Πρόσφατα ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χρυσόγονος εξέπληξε με μία αναφορά του σε «Εσκομπάρ» στο δημόσιο βίο στη Χώρα μας. Η αναφορά του είχε σχέση με τις πρόσφατες εξελίξεις στη διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών. Πολλοί διείδαν κάποιο ελληνικό όνομα στη θέση του διαβόητου Εσκομπάρ και τις διασυνδέσεις με τα ναρκωτικά και το οργανωμένο έγκλημα.  Άλλοι διερωτηθήκαμε αν υπάρχει κάτι «περίεργο» στην Ελληνική πολιτική σκηνή και αν έχει σχέση με την πολιτική «συγκυρία».

Το φαινόμενο παρουσιάζεται σε χώρους, ευθύνης διαφορετικών Υπουργείων, αλλά πάντα με κοινά στοιχεία. Ειλημμένες κυβερνητικές αποφάσεις, συνήθως σχετικές με πολύ μεγάλες επενδύσεις, προχωρούν δύσκολα αλλά τελικά φθάνουν σε «αίσιο» τέλος, πάντα μετά από διεθνείς κυβερνητικές αποφάσεις, συμφωνία με τους «δανειστές», ακόμη και μετά από ψήφιση και επικύρωση στη Βουλή. Καμμιά φορά συντρέχουν και οι τρεις προϋποθέσεις για να «τρέξουν» επενδύσεις με προφανώς τεράστια σημασία για την ελληνική οικονομία.

Και όμως, ξαφνικά, εκεί που όλα έχουν φαινομενικά τελειώσει, το θέμα «σκαλώνει». Πάντα σε κάποιον Υπουργό που, προφανώς, έχει διαφορετική εικόνα για το τί είναι επωφελές για τη Χώρα. Και πάντα, με τον Πρωθυπουργό, ο οποίος έχει υπογράψει τα πάντα πανηγυρικά, συχνά με ξένους ηγέτες, περιέργως απόντα ή εξαφανισμένο. Σαν να μην τον αφορά το θέμα, ενώ οι πάντες ωρύονται για την «απώλεια» μίας ακόμη «ευκαιρίας». Τελικά, στο «και πέντε» και αφού η Ελλάδα έχει πάλι εξευτελιστεί διεθνώς και με καταφανή βλάβη στην αξιοπιστία της Χώρας, το θέμα «κλείνει» οριστικά. Έγκλημα κατά της Χώρας;;; Προφανώς, αλλά στο κάθε έγκλημα, για να βρούμε τον ένοχο, ρωτάμε το ίδιο ερώτημα: «Ποιος Κερδίζει»;;

Ας αναφερθούμε σε μερικά τέτοια χτυπητά «εγκλήματα», αναφέροντας πρώτα την περιοχή «επενδυτικού ενδιαφέροντος» και μετά με τον Υπουργό που το «χειρίστηκε» τελευταίος: Σκουρλέτης – Σκουριές, Δρίτσας – Λιμάνι-ΟΛΠ, Σπίρτζης – ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Παππάς -Τηλεοπτικές Άδειες, Μπαλτάς – Ελληνικό και Αφάντου Ρόδου. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπήρξε κοινή πορεία. Αρχικά άρνηση, ειδικά πριν ο ΣΥΡΙΖΑ καταλάβει την εξουσία, μετά μακρά καθυστέρηση προφανώς για «διαπραγματεύσεις», μετά συμφωνία, μετά πάλι ξαφνικό «σκάλωμα» και, τελικά υπογραφές και «θριαμβολογίες» για μία «καλύτερη συμφωνία».

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το πραγματικό τελικό αποτέλεσμα ήταν η επιστροφή στην ύφεση της Οικονομίας το 2015,  ο Έλεγχος  Κεφαλαίων, η αύξηση της φορολογίας και η συνεχιζόμενη φτωχοποίηση του πληθυσμού. Αυτό που ποτέ δεν θα «μάθουμε» είναι το τίμημα των καθυστερήσεων και, ακόμη περισσότερο τον πραγματικό λόγο για το τελικό «κατενάτσιο». Και, θα περιμένουμε να μάθουμε, κάπως και κάποτε, την απάντηση στο ερώτημα: «Ποιος Κερδίζει;;;» Στην Κολομβία ήταν ο Εσκομπάρ. Στην Ελλάδα;;;;