liberal.gr
Δύο άντρες που προέρχονται από τη βρετανική ελίτ αλλά μισούν το σύστημα στο οποίο γαλουχήθηκαν διαλύουν τη βρετανική πολιτική σκηνή και τα δύο παραδοσιακά ισχυρά κόμματα του Ηνωμένου Βασιλείου, τους Τόρις και τους Εργατικούς.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση έχουν χάσει τον έλεγχο των γεγονότων και το κοινοβούλιο έχει αναδειχτεί σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Βουλευτές των Τόρις εγκαταλείπουν μαζικά το κόμμα τους εξαιτίας της επικίνδυνης στάσης που κρατά η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον ενώ οι Εργατικοί παρακολουθούν βουλευτές και ψηφοφόρους να βρίσκουν παρηγοριά στην αγκαλιά των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών.
Συντηρητικοί λαϊκιστές διαδίδουν πως θα υπάρξουν βίαιες συγκρούσεις στους δρόμους της Βρετανία αν την 31η Οκτωβρίου η χώρα δεν φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ οι λαϊκιστές του Εργατικού κόμματος υποστηρίζουν πως οι δημοκρατικές πολιτικές δεν αποφασίζονται μόνο στα κοινοβούλια αλλά και στους δρόμους και τα εργοστάσια.
Ο Σέουμας Μίλνας και ο Ντομινίκ Κάμινγκς βρίσκονται πίσω από αυτή τη ριζοσπαστική στροφή των δύο κομμάτων. Ο κ. Μίλνε είναι ο σύμβουλος στρατηγικής του ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν από τον Σεπτέμβριο του 2015 όταν δηλαδή εκλέχτηκε αρχηγός και ο κ. Κάμινγκς ο στενότερος σύμβουλος σε θέματα πολιτικής του Μπόρις Τζόνσον από τη στιγμή που έγινε πρωθυπουργός.
Και οι δύο πέρασαν τη ζωή τους στα πέριξ της πολιτικής και προετοιμαζόντουσαν για αυτή ακριβώς τη στιγμή, όταν δηλαδή θα έπαιρναν εκείνοι τις αποφάσεις για το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου.
Φανατικοί και ακραίοι και οι δύο. Ο Σέουμας Μίλνε εργαζόταν ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Guardian και στον Economist και ο Ντομινίκ Κάμινγκς ως σύμβουλος των Τόρις ενώ ήταν επικεφαλής της καμπάνιας υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ.
Και οι δύο πιστεύουν πως πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω στη χώρα. Ο κ. Μίλνε είναι γέννημα θρέμα του βρετανικού κατεστημένου. Ο πατέρας του υπήρξε πολλά χρόνια γενικός διευθυντής του BBC , πήγε σε ιδιωτικά σχολεία , έπαιρνε υψηλούς μισθούς αλλά πάντα αποκήρυσσε το κατεστημένο το οποίο και θεωρούσε υπεύθυνο για κάθε αμαρτία υπό τον ήλιο.
Οι απόψεις του εντελώς παλαιομοδίτικες, είναι εναντίον όλων αυτών που το κατεστημένο υπερασπίζεται . Είναι εναντίον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και του επεκτατισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης . Μισεί το νεο- φιλελευθερισμό και τις ελεύθερες αγορές και φυσικά είναι αντισιωνιστής.
Ταγμένος στον παλαιστινιακό σκοπό βρίσκεται πίσω από μερικές από τις χειρότερες στιγμές του Τζέρεμι Κόρμπιν. Ο κ. Μίλνε τον επηρέασε να μην καταδικάσει τους Ρώσους στην υπόθεση της δηλητηρίασης του Σαλίσμπουρι, να μην ερευνήσει τα φαινόμενα αντισημιτισμού στους κόλπους των Εργατικών και να μην πάρει σαφή θέση υπέρ ενός δεύτερου δημοψηφίσματος.
Το δυστύχημα για τους Βρετανούς δεν είναι το τι πιστεύει ο κάθε Μίλνε αλλά ότι αυτός ο άνθρωπος πρωταγωνιστεί στο Εργατικό κόμμα χωρίς να είναι καν εκλεγμένος.
Ποτέ μέχρι σήμερα το Εργατικό κόμμα δεν ήταν ανεκτικό στις ιδέες της άκρας αριστεράς. Ο Νηλ Κίνοκ πάλεψε για την κρατήσει στο περιθώριο.
Δυστυχώς όμως η αποκαθήλωση του Μπλερισμού εξαιτίας των δύο καταστροφικών πολέμων στο Ιράκ και της οικονομικής κρίσης δημιούργησε ένα κίνημα για τον “αληθινό σοσιαλισμό”.
Ο Ντομινίκ Κάμινγκς δρα στους Τόρις με τον ίδιο διαλυτικό και ακραίο τρόπο. Μπορεί να μην ντύνεται τόσο κομψά όσο ο κ. Μίλνε και να μιλάει δυνατά αλλά ταρακούνησε κάθε επιχείρηση , κάθε εταιρεία, κάθε υπουργείο στο οποίο εργάστηκε.
Στην καμπάνια υπέρ του Brexit χρησιμοποίησε με μαεστρία τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον κλασικό παλιό λαϊκισμό.
Κατάφερε ως σύμβουλος του Μπόρις Τζόνσον να εξαναγκάσει όποιον δεν συμφωνεί μαζί του να εκδιωχθεί από τους Τόρις.
Και ο κ. Κάμινγκς δεν είναι εκλεγμένος και είναι περίεργο πως απέκτησε τόσο μεγάλη δύναμη στους Συντηρητικούς που ποτέ δεν ήταν υπέρ της διάλυσης των πραγμάτων.
Το Brexit είναι αυτό που του έδωσε τη χρυσή ευκαιρία να χωθεί στους Τόρις. Η αγάπη του να διαλύει τον καπιταλισμό και τους κανόνες του έχει τις ρίζες της στον ακροαριστερό ριζοσπαστισμό. Ο κ. Κάμινγκς απεχθάνεται και περιφρονεί βαθιά κάθε τι που συνδέεται με το παρελθόν αλλά και κάθε είδους συμβιβασμό.
Και όπως γράφει ο Economist όσο οι Τόρις υιοθετούν τις πολιτικές του Ντομινίκ Κάμινγκς τόσο πιο πιθανό γίνεται το ενδεχόμενο να δοθεί η ευκαιρία στον κ. Μίλνε να εφαρμόσει τις δικές του.