Το θέμα είναι από εκείνα που μπορεί κανείς να τα πει: «καυτά». Ο… συνειρμός με το σεξ δεν ενδείκνυται, γιατί έχει να κάνει με τη σχέση Εκκλησίας και Κράτους. Θέμα που επανέρχεται κάθε τόσο και μαρτυρά την συντηρητική ελληνική πραγματικότητα.
Η στενή σχέση τής Εκκλησίας με το Κράτος νιώθω πως δημιουργεί, εκτός των άλλων, και ασφυξία, αυτή τη φορά σε Εκπαιδευτική διάσταση, αφού βλέπουμε αψυχολόγητες «απαγορεύσεις» από σχολικά βιβλία, με τη σύμφωνη γνώμη τού υπουργείου Παιδείας, το οποίο εκπροσωπεί την σημερινή κυβέρνηση…
Ερχόμαστε τώρα σε έναν προσφιλή για μένα χώρο, εκείνον της Μουσικής και πιο ιδιαίτερα, του ελληνικού τραγουδιού… Η Εκκλησία, δια των «ειδικών», βρήκε τον τρόπο να «προστατέψει» τα παιδιά από ηθικές… παρεκτροπές και προσβλητικά για τον Θεό (?) επίθετα, τα οποία περικλείονται εκ του πονηρού μέσα σε στίχους… ραδιούργων τροβαδούρων, όπως ο Σαββόπουλος, ο Άσιμος, κα. Η αυστηρότητα της Ιεράς Συνόδου σπάει κάθε όριο συντηρητισμού και αραχνιασμένης αντίληψης, παρασύροντας τον κυβερνητικό αριστεροακροδεξιό αχταρμά που προέκυψε στη ζωή μας, σε μεγαλειώδεις ηθικοπλαστικές εξάρσεις που θα ζήλευε-λέω εγώ- ακόμα και το φανατικό κομμάτι μουσουλμάνων υπερσυντηρητικών (και βάλε) ιεραρχών!

Εδώ, τώρα, ο Μητροπολίτης Ύδρας κος Εφραίμ στην έκτακτη συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, έκρινε (και συμφώνησαν οι ιεράρχες και ο Αρχιεπίσκοπος) πως από την ύλη τής Ά Λυκείου, θα πρέπει να κοπούν, (να αφαιρεθούν, να σβήσουν, να εξαφανιστούν) τραγούδια (μάλλον κακοήθη;) των Σαββόπουλου, Αγγελάκα και του Άσιμου. Ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα των σχολικών βιβλίων, αφήνουν να εννοηθεί, για το καλό τής νεολαίας μας… Πολλές φορές έχουμε θίξει τις παρεμβάσεις τής Εκκλησίας για θέματα που δεν είναι τής αρμοδιότητάς της, καθώς και την ανησυχία μας για δηλώσεις και εκδηλώσεις που οδηγούν την κοινωνία και τους Έλληνες πολίτες προς την οπισθοχώρηση και μακριά από ό,τι σπρώχνει την κοινωνία και την Εκπαίδευση προς τα εμπρός, σε θετική πορεία, σε εξέλιξη προς το καλύτερο, στην πρόοδο, προς έναν κόσμο σκεπτόμενο, μεταρρυθμιστικό Ευρωπαϊκό και σύγχρονο.
Ο καλοσυνάτος στην όψη υπουργός Παιδείας, αποδέχτηκε τις… πανάγιες εντολές και μπήκε (κι αυτός) στον ευρύτατο κατάλογο των yes man υπηρετών της Αρχιεπισκοπικής εξουσίας. Για άλλη μια φορά τα ερωτήματα για το αν αποφασίζει το υπουργείο τα θέματα τής αποκλειστικής του ευθύνης όπως είναι η διδακτέα ύλη ακόμη και του μαθήματος των θρησκευτικών, ή άλλοι… αξιοσέβαστοι θεσμοί, θα απασχολούν όλους εμάς τους αφελείς που δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε πως ο  θεσμός τής Εκκλησίας βρίσκεται πάνω από τις «υπόλοιπες» εξουσίες και θα αποφασίζει για μας και τα παιδιά μας, καθιστώντας τούς υπουργούς απλούς (εξ’) υπηρετούντες τις εντολές Της. Η αποπομπή Φίλη, σε συνδυασμό με εκείνη την παλαιότερη του Τρίτση, είναι οι πιο καραμπινάτες αλλά όχι οι μόνες. Αφού έγινε ο σχετικός ντόρος για τη λογοκρισία της Ιεράς Συνόδου και την αποδοχή της βεβαίως εκ μέρους τής πολιτείας, μετά από δυο μέρες, με παρέμβαση-λέει-της κυβέρνησης, εξαιρείται της λογοκρισίας η… Συννεφούλα. Εδώ τώρα, θα πρέπει να συγχαρούμε την… αποφασιστικότητα και την πολιτική πράξη τής αριστεροακροδεξιάς κυβέρνησης που «διέσωσε» το τραγούδι τού Σαββόπουλου… Διέσωσε δηλαδή ένα μουσικό «σημείο αναφοράς» τής προδικτατορικής και μεταπολιτευτικής περιόδου, που σηματοδοτεί και τη νεανική περίοδο πολλών σημερινών κυβερνητικών στελεχών. Εκεί λοιπόν έφτασε η…ανεξαρτησία τής σημερινής πολιτικής αριστερής εξουσίας. Να αποδέχεται τέτοιους… συμβιβασμούς, ακριβώς όπως οι προκάτοχοί τους, δεξιοί-κεντρώοι-πασόκοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, που έχουν χαρακτηρισθεί από τους σημερινούς κυβερνώντες ως «σκοταδιστές» και «συμβιβασμένοι»…

