.

Δυο Αραβικές χώρες, η Ιορδανία και η Αίγυπτος, έχουν υπογράψει Συμφωνίες συνεργασίας εδώ και χρόνια. Γι? αυτή τους την απόφαση έχουν κατηγορηθεί για προδοσία από τις Παλαιστινιακές οργανώσεις, την Παλαιστινιακή Αρχή στην Δυτική όχθη  και την Χαμάς που κυριαρχεί στην λωρίδα της Γάζας και είναι το μακρύ χέρι του Σιιτικού Ιράν. Αλλά και από την Τουρκία, που θέλει να εκφράσει την Σουνιτική συνιστώσα του Ισλάμ. Δύο μη Αραβικές χώρες λοιπόν επιδιώκουν να επιβάλουν την πολιτική τους κυριαρχία στο σύνολο του Αραβικού κόσμου προβάλλοντας την αδιάλλακτη θέση απέναντι Ισραήλ. Και μέχρι τώρα το έχουν καταφέρει. Είτε με χρήματα, είτε με δημιουργία ή υποστήριξη ακραίων ομάδων και πολιτοφυλάκων, είτε με εκμετάλλευση των πληγών που έχουν ανοίξει πόλεμοι, τρομοκρατία και αποικιοκρατία .

Και οι τρεις παράγοντες ανωμαλίας, Δύση-Τουρκία και Ιράν, εκτός από την πολιτική κυριαρχία επιδιώκουν την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων. 

Αλλά ας μείνουμε στο Ιράν λόγω επικαιρότητας. Και η επικαιρότητα δεν είναι άλλη από το Σύμφωνο Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και Ισραήλ που έσκασε σαν βόμβα την περασμένη εβδομάδα ως ??πολιτικός σεισμός??. Οι δυο χώρες αποφάσισαν όχι μόνο την αναγνώριση του Ισραήλ από τα πλούσια Εμιράτα, αλλά και στενή συνεργασία σε ανοιχτά προβλήματα που ταλανίζουν την περιοχή. Νερό, επενδύσεις, ασφάλεια, και αξιοποίηση της προηγμένης επιστημονικής βάσης του Ισραήλ προς όφελος και των δυο είναι μερικοί από τους τομείς συνεργασίας.

Όπως είναι φυσικό το Ιράν πρώτο κατήγγειλε την ??προδοτική συμφωνία??, και η Τουρκία επίσης. Οι Παλαιστίνιοι, τα θύματα της ανωμαλίας, ζήτησαν σύγκλιση του Αραβικού Συνδέσμου, στο οποίο βέβαια δεν συμμετέχει η ΄΄Ισλαμική Δημοκρατία??-ούτε η Τουρκία. 

Την τελευταία φορά που είχε συνέλθει ο Αραβικός Σύνδεσμος είχε καταδικάσει την πρόταση Τραμπ-Νετανιάου για την σταδιακή αναγνώριση ενός Παλαιστινιακού Κράτους σε εδάφη που βρίσκονται στην κυριαρχία του Ισραήλ.

Όμως αυτή τη φορά φαίνεται ότι ο Σύνδεσμος θα χαιρετήσει την ματαίωση της άμεσης προσάρτησης εδαφών της Παλαιστινιακής Αρχής-αποτέλεσμα της Συμφωνίας Εμιράτων – Ισραήλ, αλλά το κλίμα για γενική απόρριψη της Συμφωνίας δεν υπάρχει πλέον. 

Φαίνεται ότι πολλά Αραβικά Κράτη έχουν αποστασιοποιηθεί από την Ιρανική αδιαλλαξία και κάποια είναι έτοιμα να προχωρήσουν σε αναγνώριση του Ισραήλ. Έχουν ίσως κατανοήσει ότι η ανάμιξη του Ιράν φέρνει τελικά οικονομικές και στρατιωτικές καταστροφές. Το ποτήρι ξεχείλισε με τα γεγονότα στον Λίβανο.

 Όπως γράφει ο Thomas Friedmann στους N.Y. Times, το Ιράν μέσω των χρηματοδοτούμενων από το ίδιο Σιιτικών ομάδων – Χαμάς, Χεσμπολάχ- επέλεξε την κατά μέτωπο σύγκρουση όχι μόνο με το Ισραήλ, αλλά και με τις Σουνιτικές δυνάμεις που δεν ελέγχει. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής  χώρες όπως το Ιράκ, η Συρία, ο Λίβανος, η Λιβύη είναι πλέον χώρες πτωχευμένες. 

Αλλά και το ίδιο το Ιράν δεν βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Όλοι θυμόμαστε τις χιλιάδες των Ιρανών νεαρών διαδηλωτών που έπεσαν νεκροί από τα πυρά των φρουρών της Επανάστασης. Αν συνυπολογίσουμε την οικονομικές επιπτώσεις  από την πολιτική κυρώσεων του προέδρου Τραμπ, το τεράστιο πρόβλημα υδάτινων πόρων κλπ η πλούσια χώρα είναι και αυτή σε δύσκολη κατάσταση, που η στενή σχέση με την Κίνα δεν επαρκεί για την διάσωση της οικονομίας της.

Ήδη χώρες όπως το Μπαχρέιν κ.α. δείχνουν ότι σύντομα θα εκραγούν και άλλοι πολιτικοί σεισμοί με την αναγνώριση του Ισραήλ. 

Είναι καιρός και η Ευρώπη να μελετήσει την κατάσταση και να λάβει  το μήνυμα από τις δραματικές εξελίξεις. Ίσως τότε μια καλύτερη μέρα ξημερώσει για τους παγιδευμένους λαούς, την Ειρήνη και την οικονομική ανάπτυξη. 

Πηγή: www.tanea.gr