Ένας φίλος που μένει μόνιμα στο Παρίσι, μου τηλεφώνησε προχθές το βράδυ, γύρω στα μεσάνυχτα. Η επίσκεψη της Μέρκελ είχε λήξει θετικά – για να διαφωνείς πρέπει να είσαι κατ’ επάγγελμα… μίζερος ή ηγετικό στέλεχος της αντιπολίτευσης – οι διαδηλώσεις είχαν εξελιχθεί σχετικά ομαλά, ένα δύσκολο 24ωρο είχε περάσει… Κι όμως. Το τηλεφώνημα από το Παρίσι έριξε ξανά στη σκέψη μου τις γκρίζες σκιές του λαϊκισμού, που απειλούν να πνίξουν στη λάσπη την πραγματική εικόνα…
.
“Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα;”, με ρώτησε. “Σε όλη την Ευρώπη μας βλέπουν πιά σα μια χώρα τριτοκοσμική. Αν δεις, τι παίζουν απόψε για την επίσκεψη της Μέρκελ όλα τα κανάλια, θα καταλάβεις τι εννοώ… Τα πλάνα δεν είναι ούτε από τις επίσημες συναντήσεις, ούτε καν από τις διαδηλώσεις. Είναι από αυτό το απίθανο … αυτοδιοικητικό καραγκιοζιλίκι με τους υποτιθέμενους ναζί, τις σημαίες με τις σβάστικες, τις χιτλερικές φωτογραφίες…” … “Αυτή είναι για τους Ευρωπαίους δυστυχώς η Ελλάδα”, μου είπε, καθώς με καληνύχτιζε. Και μάλλον δεν υπερέβαλε…
.
Η ουσία είναι ότι στη χώρα που καταγγέλλει τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε ως εκπροσώπους του διαχρονικού γερμανικού ναζισμού, θεωρώντας ότι αναβιώνουν τα δεινά της κατοχής, υπάρχει με την ψήφο των πολιτών μια νεοναζιστική οργάνωση, που όχι μόνο μπήκε στη Βουλή, προσβάλλοντας κάθε μέρα το θεσμό, αλλά κυνηγά σχεδόν ανενόχλητη μετανάστες, μέχρι ν’ αρχίσει, κάποια στιγμή, να κυνηγά και Έλληνες.
.
Την ίδια στιγμή, στην τρισκατάρατη Γερμανία, η ακροδεξιά έχει τα μικρότερα ποσοστά πανευρωπαϊκά και το συνταγματικό πλέγμα είναι τέτοιο, που κόβει την όρεξη και τις φιλοδοξίες στους όποιους θιασώτες του αγκυλωτού σταυρού. Ας το έχουμε κατά νου. Και ας θυμόμαστε, επίσης, ότι στην Ελλάδα, πριν από την οικονομική κρίση, είχε ξεσπάσει μια ανεξέλεγκτη κρίση αξιών, ιδεών και ηθικής. Μόνο που, επειδή αυτή δεν μετριόταν σε ευρώ, δεν την υπολόγισε κανείς.
.
Πέρα από το αβγό του φιδιού, στη χώρα μας επωάστηκε και το διακομματικό φίδι του λαϊκισμού. Στο όνομά του, στήθηκαν πολιτικά παραμύθια, στηρίχθηκαν πολιτικές καριέρες, διατυπώθηκαν πολιτικοί παραλογισμοί. Αυτοί μας έφεραν μέχρι εδώ. Κι αυτούς πληρώνουμε ακόμα. Να δούμε μέχρι πότε…
.
.
Δημοσιεύτηκε και στην εφ. ΕΘΝΟΣ