Προχθές ο Πρωθυπουργός από βήματος Βουλής έδωσε οδηγίες στην εξεταστική επιτροπή για το χρέος να εξετάσει και τυχόν ποινικές ευθύνες. Ευθύνες ποιών; Προφανώς πρωτίστως εκείνων που υπέγραψαν τις συμφωνίες στήριξης. Μα, τις υπέγραψαν και οι εταίροι μας. Άρα τους εγκαλούμε και για ποινικό αδίκημα τουλάχιστο ως συνεργούς των εγχωρίων εγκληματιών. Και μάλιστα a priori αφού αν η εξεταστική δεν είχε αυτό τον σκοπό τότε γιατί να γίνει η παρότρυνση του πρωθυπουργού; Η δήλωσή του είχε σαφώς μορφή απειλής και κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν απειλεί αν δεν υπολογίζει ότι θα πιάσει η απειλή του.

Για τα ελληνικά μέτρα, τέτοιες αμετροέπειες πολιτικάντηδων είναι συνηθισμένες κυρίως στα καφενεία. Όταν όμως πρόκειται για λόγους πρωθυπουργού, έστω και του κ. Τσίπρα, καταγράφονται στα ενημερωτικά δελτία των ηγεσιών των εταίρων μας και παραπέμπονται για ανάλυση σε κάποιους «τεχνοκράτες» όπως συνηθίζεται στις σοβαρές χώρες. Επομένως η δήλωσε καταγράφεται στην κρυφή ατζέντα πολλών κυβερνήσεων, από τις οποίες βέβαια τώρα ζητούμε στήριξης για να λύσουμε το πρόβλημα της πτώχευσής μας. Πρόκειται για τεράστια διπλωματική επιτυχία, μα την αλήθεια: Ζητούμε λεφτά από κάποιους που τα ταυτόχρονα  κατηγορούμε ότι έχουν ήδη παραβεί τον ποινικό νόμο μας όταν μας έδωσαν την προηγούμενη φορά.

Καλά ξεμπερδέματα, αλλά το λυπηρό είναι ότι αυτά εγγράφονται στο προφίλ της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής σκηνής της χώρας μας και θα τα βρούμε κάποτε μπροστά μας, αν δεν τα έχουμε ήδη βρει.