Το δημοτικό έργο του Γιάννη Μπουτάρη το αξιολογούν φυσικά οι δημότες της Θεσσαλονίκης. Κι αν κρίνουμε από την πανηγυρική επανεκλογή του, πριν μερικά χρόνια, στη δεύτερή του θητεία φαίνεται ότι το αξιολογούν θετικά. Τον σπουδαίο ρόλο του ωστόσο στη διαπαιδαγώγηση των πολιτών σε μια νέα αντίληψη και νοοτροπία, μια διαφορετική στάση ζωής, τον κρίνουν και τον εκτιμούν όλοι οι Έλληνες.

Ο ανατρεπτικός και ασυμβίβαστος με τα «κατεστημένα» ήθη και τον προσχηματικό καθωσπρεπισμό δήμαρχος δεν δίστασε να δώσει, σε κάθε ευκαιρία, μερικές γερές γροθιές στις νοοτροπίες της ελληνικής κοινωνίας, δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα μιας άλλης στάσης ζωής.

Ας θυμηθούμε, πριν ακόμα από την εκλογή του ως δημάρχου, την πρότασή του για την οδό Ατατούρκ, μπροστά από το σπίτι που Τούρκου εθνικού ηγέτη, που ξεσήκωσε την μήνι των διαφόρων υπερπατριωτών. Πρόταση που υλοποίησε ως δήμαρχος με τα γνωστά θετικά αποτελέσματα και στον τουρισμό της πόλης. Ας θυμηθούμε ότι δεν δίστασε να κατεβάσει ο ίδιος τις αφίσες πολιτικών νεολαιών από το Δημαρχείο, να κατακρίνει την την πολιτική «πασαρέλα» της ΔΕΘ, να καλέσει τον πρωθυπουργό της ΦΥΡΟΜ στη Θεσσαλονίκη, εν μέσω συλλαλητηρίων.

Προχτές ο Γιάννης Μπουτάρης έδωσε ακόμα μια γερή γροθιά με την συγκλονιστική του ομιλία για το ολοκαύτωμα: «Ποιοι θρήνησαν το 1945 τους εξαφανισμένους γείτονές τους; Ποια μνημεία στήθηκαν; Ποιες τελετές έγιναν; Μόνη η κοινότητα, καθημαγμένη και ρακένδυτη πάλευε να ανασυστήσει την ύπαρξή της και να θρηνήσει τους νεκρούς της. Η πόλη, η κοινωνία, η χώρα ολόκληρη, αδιαφόρησαν. Κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλό τους»

Μια γροθιά στα μούτρα των συμπολιτών μας εκείνων που δείχνουν την ευαισθησία τους για τη Μακεδονία και παράλληλα την απόλυτη αδιαφορία και αναισθησία τους για το ολοκαύτωμα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, μερικές δεκάδες χιλιάδες εκ των οποίων υπήρξαν Έλληνες συμπολίτες τους.