Από το 2015, γνωρίζοντας τις θέσεις και τους στόχους του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουμε σταματήσει να τονίζουμε ότι η καταστροφή από τη διακυβέρνησή του θα είναι πολύ μεγάλη. Αντίθετος με τις αξίες της ευρωπαϊκής αστικής δημοκρατίας και φανατικός εχθρός της αριστείας, της αξιολόγησης και της αξιοκρατίας, είχε ως πρωτεύοντα στόχο την ισοπέδωση της Παιδείας. Ήταν ο μόνος τρόπος να πλήξει την καλλιέργεια κριτικής σκέψης στους νέους πολίτες και να προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δηλαδή τους δύο πυλώνες της αστικής δημοκρατίας, που στηρίζουν την ηθική και την δικαιοσύνη. Το έπραξε μάλιστα με μεγάλη επιτυχία.
Από το 2015 δεν έπαψα να τονίζω την αναγκαιότητα μετεκλογικής συνεργασίας των κομμάτων του Δημοκρατικού Τόξου, τα οποία σέβονται τις αξίες της αστικής δημοκρατίας, θεωρούν νομοτελειακή την παρουσία της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και συμφωνούν σε μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο Τομέα, στην Παιδεία, στην Ανάπτυξη, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στο Κοινωνικό Κράτος, που βασίζεται στη δημιουργία υπεραξίας και νέου πλούτου προς αναδιανομή στους αδυνάμους. Διότι αρχή μας είναι η ρήση του Αριστοτέλη στα Ηθικά Νικομάχεια: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία από το να νέμονται και κατέχουν είτε ίσοι άνισα είτε άνισοι ίσα». Και είναι γνωστό ότι στα θέματα αυτά οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαμετρικά αντίθετες με εκείνες των ΝΔ και ΚΙΝΑΛ (για το τελευταίο δεν είμαι βέβαιος πλέον μετά την εκδίωξη του Β. Βενιζέλου και την στροφή προς τον ΣΥΡΙΖΑ).
Στο ΚΙΝΑΛ, μετά την εκλογή της Φ. Γεννηματά στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2015 και ιδιαίτερα μετά την σύμπραξη ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ, υπήρχαν δύο αποκλίνουσες θέσεις για το εν λόγω θέμα. Η μία, διατυπωνόταν από τον Β. Βενιζέλο και υποστηρίζεται από πολλά εξέχοντα στελέχη, όπως ο Λοβέρδος, ο Μανιάτης, η Χριστοφιλοπούλου, βασίζεται στη διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημοκρατικό και προοδευτικό κόμμα και αναφέρεται στην αναγκαιότητα διασφάλισης της κυβερνησιμότητας της χώρας, βάσει προγραμματικής συμφωνίας με το διαφαινόμενο πρώτο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας του μεταρρυθμιστική και φιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η άλλη θέση, διατυπώθηκε κατ’ επανάληψη από τους Γ. Α. Παπανδρέου, Κ. Λαλιώτη, Μ. Καρχιμάκη, Μ. Όθωνα, Σ. Μαλέλη, Δ. Κρεμαστινό και άλλους και έχει ως σημείο αναφοράς την 3η εντολή, την πρόσκληση σε συνεργασία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και εάν αυτό αποτύχει ας βαδίσει η χώρα στις καταστροφικές επαναληπτικές εκλογές με απλή αναλογική.
Στο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ υπερίσχυσε η δεύτερη θέση. Ήταν εξ άλλου η πρόταση της προέδρου Φ. Γεννηματά, η οποία προέβλεψε ότι με ένα αντιδεξιό παραλήρημα θα μπορούσε να επαναπατρίσει ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αγνοούσε φυσικά ότι στον ΣΥΡΙΖΑ μετακινήθηκαν από το ΠΑΣΟΚ όλοι σχεδόν οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, οι κρατιστές και οι εχθροί του τρίπτυχου Αριστεία – Αξιολόγηση – Αξιοκρατία.
Η Φ. Γεννηματά και ο στενός κύκλος των συμβούλων της έβλεπαν στο πρόσωπο του Β. Βενιζέλου τον συνδετικό κρίκο και το σύμβολο της μετεκλογικής συνεργασίας των δημοκρατικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Εξ άλλου ήταν αυτός το 2012, που είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη να σώσει τη χώρα, μέσω της συνεργασίας ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και (της τότε) ΔΗΜΑΡ. Γι αυτό έπρεπε να εκπαραθυρωθεί, ώστε να μείνει το πεδίο ελεύθερο για την προσεχή συνεργασία της με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως ζήλωσε την δόξα των Μωραίτη, Ξενογιαννακοπούλου και των άλλων γεφυροποιών.
Εν κατακλείδι, νίκησαν στο εναπομείναν ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ τα αντιδεξιά σύνδρομα όλων εκείνων, που επιθυμούν να βλέπουν το Κράτος ως μία αγελάδα, που την αρμέγουν για το καλό του κόμματος, τα πανεπιστήμια ως γεννήτορα κομματικών στελεχών και τις ελίτ ως εχθρούς του Λαού (δείτε το https://www.athensvoice.gr/politics/550168_ti-einai-oi-elit-mporei-mia-koinonia-na-epiviosei-horis-aytes).
Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα των πολιτών να πάρουν θέση και να αποφασίσουν. Είτε θα ακολουθήσουν την συντήρηση όλων των αβελτηριών του παρελθόντος, όπως τις συντήρησε στον υπέρτατο βαθμό ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε θα πραγματοποιήσουν το άλμα στο μέλλον για τη διάσωση της χώρας, τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, στο Κράτος, στην Ανάπτυξη, στη δημιουργία μιας υγιούς και στιβαρής Μεσαίας Τάξης και στο δίκαιο Κοινωνικό Κράτος. Καθήκον, πλέον μετά τις τελευταίες εξελίξεις, των προοδευτικών πολιτών είναι η διασφάλιση της κυβερνησιμότητας της χώρας, η επάνοδος των μεταρρυθμίσεων, η αλλαγή του εκλογικού νόμου, η αναθεώρηση του Συντάγματος και η επαναφορά της αξιοπιστίας της χώρας μας.
Όπως το έχουμε εκφράσει από το 2015 έως σήμερα, επιθυμία μας ήταν η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ του 2015 σε ένα κόμμα μεταρρυθμιστικό, προοδευτικό, που θα προέκυπτε από ένα ιδρυτικό συνέδριο, οργανωμένο από την πάλαι ποτέ Επιτροπή Διαλόγου του 2016. Αυτός ήταν ο στόχος της Ώρας Αποφάσεων, ο οποίος υπονομεύθηκε από τους γνωστούς πολιτικούς για τους γνωστού και μη εξαιρετέους λόγους. Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, το ΚΙΝΑΛ δείχνει να κινείται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αγνοούν, όμως, ότι το αυταρχικό κόμμα του κ. Α. Τσίπρα θα τους απορροφήσει, αφού πρώτα τους εξευτελίσει.
Αυτά, όμως, ανήκουν στο μακρυνό παρελθόν και η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός κόμματος του Μεσαίου Χώρου με απολύτως μεταρρυθμιστικό και προοδευτικό πρόσωπο θα γίνει νομοτελειακά μετά τις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Διότι το κενό δεν παραμένει για πολύ κενό. Είναι νόμος της φύσης.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις και διαπιστώσεις, μόνη επιλογή των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών είναι ο στόχος της αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας, ώστε να υπάρξει πολιτική σταθερότητα στη χώρα.