Την προσεχή Κυριακή οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν για ένα νέο προοδευτικό κόμμα. Το πόσο νέο και πόσο προοδευτικό θα είναι, εξαρτάται από τον αριθμό εκείνων που θα προσέλθουν στις κάλπες και φυσικά από την επιλογή τους για τη θέση του αρχηγού.
Aν η προσέλευση στις κάλπες είναι κάποιες δεκάδες χιλιάδες, τότε είναι σαφές ότι η διαδικασία δεν αφορά την κοινωνία. Θα πρόκειται για μια μάχη μηχανισμών που θα οδηγήσει σε συντήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Σε τίποτα νέο, τίποτα προοδευτικό. Αν αντιθέτως ψηφίσουν πάνω από 150.000 τότε θα μιλάμε για ένα νέο κόμμα, το οποίο θα αλλάξει το σκηνικό.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ βλέπουν την όλη διαδικασία, κάνοντας τους δικούς τους υπολογισμούς. Και οι δύο πλευρές κρίνουν ότι τις βολεύει η μετωπική αντιπαράθεση μεταξύ τους και δημιουργία ενός νέου, μικρότερου διπολισμού με την ύπαρξη μικρών κομμάτων-μπαλαντέρ. Ο Αλ.Τσίπρας θέλει να κάνει τη μετατόπιση από το χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε εκείνον της κεντροαριστεράς (βεβαίως με τα ιδιόμορφα εθνολαϊκιστικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ίδιο, την ηγετική του ομάδα και τους περισσσότερους στο κόμμα του). Γι΄αυτό επιθυμεί την αποτυχία του εγχειρήματος, ώστε να κερδίσει αυτός τον χώρο. “Κεντροαριστερά είναι πλέον ο Τσίπρας” ακούς από όλα και περισσότερους. Θα ήταν εξαιρετικά βολικό για τον κ.Τσίπρα αν στις εκλογές της Κυριακής, πήγαιναν να ψηφίσουν πολύ λίγοι ή εκλεγόταν κάποιος υποψήφιος που θα αδυνατούσε να διευρύνει τον χώρο, γεγονός που θα του εξασφάλιζε την ηγεμονία στην κεντροαριστερά.
Ήδη η αυτοτοποθέτηση κάποιων υποψηφίων για την αρχηγία στο χώρο της αριστεράς καθιστά το νέο κόμμα δορυφόρο του ΣΥΡΙΖΑ και μελλοντικό κυβερνητικό του εταίρο, αφου οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική. Οι ΑΝΕΛ μέχρι τότε θα έχουν εκληρώσει το ρόλο τους και ο κ.Τσίπρας ψάχνει για νέο σύμμαχο. Η ανάδειξη στην ηγεσία κάποιου που αναλύει την κατάσταση με βάση το παραδοσιακό δίπολο δεξιά-αριστερά, οδηγεί κατευθείαν συνεργασία με τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ (ή όπως αλλιώς θα ονομαστεί το κόμμα στο μέλλον). Κάποιοι ήδη μιλούν για το μοντέλο της Πορτογαλίας.
Ούτε στη ΝΔ βλέπουν με καλό μάτι την ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου. “Το κέντρο είμαι εγώ” λέει ο Κυρ.Μητσοτάκης και επιθυμεί κι εκείνος από την πλευρά του τη λεηλασία του, εκτιμώντας ότι η ανασύνταξη τού στερεί πολιτικό έδαφος και τον δυσκολεύει στην επίτευξη του στόχου της αυτοδυναμίας. Παρότι το φιλελεύθερο κομμάτι της κεντροδεξιάς βλέπει ότι μακροπρόθεσμα είναι προς το συμφέρον της χώρας η αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος και πως η υπαρξη ενός ισχυρού μεταρρυθμιστικού κόμματος στον κεντρώο χώρο είναι προτιμότερη από ένα δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ οι σκέψεις που επικρατούν είναι άλλες.
Η συγκρότηση ενός ισχυρού προοδευτικού κόμματος θα ανατρέψει το σημερινό σκηνικό. Η εκλογή στην ηγεσία του Στ.Θεοδωράκη θα οδηγήσει σε κάτι πραγματικά νέο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ύψος της συμμετοχής. Μικρός αριθμός σημαίνει επικράτηση των μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ στην παραδοσιακή ή τη νέα μορφή τους.
Μεγάλη συμμετοχή θα απηχεί τη διάθεση της κοινωνίας για αλλαγή και σε αυτή την περίπτωση είναι βέβαιο ότι από τις πρώτες μετρήσεις το νέο κόμμα θα καταγράφει διψήφια ποσοστά, γεγονός που θα δώσει “αέρα στα πανιά του”, θα διασφαλίσει την ενότητα και θα δώσει στη χώρα την ισχυρή προοδευτική μεταρρυθμιστική δύναμη που χρειάζεται. Όλα ξεκινούν από τη συμμετοχή των φίλων στην εκλογή της προσεχούς Κυριακής.
Το άρθρο δημοσιεύεται στο thetoc.gr