφελους ηγεμονισμούς, φετιχισμούς και μικροϋπολογισμούς, πρωτοβουλίες με όρους κοινωνίας και ριζικής ανανέωσης.