Αυτό που έπρεπε να είχε οργανωθεί από το 2016, δηλαδή ένα ιδρυτικό συνέδριο για τη δημιουργία ενός ενιαίου κόμματος και όχι ομοσπονδίας κομμάτων, θα γίνει τώρα, όπως ανήγγειλε η κα Γεννηματά. Με καθυστέρηση δύο ετών διαπίστωσε ότι η συνύπαρξη διαφορετικών κομμάτων με διαφορετικές αντιλήψεις και με βεβαιωμένες προκαταλήψεις είχε ως αποτέλεσμα τη λειτουργία φυγόκεντρων δυνάμεων.
Το 2016 υπήρχε η δυναμική. Είχα προτείνει την μετεξέλιξη της Επιτροπής Διαλόγου (στην οποία συμμετείχαν όλα τα κόμματα, οι φορείς, οι κινήσεις και ομάδες του προοδευτικού και μεταρρυθμιστικού χώρου, δεξαμενές σκέψεις, προσωπικότητες) σε Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου ίδρυσης Νέου Κόμματος με νέο μητρώο μελών και εκλογή οργάνων από το ιδρυτικό συνέδριο. Η λύση της ομοσπονδίας κομμάτων και κινήσεων έφερε νομοτελειακά τα σημερινά αποτελέσματα. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις λειτούργησαν. Εάν είχε τολμήσει να πράξει το αυτονόητο, δεν θα αντιμετώπιζε την φυγή του κόμματος ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, τις διαφορετικές προσεγγίσεις της ΔΗΜΑΡ και τις προτάσεις του αρχηγού του διασπαστικού ΚΙΔΗΣΟ για δημιουργία του προοδευτικού πόλου με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν υπήρχαν εκλεγμένα από συνέδριο όργανα του ΚΙΝΑΛ, αυτά θα είχαν συνεδριάσει και αποφασίσει για τη θέση του κόμματος στο εθνικό θέμα με την πΓΔΜ, τις προσκολλήσεις ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια και την καταστροφή όλου του φάσματος της Παιδείας, ενώ θα είχαν αποτρέψει τη διαφοροποίηση στο μείζον εθνικό θέμα από ΔΗΜΑΡ και ΚΙΔΗΣΟ.
Σήμερα, μέσα σε μία διαρκή προεκλογική περίοδο, είναι πλέον δύσκολο το εγχείρημα. Ιδιαίτερα σε ένα κλίμα ακραίας πόλωσης, που καθημερινά τροφοδοτεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κα Γεννηματά θα μείνει στην ιστορία ως η πολιτικός, που δεν τόλμησε να κάνει το αποφασιστικό βήμα τότε που υπήρχαν οι προοπτικές, η διάθεση και η δυναμική. Προτίμησε να φέρει στην Δημοκρατική Συμπαράταξη ομάδες και διασπαστές του ΠΑΣΟΚ ως ισότιμα μέλη. Και αυτό πληρώνει τώρα, όχι μόνον η ίδια, αλλά ολόκληρη η Προοδευτική και Μεταρρυθμιστική Παράταξη. Δεν θέλησε να γίνει μέλος του Συμβουλίου ενός Μητροπολιτικού Δήμου, αλλά προτίμησε να παραμείνει κοινοτάρχης σε μία κωμόπολη. Είχε την ψευδαίσθηση ότι, κρατώντας ίσες αποστάσεις από την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ικανοποιούσε όλες τις ορέξεις των συνδαιτυμόνων της. Αγνόησε, προφανώς, τον φυσικό νόμο, που λέει ότι όποιος πατάει σε δύο βάρκες κινδυνεύει να κοπεί στα δύο.
Το εγχείρημα θα έχει νόημα να αρχίσει αμέσως μετά τις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Αντιπολίτευση. Τότε που ο κ. Τσίπρας και η παρέα των λαϊκιστών και νοσταλγών του ολοκληρωτισμού δεν θα έχουν την εξουσία στα χέρια τους και δεν θα μπορούν να μοιράζουν θέσεις, επιδόματα και υποσχέσεις στους επιρρεπείς γυρολόγους της πολιτικής. Τότε όλοι θα συστρατευθούν σε μία νέα προσπάθεια για την πλήρωση ενός κενού, που σήμερα έχει δημιουργηθεί, λόγω αστοχιών και δισταγμών κάποιων πολιτικών και ιδιαιτέρως του στενού περίγυρου της κας Γεννηματά, αλλά και υπονόμευσης εκ μέρους συγκεκριμένων στελεχών. Ενός κενού, που δημιουργήθηκε από ανθρώπους, που τόσα μπορούσαν διότι τόσοι ήσαν. Ενός κενού, όμως, που νομοτελειακά δεν μπορεί να πληρωθεί από τους εχθρούς της Δημοκρατίας και τους πολιτικούς γυρολόγους, που σήμερα συνωστίζονται γύρω από έναν αμόρφωτο και ακοινώνητο, αλλά πανούργο πρωθυπουργό.
Σε κάθε περίπτωση, δεν έχω παρά να ευχηθώ από καρδιάς καλή επιτυχία στην προσπάθεια, που έστω και αργά αρχίζει η κα Γεννηματά. Όσον αφορά, όμως, πολλούς σκεπτόμενους προοδευτικούς πολίτες, αυτοί, αφού πρώτα απογοητεύθηκαν από τη στάση του στενού περιβάλλοντος της κας Γεννηματά και προέβλεψαν τις σημερινές εξελίξεις, έχουν ήδη στραφεί προς τον μοναδικό στόχο: τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την αυτοδυναμία της ΝΔ, προκειμένου να σχηματισθεί κυβέρνηση, να αλλάξει ο εκλογικός νόμος της απλής και καταστροφικής αναλογικής και να αρχίσουν οι μεταρρυθμίσεις στην Ελληνική Κοινωνία.
Τελειώνω με μία φράση του αρχαίου φιλοσόφου Σωκράτη, που μας υπενθύμισε ένας 20χρονός τενίστας, ο Στέφανος Τσιτσιπάς, και την οποία προσωπικά αγνοούσα. «Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει«, που σημαίνει «η παιδεία, δηλαδή η μόρφωση, όπως ακριβώς μία εύφορη γη, κομίζει όλα τα αγαθά». Την αναφέρω, διότι αυτή η φράση, που εκφράζει τον νεαρό τενίστα και τα κοινοβουλευτικά κόμματα του Δημοκρατικού Τόξου (Νέα Δημοκρατία, ΔΗΣΥ, ΠΟΤΑΜΙ, Ένωση Κεντρώων), προκαλεί αλλεργία στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό και μόνον δίνει μία εξήγηση γιατί ο στόχος στελεχών του ΚΙΝΑΛ για μετεκλογικό σχηματισμό κυβέρνησης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ (αναθεματίζοντας την κυβερνητική συνεργασία με την ΝΔ) και η πολιτική των ίσων αποστάσεων στρέφει καθημερινά σκεπτόμενους προοδευτικούς πολίτες προς καθαρές λύσεις.