Το αξιοπερίεργο είναι ότι η κριτική της αντιπολίτευσης δεν εστιάστηκε στις ικανότητες του Στυλιανίδη, τις οποίες κανένα κόμμα δεν αμφισβήτησε, αλλά στο γεγονός ότι δεν προέρχεται από τους κόλπους της ΝΔ. Η υπουργοποίησή του χαρακτηρίστηκε συλλήβδην ως «μεταγραφή» και «απόδειξη της ένδειας στελεχών της ΝΔ», σαν να είναι άγραφη υποχρέωση κάθε κόμματος να τοποθετεί σε κυβερνητικές θέσεις αποκλειστικά δικά του κομματικά στελέχη. Οι αντιδράσεις για τον νέο υπουργό δεν περιορίστηκαν, ωστόσο, μόνο στο χώρο της αντιπολίτευσης. Δημόσιοι υπαινιγμοί έγιναν και από στελέχη της ΝΔ που δεν πρόλαβαν να χαρούν την απομάκρυνση Χρυσοχοίδη…
Την καλύτερη απάντηση σε όλη αυτή τη μίζερη κριτική την έδωσε ένας φοιτητής που παρακολούθησε, τον Μάιο του 2019, την ομιλία του τότε Ευρωπαίου επιτρόπου στο ΕΜΠ: Η υπουργοποίηση Στυλιανίδη, λοιπόν, με χαροποίησε για δύο λόγους. Πρώτον, διότι η χώρα κατάφερε να διαθέτει τον καλύτερο που μπορούσε να βρει για την αντιμετώπιση ενός τόσο κρίσιμου ζητήματος. Δεύτερον, γιατί μου έδωσε την ελπίδα ότι στις δύσκολες στιγμές θα αναδεικνύονται, ευτυχώς, οι «Στυλιανίδηδες» αυτού του κόσμου έναντι των κενών και επιφανειακών «πολιτικάντηδων». (Καθημερινή 8/9/21)
Υπήρξε βέβαια και η άλλη, η «συντροφική» κριτική. Μερικοί από τους φίλους που απέκτησε ο Χρήστος Στυλιανίδης στη διάρκεια των σπουδών του στο ΑΠΘ, εντασσόμενος στις γραμμές του «Ρήγα», αλλά και στη συνέχεια της δημόσιας διαδρομής του, βάλθηκαν να τον «νουθετήσουν» για την απόφασή του να αποδεχθεί την πρόταση του πρωθυπουργού.