Ομολογώ πως τα πράγματα είναι ήδη περιπλεγμένα! Το σύμπτωμα της λογοκρισίας είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Προσθέτει στην πολιτική (και Εκπαιδευτική) ζωή, δεδομένα που δεν περνούν απαρατήρητα. Δεν είναι τυχαία εξ’ άλλου η φράση τού Μητροπολίτη Ύδρας Εφραίμ, «Διάλογος μεταξύ Εκκλησίας καί Πολιτείας για τα Θρησκευτικά έγινε για πρώτη φορά. Και μάλιστα ετονίσθη ότι η Εκκλησία σ υ ν α π ο φ α σ ί ζ ε ι με την Πολιτεία. Τούτο πλέον αποτελεί ένα κ ε κ τ η μ έ ν ο για την Εκκλησία μας». Η παρέμβαση τής Ιεραρχίας είναι ένα δείγμα αντίληψης περί κατάλληλης ή ακατάλληλης εκπαιδευτικής ύλης. Στην περίπτωσή μας, έχουμε να κάνουμε με στιχουργική λογοκρισία και είναι λυπηρό, θα έλεγα, το γεγονός πως οι λογοκριτές ιεράρχες ασχολήθηκαν με τον στίχο:
«Συννεφούλα, συννεφούλα, να γυρίσεις σου ζητώ
και τριγύρνα μ’ όσους θέλεις κάθε βράδυ»
Η δεύτερη φράση ως φαίνεται, προκάλεσε το υψηλό ηθικό τής ιεραρχίας σε σημείο να… σκανδαλιστούν οι αρμόδιοι ιεράρχες και να επικεντρώσουν εκεί το ενδιαφέρον τους. Τι θα πει «και τριγύρνα μ’ όσους θέλεις κάθε βράδυ»; Τι παραδείγματα δίνει στις νέες γενιές; Να τριγυρνούν μ’ όσους θέλουν κάθε βράδυ; Να γίνει η χώρα Σόδομα και Γόμορρα; Να εκδηλωθούν τέτοιες ελευθεριότητες και να χάσει η νεολαία τον ίσιο, τον ευθύ δρόμο τού Θεού; Να ανατραπούν τα παραδοσιακά μας ήθη; Τέτοια και άλλα τόσα ερωτήματα φαίνεται πως μπήκαν μπροστά σε εκείνους τους στίχους τού 1963, σημείο έλξης μιας ολόκληρης μεταπολεμικής εποχής, και τώρα, αναδρομικά, η πιο αντιδραστική πτέρυγα των ελληνικών θεσμών, η Εκκλησία τής Ελλάδος (σε αγαστή σύμπνοια με το μεγαλύτερο μέρος τού ελληνικού λαού), επιβάλλει απαγορεύσεις, αφού βρίσκει μπροστά της ομαλό πολιτικό έδαφος, ώστε να επιβάλλει τις αποφάσεις της.

Αμ, ο άλλος; Ο περιθωριακός μας παλιός φίλος Άσιμος; Έγραψε:
«Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.
κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου `ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις».

Μάλλον αυτοί οι στίχοι «ενόχλησαν» τους ιερείς και ο Άσιμος στερήθηκε αυτή την απαγόρευση όσο ζούσε και είναι… κρίμα, γιατί θα γελούσε πάρα πολύ… Ήρθε λοιπόν η Ιερά σπάθη να κόψει από την ύλη των βιβλίων Λυκείου αυτό το έξυπνο, βαθιά τρυφερό τραγούδι και το ρεφρέν του. Ποια συζήτηση μπορείς να κάνεις με την «ηθική» ανοησία; Πώς να επιχειρηματολογήσεις και να ξοδέψεις τόση ηλεκτρονική… μελάνη για να αποδείξεις το μέγεθος της βλακείας και της άκρατης υπερβολής; Ο Άσιμος, σταθερός αμφισβητίας σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του, λείπει σε αιώνιο ταξίδι τώρα και δεν ξέρω πώς θα αντιμετώπιζε τον αποκλεισμό του από την ύλη των βιβλίων. Και το λέω αυτό επειδή σε μια λογοκρισία, πέρα από τις μνήμες που ανακαλεί, υπάρχουν δυο πόλοι: Ο λογοκριτής από τη μία και ο λογοκριμένος, από την άλλη. Εγώ περιμένω την αντίδραση του εν ζωή λογοκριμένου, που ακούει στο όνομα: Σαββόπουλος. Κάποια φράση του, κάποια άποψή του. Αν ενοχλήθηκε με το είπα-ξείπα για το τραγούδι του. Εγώ θα περίμενα και μια πιο αποφασιστική αντίδραση, από την ως τώρα σιωπή του. Όπως εκείνη του, επίσης λογοκριμένου, Αγγελάκα, ο οποίος εξέφρασε την απόλυτη αντίθεσή του και ζήτησε την απόσυρση των τραγουδιών του από το βιβλίο θρησκευτικών. Αυτό όμως αφορά τον ίδιο τον Σαββόπουλο.
Βέβαια εμείς κρατάμε τα λογοκριμένα τραγούδια που, ούτως ή άλλως, εξακολουθούν να ομορφαίνουν τη ζωή μας, ενώ αποκαλύπτουν άθελά τους τις σκοτεινές συναλλαγές σε επίπεδο θεσμικών εξουσιών…
Και, ομολογώ πως, τώρα, τα τραγούδια αυτά, τα αγαπώ περισσότερο…